شکوفه تقی - همای در فرهنگ ایرانیان هم نام مرغ سعادت است و هم نام شاه‌بانویی اساطیری در قبل از اسلام. همانطور که مرغ همای صورتی ترکیبی از چند حیوان و پرنده دارد، شاه‌بانوی همای، نیز ترکیبی از چندین شاه‌بانوی هخامنشی است.

شکوفه تقی - افسانه‌های «هزار و یک شب» با معرفی دو پادشاه: شاه‌زمان و شهریار که با هم برادرند آغاز می‌شود. در نخستین داستان کتاب می‌خوانیم که این‌دو برادر همسران‌شان را دوست داشتند، و به آن‌ها اعتماد می‌کردند. اما رفتار خیانتکارانه‌ همسران باعث تغییر روحیه‌ آنان شد.

شکوفه تقی - رقابت و میل غلبه بر رقیب، یکی از عوامل ظهور درنده‌خویی در انسان است. در قصه‌ها و تاریخ می‌توان دید زن یا مرد با رقیب جنسی، عاطفی، یا رقیب قدرت خود، به شرط احساس خطر، می‌تواند به سبع‌ترین شکل رفتار کند.

شکوفه تقی- قصه‌های مردمی یکی از منابع غنی برای شناخت وضعیت زنان و مسائل جنسیتی ایشان در گذشته، به‌خصوص در جوامع سنتی است. از آنجایی که قصه‌های عامیانه معمولاً ابزاری برای آموزش کودکان، یا سرگرمی بزرگسالان بوده، و در آن‌ها از زبان استعاری استفاده ‌شده، معمولاً قصه‌گو برای بیان مطالب دستش باز‌تر بوده است. از این رو در مطالعه‌ی نماد‌ها و بن‌مایه‌های قصه‌ها، می‌توان بسیاری از حلقه‌های گمشده‌ تاریخی و روابط اجتماعی را یافت.

شکوفه تقی - آدم خدا را در آینه‌ی خود آفرید یا خدا آدم را؟ منظور پدر-خدایی است که بی‌شریک بر کل ادیان بدوی و قبیله‌مدار حکومت کرده است. در جامعه‌ای که زمین عرصه‌ی فتوحات مردانه است بعید نیست که خدا شخصیتی مردانه و نیازهایی مردانه پیدا ‌کند.

شکوفه تقی - گاو بَرمایه یا پُرمایه، سیمرغ، غُرم و کرم هفتواد، چهار نماد جانوری بخت در شاهنامه هستند، که در رابطه با زندگی فریدون، زال، اردشیر پاپکان و هفتواد، ظاهر می‌شوند. این نماد‌ها که یا مادینه بوده، یا دارای مشخصات مادینه، در سه مورد با مادر، دختر و معشوق قهرمان همزادی دارند، جز مورد زال که نماد انسانی و جانوری در هم ادغام شده، به صورت سیمرغ افسانه‌ای، که مشخصات پرورنده و ایزدبانو را دارد، ظهور می‌کند.

شکوفه تقی - طبقه‌ سوم افسانه‌ها با درونمایه گذر قهرمان از نوجوانی به بلوغ به تعلیم و تربیت شغلی قهرمان فقیر می‌پردازد. این افسانه‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند. در دسته‌ی اول یک قهرمان و یک ضد قهرمان به موازات هم در حرکت‌اند. در اینجا به پدر و مادر یا خاستگاه اجتماعی آن‌ها اشاره نمی‌‌شود. اما به‌خوبی دیده می‌شود که هر دو جوان فقیر و در صدد کسب معاش هستند. این دو جوان‌گاه برادر و‌گاه دوست و همسفر هستند. از این دو‌ گاه یکی راه و دیگری بی‌راه نامیده می‌شود.