آقای مانا نیستانی، من تا حالا کاریکاتورهای شما را کم و بیش می پسندیدم و به شما و کارتان احترام می گذاشتم. اما از زمانی که شنیده ام با همکاری دو لات بی هنر ترانه ی کم مایه ی پریود را پخش کرده اید، از شما دلگیرم. آقای محترم به کاریکاتورتان ادامه می دادید، خیلی سنگین تر بودید. مجبورید به حوزه هایی که مخصوص شما نیست، دست ببرید. امروز زنان تبعیدی که از دست رژیم زن ستیز به اینجا آواره شدند، و هم چنین زنانی که برای عدالت مبارزه می کنند، بر سر کاربرد واژه ها وسواس دارند. می ترسند که جایی ضربه ای ناآگاهانه وارد کنند. آنوقت شما برمی دارید و این زیباترین پدیده ی زنانه را به مسخره می کشید. چیزی که اگر نباشد، نسل شما مردان هم نیست. تکامل طبیعی زن را به مسخره می گیرید؟ اما من فکر می کنم که دست خودتان نیست. به هر حال سیر روزگار مشت عده ا ی را باز می کند. این بار نوبت شما، شاهین نجفی و نامجو و ... بود.

معرکه‌ست.