حسین نوش‌آذر – همینگوی، در ایران، پیش از انقلاب یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسنده‌های غرب بود. ما نه تنها با زندگی و اندیشه‌های او آشنا بودیم، بلکه پاره‌ای از بهترین نویسندگان ایران مبتنی بر سبک خاص همینگوی در داستان‌نویسی که بر «ایجاز» و «تکرار» استوار است، توانستند آثاری درخشان پدید آورند. ما به یک معنا همینگوی را از آن خود کردیم.

حسین نوش‌آذر - زبان و شیوه برشت در شاعری، شعر مدرن جهان را تحت تأثیر قرار داده است، اما با این‌حال او از طریق نمایش‌نامه‌هایش به شهرت رسید. برشت در سال‌های دهه ۱۹۲۰ میلادی که برلین، پایتخت تآتر جهان بود، با آوردن تآتر روایی با سویه‌های برجسته آموزشی و با از میان برداشتن فاصله بین صحنه و تماشاگر و توهم‌زدایی از او با این قصد که بر آگاهی‌اش افزوده شود، توانست به‌راستی انقلابی در صحنه‌های تآتر جهان به‌وجود آورد.

حسین نوش‌آذر - در سال ۱۹۳۳ وقتی که لورکا وارد بونوئس آیرس، پایتخت آرژانتین شد، از او مانند یک قهرمان استقبال کردند. در آن سال‌ها پابلو نرودا کارمند کنسولگری شیلی در آرژانتین بود و با لورکا رفاقت داشت. خیابانگردی‌ها و کافه‌گردی‌های این دو شاعر زبانزد خاص و عام بود.

حسین نوش‌آذر - ویلیام فاکنر از سرشناس‌ترین و تأثیرگذارترین نویسندگان آمریکاست. او در آثارش تاریخ و پیشینه ایالت‌های جنوبی آمریکا را با مشکلات روز در آن نواحی درمی‌آمیزد، لهجه اهالی آن مناطق را بازمی‌آفریند و در پیش‌زمینه فروپاشی سنت‌ها، سرنوشت دردناک شخصیت‌هایش را در بستر مناسبات خانوادگی آن‌ها بیان می‌کند. سکسوالیته، خشونت، جنایت، و جنون از مهم‌ترین درونمایه‌های آثار این نویسنده بزرگ به‌شمار می‌آید.

حسین نوش‌آذر - آلدوس هاکسلی از بزرگترین منتقدان اجتماعی در قرن بیستم است. او در مشهورترین رمانش، در "دنیای قشنگ نو" که نخستین بار در سال ۱۹۳۲ انتشار پیدا کرد، طرحی از یک جامعه ماشینی در جهانی غارت‌شده به‌دست می‌دهد که در آن انسان‌ها از غرایز طبیعی‌‌شان و از طبیعت دور افتاده‌اند، اما به‌ازای آن در رفاه زندگی می‌کنند.

حسین نوش‌آذر - در برنامه رادیویی خاک، ویژه هنری میلر به اشاره گفتیم: «هنری میلر نسل بیت‌نیک و هیپی‌ها و ادبیات آمریکا در سال‌های دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ را با هنجارشکنی، ساختارشکنی و تابوشکنی‌های آگاهانه تحت تأثیر قرار داد.

حسین نوش‌آذر - سال‌های دهه ۱۹۲۰ در وین و در برلین سال‌های امیدبخشی بودند. مردم متوسط یک زندگی سرخوشانه و بوهیمایی در پیش گرفته بودند. کاباره‌ها و کافه‌ها در متروپل‌های آن زمان، در وین، برلین و به‌ویژه پاریس رونق داشتند.

حسین نوش‌آذر – هنری میلر با رمان "مدار رأس سرطان" ادبیات داستانی در نیمه دوم قرن بیستم را کاملاً دگرگون کرد. بین "مدار رأس سرطان" و سه‌گانه "پلکسوس"، "نکسوس" و "سکسوس" ۳۶ سال فاصله وجود دارد.