اگر کسی به طور خودسرانه تابعیت خود را ترک کرده و به تابعیت یک کشور متخاصم در بیاید، مثلاً در طول جنگ جهانی دوم یک فرانسوی تابعیت فرانسه خود را ترک کرده و تابعیت آلمانی بگیرد، مسلماً به اتهام خیانت محاکمه و احتمالاً اعدام می شود. عجیب است که معنای خیانت به کشور و نقض تابعیت در پارادایم ملی گرایی به خوبی درک می شود و از نظر عموم مشروع است اما عین همین در مورد تابعیت مذهبی عجیب و غریب به نظر می رسد.
ایران کشوری است که ملیت وتابعیت و وفاداری در آن بر اساس مذهب تعریف شده. خودتان می گویید که حکومت مذهبی است. یعنی پایه ملیت مذهب است. برای همین خروج از مذهب مثل ترک تابعیت آن هم در زمان جنگ، جرم حساسی است. تازه به متهم در ایران اجازه بازگشت به وفاداری داده شده و ایشان امتناع کرده است.
بعید می دانم دولت فرانسه به هیچ کدام از کسانی که در زمان جنگ دوم تابعیت آلمانی گرفته بودند اجازه ندامت و تجدید وفاداریداده باشد. همه اغلب به جرم خیانت اعدام شده اند.
ارتداد دقیقاً مثل نقض سوگند وفاداری است. اگر یک شهروند غربی خلاف سوگند وفاداری اش به کشور یا به شاه عمل کند چه بلایی سرش می آید؟ در ایران نقض سوگند وفاداری به اسلام، یا همان ارتداد، همین حکم را دارد. خیانت!