آرش جودکی − میان هوادرانِ پرهیز از خشونت، آنان که «آشتی ملی» را پیش چشم دارند، «بخشایش» را هم راهکار رسیدن به آن میدانند، و با همسنگ گرفتنِ دو پدیدهی ناهمگون ـ خشونتی که از افراد یا گروههای اجتماعی سر میزند و خشونتی که از سوی حکومت اداره و اعمال میشود ـ امید گشایش آیندهای نو را در پرتو دگرگونی فرهنگ خشونت میبینند، فرهنگی که در گسترشش هم دستگاه حکومتی و هم شهروندان را مسئول میخوانند.
در این نوشته، از یکسو به نقشی که حکومت جمهوری اسلامی با تهی کردن عدالت از مفهومش در گسترش خشونت ایفا کرده است پرداختهام و از سوی دیگر کشمکشِ آشتیناپذیرِ درونیِ هر جامعهای بر سر فرمان و فرماندهی را، از خلال مفهوم شهروندی یادآوری کردهام. اینهمه در قالب نامهای به احسان لاجوردی، پسر اسدالله لاجوردی. چون نمیتوان خواهان دگرگونی بنیادی دستگاه و منطق دادگستری بود و بعد یک طرفه و تنها به قاضی رفت.