بهمن شعله‌ور، بی‌لنگر، واترلو، آیوا، دوشنبه ۱۶ ژانویه ۱۹۸۴- ساعت هفت صبح است. همین الان از یک راه‌پیمایی طولانی برگشته‌ام. در این روز سرد زمستان طلوع خورشید را روی مزرعه های پوشیده از برف تماشا می‌کردم. پس از سه روز رژیم ویسکی ذرت و قهوه خالی احساس می‌کنم که بدنم پاکسازی شده و ذهنم مثل آفتاب روشن است. عرق‌خوری چهارده ساله را ترک کرده‌ام. مثل ماری هستم که پوست تازه انداخته. آدم تازه‌ای هستم. آنچه که در این چهارده سال کرده‌ام، آنچه که در این چهارده سال با من کرده‌اند، گویی در دنیای دیگری صورت گرفته است.