اکبر گنجی − سید محمد خاتمی سیاستمداری اصلاح طلب است. کوشش او این بوده که روایت خود از اصلاح طلبی را بازگو کند، وهمیشه با ساختارشکنان مرزبندی کرده و براندازی را رد کند. سخنان او نشان می‌دهد که مخاطب این نوع سخنان زمامداران حاکم هستند، زیرا به جای توضیح مدعا و استدلالی سخن گفتن، با ساختارشکنان مرززبندی می‌کند تا راهی به سوی ورود اصلاح طلبان به قلمرو دولت یا نظام سیاسی بگشاید.

اکبر گنجی − مبارزه‌ی مخالفان و منتقدان با رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی ادامه دارد اما هنوز به نتیجه‌ی دلخواه نرسیده است. به علل و دلایل عدیده‌ای جمهوری اسلامی ۳۳ سال عمر کرده و هنوز مخالفان قدرت عقب راندن یا سرنگونی‌اش را ندارند.

زهرا باقری شاد – «فکر می‌کنم جمهوری‌خواهی کم دافعه‌ترین و پرجاذبه‌ترین بدیل در جامعه ایران باشد.» مهرداد درویش‌پور، جامعه‌شناس و فعال سیاسی ساکن سوئد در گفت‌وگویی که در زیر آمده است، در اثبات این موضوع، جمهوری‌خواهان را، که از مختصات آنها باور به ضرورت برقراری یک نظام سکولار است، با اصلاح‌طلبان مقایسه می‌کند: «شاید اصلاح طلبان نیرومندترین گرایش رقیب بنیادگرایی اسلامی باشند اما نخست اینکه اصلاح طلبان با کل نظام مخالف نیستند؛ تنها با بنیادگرایی اسلامی مخالف‌اند. پس در موقعیت "نیمه اپوزیسیونی" قرار دارند و بسیاری از آنها خود را طرفدار نظام میدانند. این باعث می‌شود بخش زیادی از مردم ناراضی از آنها سرخورده شده باشند و ناباورانه به آنها نگاه کنند.».

سراج الدین میردامادی − سردار حمیدرضا مقدم‌فر، معاون فرهنگی سپاه پاسداران اصلاح‌طلبان را خائن خوانده و برای آنان پرونده‌ای به شیوه اوایل دوران خمینی گشوده است:

بهروز صمدبیگی − دو دیدار اخیر عبدالله نوری با فعالان دانشجویی سر و صدای بسیاری به پا کرده و برخی رسانه‌ها از هم اکنون او را کاندیدای اصلاح‌طلبان برای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده معرفی کرده‌اند.

اما فارغ از تمایل و امکان حضور نوری در وسط صحنه انتخابات – چیزی که وجه تمایلی آن در آخرین سخنان نوری تکذیب شده است − این دیدارها یادآور دیدارهای پنج‌شنبه آخر هر ماه در خانه اولین وزیر دولت اصلاحات است، جلساتی که به موضوعات نظری و فکری اختصاص داشت اما در نهایت طیفی را به فکر کاندیداتوری عبدالله نوری در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ انداخت. ولی جواب نوری یک "نه"ی قاطع بود. او حاضر به همراهی و اعلام حمایت از میرحسین موسوی و مهدی کروبی هم نشد.

محمدرضا نیکفر − با انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۱۳۸۸ بخت اصلاح، با سبک و سیاقی شبیه سیاست خاتمی، دوباره به جمهوری اسلامی رو آورد. دیگر چندان مهم نیست درنگریم که اگر رژیم از این فرصت بهره می‌جست، چه پیش می‌آمد. این موضوع در سایه آن چیزی قرار دارد که رخ داد. کانون قدرت از فرصت استفاده نکرد؛ و این امر اتفاقی نبود. از شر اصلاح‌طلبان جمع شده گرد محمد خاتمی راحت شده بود و در دوره اینان نشان داده بود که نمی‌گذارد در سبک و سیاق حکومت‌گری فقاهتی تغییر چندانی صورت گیرد.