آیا این رسانه‌های قدرتمند اصلی, رسانه‌های موسوم به Mainstream هستند که تعیین می‌کنند مسائل ما چه باشند؟  آیا آنها تعیین می‌کنند که چه کسانی می‌توانند به این مسائل پاسخ گویند؟ آیا جایی برای صداهای دیگر, مسائل دیگر و پاسخ‌های دیگر می‌ماند؟
این پرسش‌ها ما را به سمت دایره‌ای از موضوع‌ها می‌برند که در روز ۳۰ نوامبر در آمستردام به بحث گذاشته شدند: در نخستین دور از "گفت‌وگوهای زمانه".

در راستای اهدافی که در یادداشت گام‌ها و چشم انداز‌ها در این صفحه توسط سردبیر "زمانه" توضیح داده شد، چند ماهی است که بخشی برای اقلیت‌ها در وب‌سایت این رسانه ایجاد شده است. اهمیت این بخش هم‌‌بسته با اهمیت این نکته است که در عصر کنونی رسیدن به دمکراسی بدون به رسمیت شناختن قانونی و عملی حقوق اقلیت‌های قومی، ملی و مذهبی... امکان پذیر نیست.

اکنون که پنج سال از آغاز کوشش‌های همکاران ما، چه در دیروز و چه در امروز رادیو زمانه گذشته، بررسی ایده‌های تازه و هماهنگی آنها با شرایط کنونی بیشتر حس می‌شود.

سال ۱۳۸۹ در حالی به پایان می‌رسد که جهان با یک فاجعه‌ی هسته‌ای مواجه شده است. ما در حالی‌که به نوروز باستانی نزدیک می‌شویم، هر روز تصاویری که از ژاپن در روزنامه‌ها، سایت‌ها و شبکه‌های تلویزیونی می‌بینیم ما را در مرکز این فاجعه‌ی بزرگ انسانی قرار می‌دهد. در آستانه‌ی بهار، طبیعت یکی از مهم‌ترین کشورهای صنعتی جهان را به زانو درآورد.