حمید مافی - آتش سوزی در یک مدرسه دخترانه آخرین خبر ناگواری بود که هفته گذشته منتشر شد، آن هم در شرایطی که رسانه‌های عمومی ایران همچنان پیگیر کشف راز کشته شدن ستار بهشتی وبلاگ نویس منتقد حاکمیت در بازداشتگاه هستند. پیش‌تر از این دو نیز، پرونده کشته شدن دانش آموزان اعزامی به اردوی راهیان نور بدون روشن شدن همه ابعاد آن و پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری مقامات دولتی، به گذر زمان سپرده شد تا به مرور از اذهان عمومی جامعه پاک شود.

کریستین کاریل − معمولا دیکتاتورها را احمق یا دست‌کم دیوانه می‌دانند. معمر قذافی یک دیوانه رجزخوان بود، با نوعی سبک مسخره در مد و شیوه لباس پوشیدن. کیم جونگ ایل، موهایش را عجیب و غریب درست می‌کرد و عاشق شعارهای فراواقعی بود. ژنرال‌های برمه هم دیکتاتورهایی بودند که در تصمیم‌گیری‌های کلان‌شان با طالع‌بین‌ها مشورت می‌کردند و بی‌درنگ و بی‌ملاحظه، به مردم شلیک می‌کردند.

اسماعیل جلیلوند − این روزها شاید هیچ واژه‌ای به اندازه تحریم در گفت‌وگوهای روزمره مردم ایران به کار نرود. در جامعه، آثار تحریم‌ها در زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی قابل مشاهده است. این در حالی است که عده‌ای تحریم‌ها را فرصتی برای ایجاد شکاف در ساختار قدرت و غرق شدن حکومت در باتلاق ناکارآمدی می‌دانند. اما تحریم‌های همه جانبه مخالفانی نیز دارند و نظر اکثر این مخالفان معطوف است بر اثرات منفی تحریم‌ها بر قشرهای آسیب پذیر جامعه و ناکارآمد بودن این فشارهای اقتصادی در تغییر منش و روش حکومت جمهوری اسلامی.

 امين سرخابی- پس از بالا رفتن تب اعتراض‌های مردمی در کشورهای عربی- که بیشتر در محافل روشنفکری و سياسی ايرانيان، به نداشتن جامعه مدنی و آگاهی سياسی محکوم بودند- در يک سال اخير دیدگاه‌ها مسیری ديگر به خود گرفته و موج اعتراض‌های خيابانی این کشورها را به خبرسازترين کشورهای منطقه تبديل کرده است.

نتيجه اين اعتراض‌ها هرچه باشد مهم نيست. آن‌چه مهم است خود اعتراض و حضور در خيابان است که بی‌گمان تاثيرگذارترين کنش سياسی است که به تغييرات بنيادين تبديل می‌شود و برکسی نيز پوشيده نيست که آرزوی هر سازمان سياسی اپوزیسيونی به خيابان آوردن مردم برای شرکت در اعتراضی گسترده است. در ايران، پس از اعتراض‌های گسترده مردم در خيابان‌ها سرانجام در ۲۲ خرداد امسال شاهد بيشترين حضور در پياده‌روها بوديم.