اکبر گنجی - سیر تحولات ایران تا حد زیادی به متغیرهای خارجی وابسته شده است. متغیرهایی که از جمله شامل تحریم‌های فلج کننده، مذاکرات هسته‌ای، مذاکره یا عدم مذاکره‌ با آمریکا، سقوط یا بقای رژیم بشار اسد، امکان سرایت جنگ داخلی سوریه به عراق و لبنان و ترکیه، احتمال حمله‌ نظامی به ایران یا اپوزیسیون‌ سازی مشابه سوریه برای ایران می‌شوند. بدین ترتیب، سخن گفتن از ماه‌های پیش رو، بدون در نظر گرفتن این متغیرها و میزان تأثیرشان در سمت و سوی تحولات، از دقت و صحت تحلیل می‌کاهد.

کورش عرفانی - جابجایی اسفندیار رحیم مشایی توسط احمدی نژاد از پست رئیس دفتر رئیس جمهوری به «مشاور رئیس جمهور و رئیس دبیرخانه جنبش عدم تعهد» از سوی بسیاری به عنوان دورخیز به سوی انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۳۹۲ برداشت شده است.[1] با این برداشت، تفسیرها و پیش‌بینی‌های زیادی در مورد رفتار و واکنش رقیبان احتمالی طرح خواهد شد.

حمید مافی - بازی مهره‌ها در درون حاکمیت، توصیف فضای حاکم بر سیاست ایران در روزهای گذشته است. تنها دو روز پس از این که سپاه پاسداران، معاون سیاسی این نهاد نظامی را تغییر داد، در درون دولت نیز، اسفندیار رحیم مشایی از هیات دولت بیرون رفت تا به تعبیر ارگان رسمی دولت، عهده دار یک ماموریت جهانی شود. انتقال اسفندیار رحیم مشایی از دفتر رئیس دولت به دبیرخانه جنبش عدم تعهد و همزمان با آن برکناری وزیر ارتباطات و فناوری و جایگزینی وزیر مسکن به جای او، شائبه سازماندهی نیروهای درون حاکمیت برای انتخابات سال آینده را بیش از پیش تقویت کرد.

احسان مهرابی - «وحدت ملی یعنی همه به جز احمدی‌نژاد» این را نه یک چهره سیاسی بلکه اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده نیروی انتظامی یک سال قبل از انتخابات سال ۸۸ گفته بود؛ در بیان تحلیل‌اش از طرح دولت "وحدت ملی"، در روزهایی که حامیان هاشمی رفسنجانی و چهره‌هایی چون حسین مرعشی، پسرعموی همسر او معتقد بودند «اگر چند عاقل دور هم جمع شوند شکست احمدی‌نژاد کار سختی نیست.» یک‌سال بعد همه آنهایی که خود را عاقل می‌دانستند دور هم جمع شدند، اما ماجرا به گونه دیگری پیش رفت.