حسین نوش‌آذر – در «قلعه حیوانات» جرج اورول می‌نویسد: همه حیوانات با هم برابرند، اما بعضی از حیوانات از دیگران برابرترند. یکی از ویژگی‌های افسانه‌ها و داستان‌های تمثیلی این است که در یاد می‌مانند و ممکن است جملاتی از داستان هم سر زبان مردم بیفتد. مشکل بزرگ اینگونه داستان‌ها اما ساده کردن جهان در حد فهم مردم است. اورول هم در نوشتن داستان‌های تمثیلی و هم در ساده جلوه دادن پیچیدگی‌های جهان استاد است.

علی شریعت کاشانی - شعر و اندیشه مولوی، همانند شعر حافظ، در گوشه‎هایی از شعر شاملو تأثیر گذاشته است، و گرچه عرفان‎گریزی او مانع از آن شده است تا در عمق جوهر شعری و رازورانگی اندیشه مولانا هرچه بیش‎تر غوطه‎ور گردد، و به پهنه بینش و جهان‎بینی ویژه او نزدیک‎تر شود. تأثیر مولوی بر شاملو را در سطوح معنایی‎ـ معنوی و مضمونی و نیز واژگانی و تصویری می‎توان دید. در این‎جا به چند مورد برجسته این اثرگذاری نظر می‎اندازیم.

قاضی ربیحاوی - یا صاحب‌الزمان! شما را به شهادت مظلومانه جد بزرگوارتون قسم همین حالا مراد من را بدین، همین جا مقابل همین نقش مقدس شما که اینطور واضح و روشن ظاهر شده روی این دیوار سفید. چه قد و قامتی! یا باب‌الحوائج.

حسین نوش‌آذر – آیزاک باشویتس سینگر از آن نویسنده‌هاست که در سراسر زندگی‌شان فقط یک داستان را به شکل‌های گوناگون روایت می‌کنند. سینگر داستانِ عشق، برهنگی و شناخت را برای ما برگزیده است؛ روایتی از گناه که پیشینه‌اش به افسانه آفرینش و به باغ عدن می‌رسد. او در گستره آثارش، جهان از دست‌رفته و غارت‌شده یهودیان ورشو را با همان زبان «ییدیش» بازمی‌آفریند و نشان می‌دهد که در ادبیات داستانی هم می‌توان یک دنیای از دسته‌رفته را از نو به‌دست آورد.

هاینس اشلافر - در قرن هجدهم، منتقدان ادبی که نگران اصول اخلاقی و احساس زیبا‌شناسی خوانندگان بودند، علاقه‌ی مفرط و روی آوردن فزاینده‌ی آنان را به خواندن رمان، حرص و ولع فاجعه‌آمیز تشخیص دادند. زیرا معتقد بودند که رمان محصول خیال‌بافی و سرهم‌بندی است و خواندنش نتیجه‌ای جز گمراهی ندارد.

حسین نوش‌آذر – شناخته‌شده‌ترین رمان جان استاین‌بک در غرب «چمنزارهای بهشت» است. ما در ایران اما بیشتر با «خوشه‌های خشم» به ترجمه شاهرخ مسکوب و عبدالرحیم احمدی و همچنین با «موش‌ها و آدم‌ها» که نخستین بار با ترجمه پرویز داریوش منتشر شد، آشنا هستیم. «چمنزارهای بهشت» به کارگردانی الیا کازان هم بر پرده سینماها به نمایش درآمده و بی‌تردید به شناخته‌شدن این اثر یاری رسانده.

مجتبا صولت‌پور- لیلی گله‌داران تحصیلات ابتدایی تا دیپلم را در شیراز گذراند و به قصد تحصیل در رشته‌ی تئا‌تر به تهران عزیمت کرد. سال ۱۳۷۸ در رشته دکور و صحنه آرایی از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصیل شد. اولین مجموعه‌ی شعر خود را در سال ۱۳۷۹ به نام «زن/ مخروط سیاه» در شیراز به طبع رساند. سال ۱۳۸۱ دومین کتاب شعر خود را با نام «یوسفی که لب نزدم» به چاپ رساند که برنده‌ی سومین دوره‌ی جایزه‌ی شعر کارنامه شد.

سارا روشن - ۲۲ خرداد و رویدادهای پس از آن، نه تنها فضای سیاسی کشور را دگرگون کرد، بلکه از نظر فرهنگی هم پیامدهای بسیاری داشت. تا پیش از این تاریخ، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و ناشران در کشور، زیر سقف سانسور و در چهارچوب قانون فعالیت می‌کردند. نهادهای ادبی مستقل، هرچند از امکانات کافی برخوردار نبودند، اما می‌توانستند از میان آثار شاخص ادبی، اثری را انتخاب کنند و به نویسنده‌ آن جایزه بدهند.