اریک هابسباوم − ما امروزه شاهد دادن نظمی نو به جهان هستیم، نظمی که گویا از پیش برنامه ریزی شده است. جنگ در عراق و افغانستان ظاهراً تنها بخشی از یک کوششِ سراسری است تا از طریق "اشاعه‌ی دموکراسی" یک نظمِ نو جهانی ایجاد گردد. یک چنین پنداری نه تنها همانند نبرد علیه آسیای بادی است، بلکه خطرناک نیز هست. سخن‌پردازی در متنِ یک چنین جنگِ صلیبی‌ای به طورِ ضمنی این معنا را می‌رساند که دموکراسی به شکلِ استاندارد شده‌ی غربی آن قابلِ انتقال بوده و هر جا قادر به تثبیت خود است؛ معضلاتِ فراملی امروز را پایان می‌بخشد و به جای جنگ صلح می‌آورد. و اما این سیستم قادر به اجرای یک چنین امری نیست.