هاینس اشلافر - در قرن هجدهم، منتقدان ادبی که نگران اصول اخلاقی و احساس زیبا‌شناسی خوانندگان بودند، علاقه‌ی مفرط و روی آوردن فزاینده‌ی آنان را به خواندن رمان، حرص و ولع فاجعه‌آمیز تشخیص دادند. زیرا معتقد بودند که رمان محصول خیال‌بافی و سرهم‌بندی است و خواندنش نتیجه‌ای جز گمراهی ندارد.

گروه فرهنگ، رادیو زمانه – کارلوس فوئنتس، نویسنده سرشناس مکزیکی، روز گذشته در هشتاد و سه‌سالگی در اثر سکته قلبی درگذشت. فوئنتس از تأثیرگذارترین نویسندگان اسپانیایی‌زبان در جهان به‌شمار می‌آید و ارزش آثار او را در حد آثار گابریل گارسیا مارکز و اوکتاو یوپاز می‌دانند.

علی ادریسی ـ آثار آنتونیو تابوکی، نویسنده سرشانس ایتالیایی به زبان‌های انگلیسی، اسپانیایی، فرانسه، فارسی و... ترجمه شده‌اند. رمان‌های «شب هندی» به ترجمه‌ سروش حبیبی و «تریستانو می‌میرد»، به ترجمه‌ قلی خیاط، «سِستو» و «دیالوگ‌های ناتمام» به ترجمه فرامرز ویسی و چند کتاب دیگر از او به زبان فارسی منتشر شده است.

آریامن احمدی – "ملت‌ها این‌گونه نابود می‌شوند که نخست حافظه‌شان را از آن‌ها می‌دزدند، کتاب‌هایشان را می‌سوزانند، دانششان را نابود می‌کنند، و تاریخشان را هم. و بعد کس دیگری می‌آید و کتاب‌های دیگری می‌نویسد، و دانش و آموزش دیگری به آن‌ها می‌دهد، و تاریخ دیگری را جعل می‌کند."

روت کلوگر، نویسنده و منتقد ادبی آلمانی آمریکایی‌تبار سال گذشته کتابی منتشر کرد با عنوان "آنچه زنان می‌نویسند" که حاصل کار او بر روی تعدادی از داستان‌نویسان زن از کشور‌ها و زبان‌های مختلف است، که او در طی چند سال گذشته در ستون "کتاب‌های زنان" در روزنامه "دی ولت" (Die Welt) به‌طور ماهیانه به معرفی و بررسی آن‌ها پرداخته است. این کتاب را می‌توان به نوعی ادامه اثر قبلی‌اش "زنان به گونه‌ای دیگر می‌خوانند" دانست.

نازنین اعتمادی - حنیف قریشی در سال ۱۹۵۴ در لندن متولد شده است. پدر او پاکستانی و مادرش بریتانیایی‌ست و خود او در کنار نویسندگانی مانند سلمان رشدی از هر نظر یک نویسنده چندفرهنگی‌ست. قریشی نشان می‌دهد که همزیستی انسان‌ها از هر قوم و نژاد و مذهبی که هستند، در کلانشهرهایی مانند لندن، پاریس و نیویورک نه تنها امکان‌پذیر است، بلکه حتی زندگی شهری را پرتپش‌تر و جذاب‌تر و غنی‌تر می‌کند.

سم اندرسون، حمید پرنیان - دومین روز، با موراکامی سوار خودروی‌اش شدیم و رفتیم به خانه‌ی ساحلی‌اش. یکی از دستیاران موراکامی که خانم خوش‌پوش و کم‌سن‌تر از آومامه هم بود رانندگی می‌کرد و از همان مسیر بزرگ‌راه مرتفعی رفتیم که سرنوشت آومامه را تغییر داد.