پس از آن‌چه کودتای سیاه سیدضیاء طباطبایی می‌نامندش، اولین کودتای تمام عیار تاریخ معاصر ایران در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رخ داد؛ کودتایی که در پی آن حکومت دکترمحمد مصدق، نخست‌وزیر دوران ملی شدن صنعت نفت، توسط سپهبد زاهدی ساقط شد.

در زمانی كه تب و تاب انقلاب و انقلابی‌گری سراسر ایران را فراگرفته بود و در زمانی كه هیچكدام از سیاستمداران و مردم عادی امیدی به ماندن حكومت سلطنتی نداشتند، شاپور بختیار، وارد عرصه پرالتهاب سیاست آن‌روزهای ایران شد و با پذیرش پست نخست‌وزیری حكومت بحران‌زده پادشاهی، تمام تلاش خود را برای اقدامات اصلاحی در پیش گرفت؛ اقداماتی كه اصولاً احیای دوباره قانون اساسی مشروطه بود، اما فضای ملتهب و انقلابی ایران این شانس را برای آخرین نخست‌وزیر باقی نگذاشت تا آتش شعله‌ور انقلاب در ایران را فرونشاند و اصلاحات را در پیش بگیرد، اما به‌راستی شاهپور بختیار كه بود و برای ایران انقلاب‌زده چه می‌خواست؟