این تصویر تشکیل شده در ذهن مخاطبان‌ ما ممکن است نادرست و منفی باشد، ممکن است دیگران بر اساس این تصور به پیشداوری نادرست درباره ما بپردازند و این پیشداوری در کیفیت و نوع ارتباط بین ما و مخاطبان ما تاثیری هرچند کم، اما منفی بگذارد. به‌طور قطع این رابطه‌ آسیب‌دیده بین ما و مخاطب ما بر کیفیت زندگی هر دو طرف نیز تاثیر خواهد گذاشت. ممکن است این مخاطب‌ها در جا‌یگاهی باشند که  بر پایه تصور نادرست‌شان تصمیم نادرست‌تری هم بگیرند.

 

 

حال بیایید افراد دخیل در این مثال را گسترش دهیم. آنچه به دست می‌آید جامعه‌ای است با مردمانی که بر پایه تصور نادرست و ناسالم گذران می‌کنند. بیایید دوباره و این‌بار کمی ریزتر و دقیق‌تر نگاه کنیم. این تصویر اشتباه ممکن است به دو علت در ذهن مخاطب و یا جامعه نقش بسته باشد:

 

الف - مخاطب یا مخاطبان، خود این اجازه را به ما نمی‌دهند که تصویر واقعی‌مان را ارائه کنیم و حتی وقتی ما سعی در ارائه تصویر واقعی خود داشته‌ایم آن‌ها اصرار کرده‌اند که تصور درست، چیزی است که آن‌ها می‌پندارند. 

ب - مخاطب یا مخاطبان در مورد ما، شخصیت ما، ‌توانایی‌های ما و به طور کلی تصویر واقعی ما پیشداوری نکرده‌اند و این ما بوده‌ایم که برای تشکیل تصویر درست در ذهن آنها تلاش نکرده‌ایم.

 

در حالت اول خیلی بعید به نظر می‌رسد که بتوان افرادی را که با پیشداوری نادرست با ما برخورد می‌کنند، متقاعد کرد که اشتباه می‌کنند و یا از آن‌ها خواست بر اساس واقعیت‌ها تصمیم بگیرند، نظر بدهند و با ما تعامل کنند.

 

اگر وضعیت نادرست پیش‌آمده بین ما و دیگران در وضعیت دوم جاگذاری شود، پیشداوری و تصویر و ایماژ نادرست ما در نزد آن‌ها نتیجه اشتباه و کم‌کاری ماست. لزومی ندارد تصویر کلی ما برای همه قابل پذیرش و توجیه پذیر باشد. در عین حال اما نباید اهمیت این واقعیت را فراموش کرد که مخاطبان موثر- یا مخاطبانی که مدام با آن‌ها در ارتباط مداوم هستیم- در نحوه زندگی ما تاثیرگذارند واگر درک نادرستی از ما نزد آن‌ها به وجود آمده است،‌ می‌بایست برای نشان دادن واقعیت تلاش کنیم.

 

جامعه دگرباش ایرانی امروز عضوهای موثری دارد. بسیاری از دگرباشان ایرانی در موقعیت‌های مهم و تاثیرگذار جامعه هستند؛ چه از نظر موقعیت شغلی، چه از نظر موقعیت تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی.

 

این موقعیت‌ها حساس، تاثیرگذار و قابل تعمیم هستند. دگرباشی که توانایی ارائه‌ تصویر کلی درست، دقیق و مثبتی از خودش دارد می‌تواند تصویری مثبت از دگرباشی ارائه دهد و یا اگر دیدگاه اشتباه و نادرستی راجع به دگرباشان و گرایش جنسی از طرف مخاطبانش می‌بیند، تصور اشتباه آن‌ها را تصحیح کند. اگر ما در جایگاه موثری باشیم حرف‌های ما شنیده خواهد شد. اگر کارها و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهیم موثر و مثبت هستند و دیگران تاثیر کار ما را درک می‌کنند،‌ دیدگاه‌ها و نقطه نظرات ما راجع به گرایش جنسی را هم خواهند شنید. وقتی ما تاثیر مثبتی بر خانواده، دوستان، همکاران، همسایه‌ها و همشهری‌های خود می‌گذاریم آن‌ها تصویر درستی از ما در ذهن خواهند داشت.

 

شاید یکی از این اطرافیان ما از گرایش جنسی ما آگاه نباشد ولی راجع‌به همجنسگرایان و به طور کلی دگرباشان تصور نادرست و غلطی داشته باشد که آن را با ما در میان بگذارد. ما به عنوان یک دگرباش می‌توانیم این تصور نادرست را تغییر دهیم. برای این کار هم لازم نیست حتماً راجع به گرایش جنسی‌مان آشکارسازی کنیم، اما می‌توانیم برای آن‌ها توضیح دهیم که چیزی که به آن‌ها راجع به دگرباشان و گرایش جنسی گفته شده است درست نیست.

 

می‌توان با دلیل و منطق با آن‌ها گفت‌وگو کرد و برای آن‌ها نه راجع به گرایش جنسی خود بلکه در مورد دگرباشان آشکارسازی کرد. در واقع بسیاری از همکاران، دوستان، خویشاوندان و خانواده‌های ما همجنسگراستیز نیستند بلکه اطلاعات نادقیق و نادرستی در رابطه‌ با گرایش جنسی به آن‌ها داده شده است؛ دیدگاه‌ها و اطلاعاتی که نسل به نسل در جامعه منتقل می‌شوند و چون گرایش جنسی در برخی جوامع تابو است اکثریت آن جامعه این فرصت را نیافته که به حقیقت درست دسترسی پیدا کند. جامعه‌ دگرباش ایرانی اما حالا در وضعیتی قرار دارد که افراد مهم و تاثیرگذاری دارد. پس چرا این روند نادرست را متوقف نکند؟ چرا اگر از او به عنوان یک همکار خوب و پرکار، خانواده دوست، دانش‌آموز یا دانشجوی موفق یاد می‌شود از این فرصت برای اطلاع‌رسانی و تاثیرگذاری وحمایت از دگرباشان استفاده نکند؟ همانط‌ور هم که پیشتر اشاره شد برای این روشنگری احتیاجی به آشکارسازی گرایش جنسی خود نیست.

 

تمام دگرباشان ایرانی امروز می‌بایست با یکدیگر متحد شوند تا بتوانند وضعیت زندگی خود و دیگر دوستان دگرباش خود را بهبود بخشند تا همگی بتوانند در ارائه تصویر درست نقشی ایفا کنند.

 

واقعیت این است: وقتی می‌توانیم یک اقلیت موفق در میان یک اکثریت بزرگ باشیم که بتوانیم به ارائه تصویر فردی و گروهی درست در میان خود دست یابیم. این راز نه تنها برای جامعه دگرباش ایرانی بلکه برای هر اقلیتی صدق می‌کند. هر یک از ما در زمینه‌ای توانایی‌های خاصی داریم، اما در عین حال مانند همه افراد جامعه به دیگرانی هم برای برآورده کردن نیازهای خود نیاز داریم. دگرباشان ایرانی می‌توانند توانایی‌ها و نیازهای هم را همپوشانی کنند. می‌توانند نیاز‌های دوستان دگرباش خود را با توجه به توانایی‌های‌ خود رفع کنند. می‌توانند مدام از احوال همدیگر باخبر باشند و به یکدیگر کمک کنند و دیگرانی را که آماده پذیرش اطلاعات درست هستند، آگاه سازند. این‌گونه است که می‌توانند اتحادی قوی و تاثیرگذار بسازند. اقلیت دگرباش اگر متحد شود و اگر اعضای آن هرکدام در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند تاثیرگذار باشند، حرف‌های آن‌ها شنیده خواهد شد. با اتحاد و تاثیرگذاری شمار مخاطبان بالقوه‌ای که می‌توانند تصویری درست و مثبتی از ما - و به طور کلی در تصویر بزرگ‌تر از جامعه‌ دگرباش - در ذهن‌شان تشکیل  بدهند و یا آن را تصحیح کنند،‌ افزایش خواهد یافت.

 

منابع تصاویر:

۱ – اینجا

۲ – اینجا