این هم نمونه ای از کردار و رفتار بسیار کمیاب و بسیار ارزشمند یک انسان غربی!
به گمانم شمار فراوانی از ایرانی های امروز _عوام که هیچ، خواص و ویژگان سیاسی پوزیسیون و اپوزیسیون نیز_ هرگز نخواهند توانست با تکیه بر فرهنگ و گذشته ی غنی مان هم به پای چنین کسی/کسانی برسند!!!
پس داشتن آن گذشته ی غنی که امروزه دیگر چندان کارساز نیست باد هواست صِرفن یک مسأله ی تاریخی ست!
واقعیت تلخ است، بله!

چگونه از تاریخ و تمدنی استفاده کنیم که همه چیزش رو به فراموشی سپردیم. ما ایرانی ها با وضع شواری روبروایم . در ضمن داشتن یک تمدن و سابقه دیرپای تاریخی، هیچ امکانی برای درک شرایط دنیای مدرن و اقتضائات خاص اون رو به رسمیت نمی شناسیم. گذشته از این، فرهنگ در مقام کلیت اش می تونه امکان فرهیخته شدن رو به آم بده. ما بعد از هجوم انیشه های عربی اسلامی، هرگز نتونستیم فرهنگ و جهان بینی خاص خودمون رو به مثابه یک کل بازنمایی کنیم. نمی خوام بگم که این چیزی که الان هستم هیچ ربطی به تبار کهنمون نداره، نه. اما کافی نیست. نمی تونه حس رضایت ایجاد کنه. نمی تونه سازش و مدارای فرهنگی سیاسی که یکی از اصول اولیه پادشاهانی هم چون کوروش و داریوش بوده رو پیاده کنه. اساسا به دیگری نه به مثابه یک دوست که همیشه نگاه غضب آلود داره. دشمن اصل حیاتی تفکر ایرانی شده. گرفتار خرافات و مذهب های هزارگانه است. خرد هیچ نقشی در ساز و کار جامعه اش نداره و هر چی هست مذهب و سردمداران معصوم مذهب شه. خوب که نگاه بکنیم می بینیم جامعه امروز و این سال های ما و حتا سده های پیش ما هیچ ربطی به جهان نابودشده پیش از اسلام نداره.