صالح نظری − نظام‌های سیاسی مطلوب به نظام‌هایی گفته می‌شود که بر پایه این سه مؤلفه باشد:

۱. قانونگذاری با پذیرش منشور جهانی حقوق بشر،

۲. اداره حکومت بر اساس دموکراسی، رای اکثریت و رعایت حقوق اقلیت،

۳. سکولار بودن دولت، به مفهوم بی طرفی دینی دولت.

آرش سلیم − پرسش این است که چرا به نظر می‌آید بین برخی آیات قرآن پیرامون ازدواج و طلاق و مسائل خانوادگی، با آیاتی که به فطرت و خلقت انسان مربوط می‌شود، سازگاری وجود ندارد. به طور مشخص اگر براساس فطرت و خلقت، رابطه زن و مرد «زوجیت» است، پس چند همسری و یا چندهمسری+چند کنیزی صدر اسلام از کجا می‌آید؟

آرش سلیم − در قسمت نخست این مقاله، آیه "نساء:۳۴" واکاویده شد. این آیه‌ای است که بیش از هر آیه دیگری پیرامون آن، به ویژه در دنیای مجازی، در سرتاسر جهان بحث شده است و می‌شود. [۱]

آرش سلیم − "در خلقت بشر، مرد اصل و زن فرع می‌باشد و نیز قوامیت از آن رجال است". چنین نگاهی به نیمی از جمعیت جهان، به «شورای علمای افغانستان» محدود نمی‌شود، بلکه اغلب متولیان شریعت اسلام در سرتاسر جهان چنین نگاهی به زنان دارند. آقایان شورای علمای افغانستان در تاریخ ۱۲ اسفند سال گذشته طی نامه‌ای [۱] به رئیس جمهور افغانستان، صریح و بی پرده مردان را در خلقت «اصل» پنداشتند و زنان را «فرع» بر مردان دانستند. استناد آن‌ها در این اصل و فرع کردن و قوامیت مردان، آیه‌های اول و سی و چهارم سوره نساء است.

صالح نظری − قرآن اطاعت از صاحبان فرمان (اولی الامر) را واجب ساخته به شرط آنکه خلاف فرمان خدا و سنت نبوی فرمان ندهند و مراد از اولی الامر به نقل نیمی از مفسرین شیعه فقط امامان شیعه هستند ولی به باور نیم دیگر مفسرین شیعه به جز امامان شیعه، فرماندهان جنگ، علمای دین، خبرگان مسلمین و آگاهان به امور را نیز شامل می‌شوند که نظر اخیر با نظر اهل سنت سازگاری دارد. (در این مورد نگاه کنید به این مقاله)

صالح نظری – از نقد کتاب "ولایت فقیه" آیت‌الله خمینی به چه نتایجی می‌رسیم؟ در بخش پنجم این مبحث که حکم بخش پایانی را دارد به تبیین نتایج نقد می‌رسیم. ما نقد کتاب "ولایت فقیه" را از بخش دوم مقاله آغاز کردیم.  انشعابات درتشیع و رفتار فقهای شیعه از دوران غیبت تا مشروطه درباره امر حکومت موضوع بخش‌ یکم این مقاله بود.

صالح نظری − انشعابات درتشیع و رفتار فقهای شیعه از دوران غیبت تا مشروطه درباره امر حکومت موضوع بخش‌ یکم این مقاله بود.

اکبر گنجی – موضوع این مقاله رابطه پهلوی دوم با دیانت است. این مقاله نه تنها مدعای اسلام ستیزی محمدرضا شاه را رد می‌کند، بلکه شاه را اسلام گرا به شمار می‌آورد. البته اسلام و تشیع شاه، اسلام بنیادگرایانه یا ایدئولوژیک نبود.