شهرنوش پارسی‌پور - سهیلا را در آمریکا ملاقات کردم. دخترى ساده و بسیار ساده‌پوش. شلوار و پیراهنى به تن داشت و اگر از پشت سر او را نگاه مى‌کردید به‌نظر مى‌آمد به پسرى نگاه مى‌کنید. یک‌بار در جریان گفت‌و‌گو‌ها از او پرسیدم آیا یک همجنس‌گراست؟ به شدت پاسخ منفى داد.

شهرنوش پارسی‌پور - این خانم دکتر روان‌شناس که با مددکاران اجتماعى همکارى تنگاتنگى دارد سینه‌اش مملو از داستان‌هایى‌ست که زنان یا مردان براى او بازگو کرده‌اند. ماجراى بتول یکى از ساده‌ترین این ماجراهاست.

شهرنوش پارسی‌پور - در گزارش‌ها مى‌آید که طرح جداسازى دانشگاه‌هاى ایران به‌شدت در دست اقدام است. ظاهراً بناست که دیگر زنان و مردان در دانشگاه در کنار یکدیگر درس نخوانند. ظاهراً در بعضى از رشته‌هاى فنى و مهندسى دختران از مجموعه حذف شده‌اند و در بعضى از رشته‌ها مردان نمى‌توانند شرکت کنند. پس به‌زودى دانشگاه هاى ایران تفکیک جنسیتى خواهند شد.

شهرنوش پارسی‌پور - ترانه یک زن موفق در اجتماع است. او به‌عنوان یک روزنامه‌نگار از شهرت و موفقیت خوبى برخوردار است. اما البته همیشه چنین نبوده است. ترانه سال‌ها از نوعى حالت فلجى ذهنى رنج مى‌برد.

شهرنوش پارسی‌پور - مهناز را در زندان شناختم. او به عنوان طرفدار یکى از گروه هاى سیاسى دستگیر شده بود. دختر محجوبى بود و از آن دسته از زندانى‌ها که چندان به چشم نمى‌آمد. اغلب تنها براى خودش راه مى‌رفت و از جمع کناره مى‌گرفت.

شهرنوش پارسی‌پور - مهستى را نخستین بار در لوس آنجلس دیدم. گفته بودند که به آئین بودا بسیار علاقه دارد. او هفته‌اى چندین بار در کلاس‌هاى یوگا حاضر مى‌شد و با دقت و کوشش فوق‌العاده‌اى یوگا مى‌کرد. علاوه بر آن کوشش داشت سانسکریت بخواند، چون علاقه او به آئین بودا کم‌کم او را متوجه آئین‌هاى دیگر هندى نیز کرده بود، و لازمه دانستن این آئین‌ها دانستن زبان سانسکریت است.

شهرنوش پارسی‌پور –در برنامه هفته پیش گفتم که عیسى مرد خودساخته‌اى بود. او که محصول یک عشق پنهان بود در کودکى به روستائیان سپرده شد و در ده پرورش یافت. بعد‌ها موفق شد کارخانه‌هاى متعددى بسازد، سپس سرمایه خود را متوجه کشت صنعتى کرد و تمامى کارخانه‌هاى خود را فروخت تا درآمد آن‌ها را صرف توسعه کشاورزى بکند. اما تلاش او مصادف شد با اصلاحات ارضى و عیسى به خاک سیاه نشست.

شهرنوش پارسی‌پور - پدر عصمت مرتجع نبود، اما براى خودش عقایدى داشت. مثلاً به نظر او شش کلاس سواد براى دختر کافى بود. استدلال مى‌کرد که مگر بنا نیست او بتواند بخواند و بنویسد؟ خوب شش کلاس کافى‌ست. خود من فقط چهار کلاس سواد دارم و این همه هم موفق هستم.