لارن استارکی – تا اینجا زیاد از استدلال سخن گفته‌ایم. گفتیم که چگونه استدلال کنیم، چه استدلال‌هایی معتبر هستند و چه استدلال‌هایی نامعتبر، و گفتیم مردم چگونه از استدلال‌ها مغالطه‌گرانه استفاده می‌کنند.

لارن استارکی – گاهی اوقات به مشکلات و مسایلی برمی‌خوریم که با نظر به داده‌های موجود نه جواب درستی دارند و نه جواب غلطی.

لارن استارکی – ما هر روز با استدلال‌ سر و کار داریم، در مجله‌ها و روزنامه‌ها و مقاله‌ها، در تبلیغات و سخنرانی‌های سیاسی. بعضی از این استدلال‌ها به نظر منطقی می‌آيند اما − همان گونه که در بخش‌های ۱۳ و ۱۵ یاد آموختیم − مبتنی بر مغالطه‌هایی هستند که آنها را بی‌اعتبار می‌کنند. بعضی از این مغالطه‌ها ممکن است تصادفی وارد استدلال شده باشند، ولی همان گونه که در این بخش یاد خواهیم گرفت، بعضی از آنها ممکن است عمدی باشند. به کار برندگان آنها می‌خواهند افکار شما را از یک مسئله‌ی واقعی منحرف کنند.

لارن استارکی – همان گونه که درباره‌ی استدلال قیاسی گفتیم، در استدلال استقرایی نیز وقتی نتیجه‌ی استدلال را با دلایلی ضعیف توجیه کنیم استدلالمان دچار خطا می‌شود و تبدیل به مغالطه می‌شود. مغالطه‌ی استقرایی نیز دو قضیه دارد که از نتیجه پشتیبانی نمی‌کنند و یا نتیجه‌ای دارد که با قضایا همخوان نیست.

لارن استارکی –ما در بخش پیش با استدلال قیاسی آشنا شدیم، استدلالی که بر اساس قانون و اصول ساخته می‌شود، یعنی از کل به جزء می‌رسد. حالا زمان آن است که نگاهی به نوع دیگر استدلال بیندازیم: استدلال استقرایی.

لارن استارکی – استدلالی را که دلیل ضعیفی برای نتیجه‌اش دارد، سفسطه می‌نامیم. در این بخش، خواهیم دید چه رابطه‌ای بین استدلال قیاسی و منطقی‌بودن آن برقرار است. هم‌چنین چهار نوع از سفسطه‌های رایج را بررسی می‌کنیم، سفسطه‌هایی که استدلال قیاسی را بی‌اعتبار می‌سازند و اتفاقا مردم مدام به دام آنها می‌افتند.

لارن استارکی −استدلال قیاسی چیست؟ استدلال قیاسی استدلالی است که مبتنی بر دو حقیقت یا دو فرض باشد. یعنی اگر این دو فرض حقیقت داشته باشند، پس می‌توان قبول کرد که نتیجه‌ی استدلال هم حقیقت دارد.