زمانی آمریکا برای تحریم ایران و موفقیت تحریم را با تردید نگاه می کرد اما این روزها نه تنها آمریکا که جامعه ی جهانی تاثیر آنرا مشاهده می کنند به همین دلیل قبل از تاثیر تحریمها ممکن بود آمریکا و یا اروپا حاضر به دادن امتیاز بودند اما امروز نه تنها امتیازی نمی دهند حتی حاضر نیستند رژیم ایران را تائید ضمنی کنند و همه چیز را می خواهند از اینرو حکومت ایران که در آن زمان ترمزش بریده بود و توجهی به این مسائل نداشت و حتی رویای نفت 500 دلاری را می دید و خواهان سهمی در مدیریت جهانی بود امروز پایش به سنگ خورده و همان توافقاتی که سرشار از امتیاز برای ایران را بود می خواهد که طرف مقابل می گوید این امتیازات برای ترمز بریده بود ما هزینه های بسیاری کرده ایم تا ترمز شما را درست کنیم پس هزینه هایتان را پرداخت کنید از اینرو اگر جمهوری اسلامی باز هم از پذیرش شرایط 1+5 خود داری کند ممکن است فردا باز هم تغییر نماید .
اما هدف مجلس ایران دو چیز است یکی ادامه ی رجزخوانی برای مصرف داخلی و فریب مردم دیگری ایجاد جو نامتعادل برای افزایش قیمت نفت . همانطور که همیشه در محافل حکومتی مثل جوک شده و می حندند و می گویند ما با یک سخنرانی کلی به جیب می زنیم و بازار نفت را متلاطم می کنیم . اما هدف سپاه پاسداران چیز دیگری ست سپاه در صورت حل دیپلماتیک موضوع راه ایزوله شدن از قدرت را باید بپیماید و سرداران سپاه بخوبی میدانند که قادر به حفظ قدرت لایزال کنونی نخواهند بود به همین دلیل سعی دارند تا با حفظ شرایط جنگی وجود خود را لازم نشان دهند و حتی سعی می کنند با مانورهای توخالی روحیه ی ضعیف خامنه ای را تقویت کرده که بر ادامه ی حمایتش پافشاری نماید . زیرا خامنه ای شرایطش در بین جناحهای حکومتی به شدت تضعیف شده و در واقع بریده است . بحرانهای داخلی گرانی و تورم اختلافات جناحهای حکومتی و بحران سیاست خارجی همگی تحت سیاست های بی خردانه ی خامنه ای ایجاد شده اند که این وضعیت شرایط او را به شدت تضعیف کرده است به همین دلیل تضعیف موقعیت خامنه ای یعنی تضعیف موقعیت سپاه . ضعف خامنه ای به حدی افزایش یافته که حتی احمدی نژاد سعی دارد برای حفظ موقعیت سیاسی اش به سمت رفسنجانی تمایل نشان دهد .
خامنه ای که در دو جبهه علیه رفسنجانی و احمدی نژاد از آبان ماه سال 1387 با پشتیبانی سپاه عملا وارد گود شد امروز شرایط بسیار وخیمی را برای خود رقم زده است دست بسته است و ناتوان و هر روز انتظار می کشد تا مجلس خبرگان عدم صلاحیتش را برایش ارسال نماید و مهدوی کنی حتی از او خواسته است که کمتر میدان داری کند زیرا خامنه ای حتی جایگاه ولایت فقیه یعنی قدرت روحانیون را نیز خدشه دار کرده است و الخ ...
اما موضوع دیگر همانطور که اشاره شد مذاکره کننده حرفهای طرف مقابل را نمی فهمد این واقعیتی ست انکار ناپذیر زیرا حکومت تصور می کند همانطور که در داخل همه ی حرفهای خامنه ای برایشان حجت است برای دیگران هم باید همینطور باشد یا تصور می کند طبق قوانین بین المللی حق ایران اینگونه است پس باید طرف مقابل هم بپذیرد . در حالی که موضوع پیچیده نیست ایران باید ابتدا اقدام به راستی نمائی کند سپس از حقوق مندرج در سازمان بین المللی انرژی اتمی استفاده کند عدم اطمینان غرب یعنی نفی حقوق ایران . یا اول برادری ات را ثابت کن بعد ادعای ارث و میراث کن . اینها موضوعاتی ست که آدم کودنی مانند جلیلی و یا آن چهره ی همیشه خندان - سعیدی - متوجه نمی شوند . جمهوری اسلامی هنوز نتوانسته افکار عمومی داخل ایران را متقاعد کند که اهداف نظامی ندارد چگونه می تواند جامعه ی بین المللی را متقاعد کند ؟
بر خلاف نظر نویسنده ایران در پی وقت کشی نیست زیرا شرایط آنرا ندارد . ایران اورانیوم 20 درصد را تولید کرده و از آزانس برای نگه داری آن کمک خواسته است و عملا مجبور شده است غنی یازی تا 20 درصد را متوقف نماید پس تنها موضوع ساخت بمب اتمی ست که تمایل غرب را باید برای سرعت مذاکرات نشان دهد اما غرب بخوبی میداند حتی ساخت بمب اتم هم ایران را قادر به استفاده از آن نمی نماید زیرا ایران پس از چندی سال کار بر روی موشک هنوز قادر به حمل بمب اتمی نیست و یکی از دلائلی که غرب را نسبت به اهداف نظامی ایران مظنون ساخته است همین پافشاری ایران در آزمایشات موشکی برای حمل کلاهکهای اتمی ست . از اینرو غرب هیچ عجله ای برای حل موضوع ندارد و با توجه باینکه میداند تحریمها کمر اقتصاد ایران را شکسته نارضایتی از وضعیت تورم و گرانی و بیکاری را افزایش داده جناحهای حکومتی به جان یکدیگر افتاده اند و در نهایت این ایران است که هر روز با کابوس شورش شهروندانش روبروست . در واقع ایران مانند آن اسب سرکشی ست که ده سال است در حصار نگه داشته شده یک روز آلمان یک روز فرانسه یک .... سوارش می شوند دوری با او می زنند خسته اش می کنند و دوباره دیگری به پشتش می رود و همه هم لذت می برند کالاهای بنجلان را آب می کنند بدون آنکه آب و غذائی بدهند تا امروز که از نفس افتاده و کسی به او توجه نمی کند زیرا چیزی برای لذت بردن دیگران ندارد . اگر آب و غذا می خواهد باید به آرامی و با طیب خاطر سواری دهد وگرنه او را به دست قصاب خواهند سپرد .