سهیل توکلی – نادر خلیلی از معدود معمارانی بود که بعد از مرگش نه تنها معماری‌اش زنده و برقرار ماند بلکه با گذر زمان هر روز نیز بر شادابی‌اش افزوده می‌شود. شگرد ماندگاری راه او در بینش معنوی او بود؛ معنویتی که جوهر آن از معماری خاکی چند هزار ساله ایران گرفته و بر شالوده‌ای از جنس عرفان مولانا بنا شده است. زنده یاد مهندس نادر خلیلی آگاهانه دریافته بود که با اتکا به این دو هویت اصیل و جاودانه «معماری کهن ایرانی و عرفان مولوی» در عمر کوتاه انسانی به  سرمنزل مقصود خواهد رسید.