صد ها سال است که تن فروشى جزو لاينفک هر اجتماعى شده و هراز گاهى افرادى که داعيه روشنفکرى و قانون مدارى را به يدک مى کشند با طرح هاى گوناگون به مبارزه با اين واقعيت اجتماعى مى پردازند واقعيتى که به هيچ عنوان و تحت هر شرايطى نه تنها کاهش نيافته بلکه به برکت تکنولوژى نيز گسترش يافته است. فارغ از تعصبات و بافت گوناگون هر جامعه و کشورى اين مسئله ديگر بايد تاييد و شناخته شود و بر مسئولان است که تدابيرى بينديشند که بيشتر در حمايت از زنانى باشد که اين شغل را خواسته و نا خواسته انتخاب مى کنند. اتخاذ قوانين و تدابير عقلانى باعث مى شود که از آزار و اذيت زنان کاسته شود و افرادى که به نوعى دست اندر کار اين مسائل هستند ملزم به اجراى قانونى باشند که عدم اجراى آن مجازات سنگينى را در بر داشته باشد. در کنار اين هم دولت ها با تعيين ماليات ها و موارد حقوقى ابزار بهترى براى کنترل اين پديده اجتماعى در دست خواهند داشت وهمچنين افراد به دلايل گوناگون طبعا نياز هاى جنسى خود را به روش عقلانى ترى جستجو خواهند کرد و مى توان خوشبين بود که کاهشى موثرى در آمار آزار جنسى شهروندان معمولى خواهد بود

اگر دین و علم و اخلاق در دوران ما به رفع سوء تفاهم های دیرینه میان خود پایان می دادند و به نقاط وحدت میان دین و علم و اخلاق توجه و تمرکز می کردند، آن وقت دین و اخلاق به کمک علم و قوانین اجتماعی می آمدند و قوانینی از جمله "قانون مجازات خریداران سکس" را ساپورت معنوی و اخلاقی می کردند. متأسفانه شخصیت بشر امروز مثله شده است. امروز بشر را به عنوان موجودی دارای ابعاد و وجوه مختلف و به هم پیوستۀ مادی- جسمانی، انسانی-عقلانی-عاطفی، معنوی-روحانی نمی بینیم. او را مثله می کنیم. بر یکی از این سه وجه تمرکز می کنیم و وجوه دیگر را نادیده می گیریم. کارایی قوانین اجتماعی وقتی خواهد بود که همۀ سه جنبۀ مزبور را با هم درنظر گیریم. اگر دین و اخلاق به کمک عقل و قوانین اجتماعی نیایند، این قوانین ناقص پیاده خواهند شد. باید قرن 21 را قرن آشتی دین و علم و اخلاق کنیم. شاید آسان به نظر نرسد. حقیقتاً هم رفع سوء تفاهم ها میان این سه عنصر مهم جامعه آسان نیست. اما ما باید بالغ شویم. بدون تعصبات علمی و اخلاقی و دینی، در صدد وحدت این عوامل مهم برآییم. تعجب نباید کرد. در علم و در میان علما و دانشگاهیان نیز تعصب دیده می شود. تعصب فقط در میان دینداران دیده نمی شود. فضای دانشگاهی و علمی زمان ما نیز آلوده به تعصبات علمی است. چرا نباید دوباره با چشمی منصفانه به اخلاق و دین نظر کنیم؟! دین عبارت از دینکاران نیست. دین حقیقتی ورای دینکاران است. آیا حقیقتاً مشترکاتی میان علم و دین و اخلاق نمی توان یافت؟ آیا از دیدن وحدت میان این سه عاجزیم؟ آیا ارادۀ ما فلج شده است؟ چرا بجای گشتن به دنبال نقاط مشترک عادت کرده ایم دنبال اختلافات بگردیم. مشکلات اجتماعی قرن ما حل نخواهد شد مگر آنکه علاوه بر علم و قوانین اجتماعی، از دین و اخلاق هم کمک بگیریم. البته برای این کار علمای اخلاق و پیروان ادیان و دانشمندان و دانشگاهیان همه با هم باید بکوشند. در این صورت است که اجرای مثلاً قانون مزبور در سوئد نتیجۀ بهتری خواهد داد. بزرگان و فرهیختگان و دانشمندان و سیاسیون و دینداران جهان باید بگردند ببینند کدام قوانین دینی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی موجود در دنیا بیشتر ما را به این وحدت نظر در مورد شخصیت حقیقی انسان نزدیک و نزدیک تر می سازد. روی این قبیل قوانین می توان تمرکز کرد و از میان آنها راه حل های بهتری برای معضلات جامعۀ کنونی بشر جست. به شخصه قدمی را که سوئد برداشته مفید می بینم. اما اگر این قدم ناکافی است، راه تقویت آن کمک گرفتن از اخلاق و دین است. و البته پیاده کردن چنین راه حل هایی زحمت و فرصت زیاد می طلبد که از هم اکنون باید شروع شود.

اگر دین و علم و اخلاق در دوران ما به رفع سوء تفاهم های دیرینه میان خود پایان می دادند و به نقاط وحدت میان دین و علم و اخلاق توجه و تمرکز می کردند، آن وقت دین و اخلاق به کمک علم و قوانین اجتماعی می آمدند و قوانینی از جمله "قانون مجازات خریداران سکس" را ساپورت معنوی و اخلاقی می کردند. متأسفانه شخصیت بشر امروز مثله شده است. امروز بشر را به عنوان موجودی دارای ابعاد و وجوه مختلف و به هم پیوستۀ مادی- جسمانی، انسانی-عقلانی-عاطفی، معنوی-روحانی نمی بینیم. او را مثله می کنیم. بر یکی از این سه وجه تمرکز می کنیم و وجوه دیگر را نادیده می گیریم. کارایی قوانین اجتماعی وقتی خواهد بود که همۀ سه جنبۀ مزبور را با هم درنظر گیریم. اگر دین و اخلاق به کمک عقل و قوانین اجتماعی نیایند، این قوانین ناقص پیاده خواهند شد. باید قرن 21 را قرن آشتی دین و علم و اخلاق که از اجزاء مهم فرهنگ بشری هستند، کنیم. شاید آسان به نظر نرسد. حقیقتاً هم رفع سوء تفاهم ها میان این سه عنصر مهم جامعه آسان نیست. اما ما باید بالغ شویم. بدون تعصبات علمی و اخلاقی و دینی، در صدد وحدت این عوامل مهم برآییم. تعجب نباید کرد. در علم و در میان علما و دانشگاهیان نیز تعصب دیده می شود. تعصب فقط در میان دینداران دیده نمی شود. فضای دانشگاهی و علمی زمان ما نیز آلوده به تعصبات علمی است. چرا نباید دوباره با چشمی منصفانه به اخلاق و دین نظر کنیم؟! دین عبارت از دینکاران نیست. دین حقیقتی ورای دینکاران است. آیا حقیقتاً مشترکاتی میان علم و دین و اخلاق نمی توان یافت؟ آیا از دیدن وحدت میان این سه عاجزیم؟ آیا ارادۀ ما فلج شده است؟ چرا بجای گشتن به دنبال نقاط مشترک عادت کرده ایم دنبال اختلافات بگردیم. مشکلات اجتماعی قرن ما حل نخواهد شد مگر آنکه علاوه بر علم و قوانین اجتماعی، از دین و اخلاق هم کمک بگیریم. البته برای این کار علمای اخلاق و پیروان ادیان و دانشمندان و دانشگاهیان همه با هم باید بکوشند. در این صورت است که اجرای مثلاً قانون مزبور در سوئد نتیجۀ بهتری خواهد داد. بزرگان و فرهیختگان و دانشمندان و سیاسیون و دینداران جهان باید بگردند ببینند کدام قوانین دینی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی موجود در دنیا بیشتر ما را به این وحدت نظر در مورد شخصیت حقیقی انسان نزدیک و نزدیک تر می سازد. روی این قبیل قوانین می توان تمرکز کرد و از میان آنها راه حل های بهتری برای معضلات جامعۀ کنونی بشر جست. به شخصه قدمی را که سوئد برداشته مفید می بینم. اما اگر این قدم ناکافی است، راه تقویت آن کمک گرفتن از اخلاق و دین است. و البته پیاده کردن چنین راه حل هایی زحمت و فرصت زیاد می طلبد که از هم اکنون باید شروع شود.

در مورد نظر سهیل:
چه ارتباطی بین دین و اخلاق وجود دارد؟ اصلا آیا ارتباطی بین "دین" به عنوان یک موضوع فرا طبیعی و ذهنی و اخلاق به عنوان یک موضوع ملموس و عینی وجود دارد؟
اینکه دین سعی می کند خود را به اخلاق بچسباند آیا دلیل بر اخلاقی بودن دین است؟
پیش از آنکه انسان، دین را بوجود آورد اخلاق وجود داشته است، گر چه یکی از کارکردهای ایجاد دین، افزایش تعهد انسانهای نا آگاه و بی سواد به ارزشهای اخلاقی بوده ولی استفاده دین از اخلاق به هیچ وجه به معنی سرچشمه گرفتن اخلاق از دین نیست. چرا که اگر به دینهای مهم بنگریم، می بینیم که دستورات غیر اخلاقی زیادی در کتاب های آسمانی! این دینها به چشم می خورد.
مثال بارز آن دین مبین اسلام است که یکی از اخلاق را به طور کامل در حق زنان و بردگان و کنیزان و البته دگر اندیشان رعایت کرده است!

مشکل تن فروشی و سکس نیست مشکل دید ما آدمها نسبت به سکس هست که باید عوض شود.سکس چیز بدی نیست فقط باید موارد بهداشتی و روانی اون توسط طرفین رعایت بشه.مثل غذا خوردن که باید از لحاظ آلوده بودن و اثرات بعدی مورد توجه قرار بگیره.اگه این دید و تفکر در مورد زشت بودن و همچنین غالب و مغلوب بودن در سکس از بین بره کل مشکلات حذف خواهد شد. واقعا نمی دونم چرا باید فرق بین کاری مثل بار بری کردن و یا رانندگی کردن و کاری مثل سکس کردن برای پول در آوردن وجود داشته باشه. هر کسی اختیار بدن خودش رو داره (البته به غیر از زن و شوهرهایی که نسبت به هم تعهد دارن حالا چه درست چه غلط ) .