اکبر فلاح زاده − هر کس با شیوه زندگی درویشان آشنا باشد، نمی‌تواند تصور کند که به آنها حمله می‌شود. بعضی خیابان‌ها و مراکز فرهنگی ما به نام درویشان است. بخش قابل توجهی از ادبیات کلاسیک ما مستقیم یا غیر مستقیم به زندگی و افکار درویشان اختصاص دارد. باب دوم گلستان سعدی یک سره "در اخلاق درویشان" است. آنوقت این درویشان را می‌گیرند می‌زنند. حمله به درویشان با "اخلاق درویشان" همخوانی ندارد. سعدی که همه جا بزرگ داشته می‌شود، بنی آدم را به درستی "اعضای یک پیکر" می‌داند.