نعیمه دوستدار - زن، تحصیلکرده است. زیباست. موقعیت شغلی خوبی دارد. ده سال است که ازدواج کرده و یک دختر شش ساله دارد. عشق نوجوانی او اما خیلی دوام نداشته است.

زن، سال‌هاست بار تنهایی، بی‌مسئولیتی و کم‌مهری شوهرش را تحمل می‌کند و حتی کتک می‌خورد. تصویر چهره کبودش را بارها و بارها دوستان و همکارانش دیده‌اند. هربار داستانی سرهم کرده از تصادف و خوردن به در ماشین و ... حالا دیگر جای پنهانکاری هم نمانده است. یکی، دوبار به فکر طلاق افتاده است. اندازه یک شبانه‌روز به حرف‌های دوستانش فکر کرده است که او را به جدایی تشویق کرده‌اند، اما جرئتش را نداشته است. فکر این‌که شوهرش، دخترش را به او ندهد و پدرش بعد از طلاق او را به خانه راه ندهد، اجازه هر تصمیم دیگری را از او گرفته است. زن ده سال است با تحقیر و توهین و فشار، کانون خانواده‌اش را نگهداشته و از آمار طلاق خانواده‌های ایرانی بیرون مانده است.

پانته‌آ بهرامی - بیش از چهارهزار زن از پژوهشگر تا کنشگر حقوق زنان از سوی سازمان‌های غیر دولتی و دولتی در پنجاه و ششمین نشست کمیسیون مقام زن سازمان ملل در فوریه و مارس ۲۰۱۲ در نیویورک شرکت کردند. 

پریسا کاکائی ـ در طول سال‌ها، خشونت با واژه «مرد» همراه شده و هویتی مردانه به خود گرفته است. خشونت‌های فیزیکی و غیر فیزیکی که مردان بر زنان روامی‌دارند و راهکارهایی که در سطح بین‌المللی می‌کوشند تا این معضل جهانی را به حداقل برسانند.

پژمان اکبرزاده - لب‌ها و بینی‌های سوخته، چشم‌هایی که حتا اثری از جای آنها هم دیده نمی‌شود...  

این‌ها ازجمله صحنه‌های فیلم تکان‌دهنده‌ی "نجات چهره" است: Saving Face. فیلمی که به شرایط زنان قربانی اسیدپاشی در پاکستان می‌پردازد و امسال در بخش فیلم‌های مستند در فرم کوتاه، برنده‌ی جایزه اسکار شد.

نعیمه دوستدار - از اسفند ۱۳۸۹ خورشیدی تا اسفند ۹۰، فقط ۳۶۵ روز است. اما در همین ۳۶۵ روز شما زیاد از زنان فعال سیاسی- اجتماعی با اتهام‌های گوناگون توسط نهادهای امنیتی ایران بازداشت شدند و مجموع احکام صادره برای آن‌ها یا تعداد روزهای بازداشت‌شان از ده‌ها سال فرا‌تر است.