شهرنوش پارسی‌پور - در یکى از برنامه‌ها گفته بودم که ما در زبان پارسى واژه‌اى براى تشکر نداریم. دوست گرامى، بهنام، نامه‌اى به سایت من فرستاده و نوشته بودند که «سپاس» از پارسى میانه «پاس» گرفته شده و به معنى قدر دانستن و ارزش نهادن است. پیشوند «س» هم کارکردهاى زبان‌شناختى فراوانى دارد. سپاس گزاردن و سپاس داشتن در نظم و نثر سده‌هاى سوم به فراوانى مورد استفاده داشته است.

شهرنوش پارسی‌پور - در جریان سفر به شهرهاى پورتلند و لوس آنجلس سخنرانى کوتاهى داشتم که بسیار مورد توجه قرار گرفت. در اینجا ترجمه متن آن را در اختیار شما قرار مى دهم:

شهرنوش پارسی‌پور - این روز‌ها در پورتلند و لوس آنجلس برنامه‌هایى داشتم و سخنرانى‌هاى خود را بر گفتمان قابل تأمل زنانگى هستى متمرکز کرده بودم. در اینجا به طور مختصر به آن اشاره مى‌کنم و بعد‌تر گزارش مفصل‌ترى خواهم داد.

شهرنوش پارسی‌پور - اگر به شما بگویم که طرفدار خوردن تریاک هستم به طور حتم باعث تعجب شما خواهم شد. اما این حقیقتى‌ست. چند دلیل باعث مى‌شود که تریاک نخورم. نخست اینکه در آمریکا هستم و به دست آوردن تریاک کار مشکلى‌ست. دوم اینکه حتى اگر در ایران بودم این‌کار را نمى‌کردم، چون همه‌روزه عده‌اى به نام قاچاقچى مواد مخدر اعدام مى‌شوند، در نتیجه اگر من تریاک مصرف مى‌کردم گویى در کشتن آن‌ها مشارکت داشته باشم.

شهرنوش پارسی‌پور - این روز‌ها به شدت گرفتار کار وب‌سایتم هستم. باید دوباره تمام کتاب‌هایم را ماشین کنم تا روى وب‌سایت قرار بدهم. این کار باعث خستگى شدید من می‌شود. البته این از نوع خستگى هاى خوب است. داستانى را هم براى این وب‌سایت شروع کرده‌ام، که این بیشتر خسته‌ام می‌کند.

شهرنوش پارسی‌پور - خبر درگذشت ایرج گرگین را در لابلاى ایمیل‌هایم خواندم. هنگامى که کسى مى‌میرد که از جوانى او را مى شناسید حس غریبى پیدا مى کنید. ذهن من بی‌درنگ به زمانى برگشت که در سازمان رادیو و تلویزیون ملى ایران کار مى کردم. در آن زمان ایرج گرگین یکى از مهره‌هاى اصلى این سازمان بود. گوینده‌اى با استعداد و خوش صدا. اما مهم‌تر از آن باسواد و سخن‌سنج.

شهرنوش پارسی‌پور - در میانه اتاق راه می‌رفتم و ذهنم را می‌ورزیدم تا با اتکاء به کتاب "مهره مهر"، نوشته خانم پوران فرخزاد، درباره کیومرث، یا‌‌ همان گائومرتا یا گاو مرد، نخستین انسان ایرانی برایتان بنویسم که رادیو ناگهان اعلام کرد دختر خردسالی که باردار شده بود پسرش را پس از تولد کشته است.

شهرنوش پارسی‌پور - هنگامی که مهاجر هستید و تنها زندگی می‌کنید اغلب اوقات مجبورید ساکت باشید. نخست ساکت هستید چون زبان کشور میزبان را خیلی خوب درک نمی‌کنید؛ پس اغلب می‌شنوید و دم نمی‌زنید.

دوم ساکت هستید، چون از روح مطالبی که میان مردم رد و بدل می‌شود اطلاع زیادی ندارید. سوم ساکت هستید، چون نمی‌توانید از ارزش‌های خودتان برای مردمان کشور میزبان زیاد حرف بزنید.