بهنام امینی − به تصویری که کمی پایین تر است نگاه کنید. شاید در نگاه اول انتخاب چنین عکسی برای این مطلب بی ربط به نظر برسد، اما بگذارید کمی دقیق تر شویم.

صالح نظری − باورمندان به پیامبران، باور خود را متکی به دلائلی می‌دانند و معتقدند باور آنان مستدل به دلائل عقلانی قابل اثبات می‌باشد، در این مقاله دلائل آنان به نقد کشیده شده است و راز باور به پیامبران تشریح گردیده است.

باوند بهپور − اگر افکار عمومی را معیار بررسی فضای دموکراتیک بگیریم و آن را از خلال تاریخ معاصر بخوانیم دورنمایی هراس‌انگیز از سال‌های پیش رو خواهیم داشت.

فلیکس گارسیا موربون - بایسته است که در برنامه درسی آموزش اجباری مدرسه، زمان ویژه‌ای را به موضوع حقوق بشراختصاص دهیم، همان گونه که برای ریاضیات یا زبان اختصاص می‌دهیم. برنامه کنونی آموزش اجباری، دستاورد گفت‌وگو و گزینش اجتماعی برای تصمیم‌گیری درباره این است که چه موضوع یا رشته‌های تحصیلی مهم، یا به اندازه کافی ارزنده هستند تا در برنامه آموزشی پوشش داده شوند.

حمید پرنیان – «تفکر هوشمندانه» کتاب دیگری است که قرار است فصل به فصل در صفحه‌ی «اندیشه»ی رادیو زمانه منتشر شود. پیش از این کتابی از همین سنخ در "اندیشه زمانه" منتشر شده است: ورزیدگی در تفکر انتقادی. تمایزی که "تفکر هوشمندانه" با کتاب‌های همسنخ خود دارد این است که از منطقِ سنتی و رویکردِ معمول به تفکر تحلیلی و مؤلفه‌های آن فاصله گرفته است و تلاش کرده تا ارتباطِ این موضوع‌ها را با زمینه و بافتِ کاربردیِ آن‌ها احیا کند.

کورش عرفانی − فهم تاریخ نیازمند فلسفه‌ی تاریخ است. این کمک می‌کند که منطق تحول جوامع بشر در سیر تاریخ را دریابیم و درک کنیم چه سازوکارهایی ست که چرخ تاریخ را به پیش می‌برد. فلسفه‌ی تاریخ به دو معنا به کار می‌رود: یکی «فلسفه تاریخ انتقادی» که به وجه نظری تاریخ و بررسی اعتبار آن چه به عنوان تاریخ ثبت می‌شود می‌پردازد و دیگری، «فلسفه‌ی نظری تاریخ» که به سیر احتمالی معنادار بودن تاریخ می‌پردازد.

فلیکس گارسیا موربون − بشریت هم اکنون با دگردیسی ژرفی در همه گستره‌های زندگی انسانی اعم از سیاست، اقتصاد، رابطه‌های اجتماعی یا باورهای دینی روبروست. اگر ما رویکرد کاستلز را بپذیریم، کانون این دگردیسی، فرآیند جهانی شدن است که شبکه جهانی وب و جریان‌های اطلاع رسانی بر آن فرمان می‌رانند.

صدیقه وسمقی − هدف جوامع بشری از برپایی دولت و حکومت، استقرار نظم، عدالت و امنیت در جامعه است که لازمه زندگی انسان، به ویژه انسان متمدن بوده و هست. انسان بر اساس عقل و تجربه بهترین راهکار را برای تحقق این لوازم ضروری زندگی (نظم، عدالت و امنیت ) حاکمیت قانون دانسته است و به راستی که تا کنون راهکاری جز این شناخته نشده است.