حامد احمدی - اولین و مهم‌ترین مشکلی که مخاطب در رویارویی با رمان «ملکان عذاب» نوشته ابوتراب خسروی دچارش می‌شود، ناتوانی در خواندن و مطالعه اثر است. این ناتوانی البته از فضاسازی متفاوت، پیچید‌گی اثر و آنچه که به آن سخت‌خوان بودن متن می‌گویند، ناشی نمی‌شود.  مشکلی که در این رمان باعث قطع رابطه یا اصلاً ایجاد نشدن رابطه با داستان می‌شود، شکل نگرفتن فرم روایت است.

مسعود کدخدایی - جایزهای هست بهنام «تمشک طلایی» که هر سال آن را به بد‌ترین فیلم می‌دهند.‌ کاش در ایران و در حوزه زبان فارسی هم چنین جایزهای وجود داشت. 

کتاب زمانه - «ملکان عذاب» نوشته ابوتراب خسروی آخرین رمان از سه‌گانه‌ای‌ست که با «اسفار کاتبان» آغاز شد، با «رود راوی» ادامه یافت و اکنون با «ملکان عذاب» به پایان می‌رسد.

مجتبا صولت‌پور - ابوتراب خسروی در دهه‌ی ۱۳۷۰، به خاطر نوآوری‌هایش در داستان کوتاه فارسی، و به عنوان نویسنده‌ای مسلط بر نثر کهن و روایت‌های پست‌مدرن مطرح شد. از همان ابتدا حهان داستان‌های خسروی از تعادل نشان دارد. تعادل در داستان‌های او اما برآمده از هم‌نشینی موفق عناصر پست‌مدرن و تصویرهای سنتی و قدیمی است که با زبانی خونسرد و نظام‌یافته بیان می‌شود.