حرف های قشنگ و زیبای گفته شد. حرف ها زیبا بود.اما وقتی یک آقای  آذری حرف زد  به ناگاه 
ابراز نفهمیدن کردند! و چندین مرتبه ای که سعی کرد منظورش را بیان کند اجازه نیافت و بنوعی
 تفهیم کردند که خفه شه.البته من فقط ویدیو را دیدم جای سوال برایم پیش آمده که در پشت این
 همه حرف های زیبا عالمانه:
  دفاع از حاشیه نشین ها و حاشیه رانده شده ها  و اقلیت های 
افغانی و عرب و... فقط ایده های ابستراک فلسفی است.و یا فاصله این اقلیت ها ( اینجا اقلیت
 زبانی و قومی آذری یا  اقلیت کارگری در مقابل اقلیت جنسی) از هم  زیاد و ناشناخته است و یا پیش 
داوری ها آنقدر بزرگ که جای دیالوگ نیست. در صورتی که دو خانم دیگر یکی با روسری و آن 
دیگری در حرف هایشان کنایهای سنگین و نا روای در مورد خانم امین و نحوه پوشش او و 
جایگاهش یا سخنران دیگر داشتند.
بهرحال باید در عمل روادار بود نه در حرف. آنهم این  دو سخنران گویا خود در جلسه گروه دیگری، بیرون
 رانده شده اند و انتظار آن است همین حالت را بهتر درک کنند. در هر حالت این گفته های زیر
 در هر کنتکستی زیباست و گوینده اش با درد آشناست:

«در واقع خود فعال سیاسی موظف است تا با در نظر آوردن اخلاق در کار خویش، عاملیت خودش
در امر سیاسی را هر چه اخلاقی‌تر کند.»
«هنوز هم مسئله‌ دادخواهی همجنسگرایان و دگرباشان جنسی از جنایات حاکمیت ایران از
سوی اپوزیسیون جدی گرفته نشده است. »
«.... این "همگان" که نتوانسته با حق انسان بر بدن‌اش و نوع رابطه‌ی جنسی و پوشش کنار
بیاید حامل چه ارزش‌هایی است، جز تمامیت‌ خواهی؟ جز همسان‌کردن انسان‌ها؟ جز تحقق
خواست‌های فرادستان با عنوان اولویت‌بندی؟ کاش به جای روخوانی و از بَر کردن یک سری
کلمه‌های تئوریک و جدا از محیط، از دستاوردهای محیط عملی و زیسته‌مان نیز چیزی یاد می‌گرفتیم.»

««آیا فرودستان و حاشیه‌نشینان می‌توانند صحبت کنند؟»»،
««مسئله اینجاست که مردها چطور در این روند‌ تاریخی از امتیازات استفاده کردند و صدادار شدند »
« در سال ۱۳۵۷ بحث‌هایی بین گروه‌های سیاسی در مورد دفاع یا عدم دفاع از تظاهرات
زنان ایجاد شد. برای من دفاع‌نکردن نیروهای چپ از تظاهرات و مسائل زنان فقط و فقط ریشه
در گفتمان مسلط مردسالار داشت که هیچ تلنگری به آن نخورده بود.»»