زهرا باقری شاد- هرچند که صبا زواره‌ای در قلمرو شعر فارسی نام تازه‌ای‌ است، اما او در زمینه‌های دیگر هم فعالیت می‌کند: عکاسی می‌کند، ویدئو می‌سازد و به عنوان دانشجوی دکترا، زمینه اصلی فعالیتش «هنر اجرا» است.

پروفسور شارل هانری دوفوشه‌کور- شعر غنایی و تغزلی در ادب فارسی امکان آشنایی با چیزی از ماجرای عاشقانه را فراهم می‌‎آورد. ولی ادبیات فارسی کلاسیک مورد دیگری را نیز برای گفت‎وگو پیرامون بن‎مایۀ عشق در اختیار دارد، و آن داستان و حکایت است که زمینۀ گسترده‎ای را به خود اختصاص داده است. در این‎جا از گفت‎وگو دربارۀ خرده‎حکایات و داستان‎های موجز و کوتاه، که دامنۀ آن تا هنر سینمایی در روزگار ما نیز می‌‎گسترد، چشم می‌‎پوشم.
 

پوران فرخزاد- سفر کردن به گذشته معمولاً خیلی آسان نیست، آن‌هم گذشته‌ای که دارد هی دور و دور‌تر می‌شود. آنقدر که دارد یادم می‌رود من با فروغ خواهر بوده‌ام. فکر می‌کنم فروغ شاعر خیلی خوبی‌ست که من خیلی دوستش داشتم. چهل و چند سال است! دقیق نمی‌دانم. از عظمت اعداد می‌ترسم و فرار می‌کنم.

مصطفی خلجی- ادریس شرایبی، برای ما فارسی‌زبان‌ها چندان آشنا نیست. به غیر از کتاب «در جست‌وجوی خرابکار» که رضا سیدحسینی آن را ترجمه کرده و در سال ۱۳۸۲ در تهران منتشر شده، از این نویسنده بزرگ مراکشی اثری به فارسی وجود ندارد.

شهزاده سمرقندی - در شماره ۸۷-۸۸ مجله «بخارا» که به‌کوشش علی دهباشی در تهران به چاپ می‌رسد، مقاله‌ای با عنوان «اول خویش، دوم درویش» به قلم آزیتا همدانی و مسعود حسینی‌پور در شهریور ۱۳۹۱ منتشر شد. این مقاله که به تخطئه صدرالدین عینی پرداخته با واکنش‌های منفی شماری از روشنفکران فارسی‌زبان روبه‌رو شد.

غلام‌حسین ساعدی - گردبادی که در سال‌های ۷۰ـ ۱۹۷۷ به نام انقلاب در سرتاسر ایران وزید و چرخید و همه چیز را درهم ریخت، ابتدا قیام عظیم همه‌ توده‌ها بود.

فروغ تمیمی - رمان‌های مشهور‌ترین نویسندگان هلندی هنوز به فارسی ترجمه نشده‌اند و بسیاری از شاهکارهای ادبی در زبان هلندی برای ما ناشناخته مانده‌اند. در یک نگاه گذرا به ادبیات معاصر هلند به سه رمان‌نویس که به «سه‌تای بزرگ» مشهوراند برمی‌خوریم: «هری مولیش»، «ویلهلم فردریک هرمانس» و «خیرارد ری‌فه.»

مصطفی خلجی - حالا که شاعرانی مثل نزار قبانی و محمود درویش در میان ما نیستند، بی‌گمان آدونیس، محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین شاعر زنده دنیای عرب است و نیازی به معرفی ندارد، همین که بگوییم به سرنوشت اسلافش دچار شده و او هم ناگزیر تن به مهاجرت داده، کفایت می‌کند و همه چیز را به‌طور خلاصه گفته‌ایم.