با کشته شدن اسامه بن‌لادن، نام پاکستان دوباره بر سر زبان ها افتاد. کشوری که علاوه بر مشکلات داخلی بسیاری که دارد، حالا تحت فشار افکار عمومی دنیا نیز قرار گرفته است. مسئله حاکمیت دوگانه در این کشور و این مهم که سیاستمداران غیر نظامی پاکستانی تاکنون نتوانسته‌اند خود را از زیر سایه نظامیان اقتدارگرا رها کنند، دولت آصف‌علی زرداری را در موقعیت نامناسبی قرار داده است.

حمله کماندوهای ارتش آمریکا به ویلای اسامه بن لادن در پاکستان و کشتن او خبر داغ هفته گذشته بود. چگونگی پنهان شدن او در منطقه‌ای نظامی در کنار پایتخت پاکستان و ده‌ها پرسش دیگر در مورد عملیات آمریکایی‌ها تاکنون بی‌پاسخ مانده‌اند. حمله نیروهای ویژه به قصد کشتن اسامه بن لادن و نه دستگیری و محاکمه او در یک دادگاه و بر اساس موازین بین‌المللی انجام شد. این مسئله‌ای است که اعتراض‌های متعددی را در نقض قوانین بین‌المللی و موازین قضایی برانگیخته است.

گمان می‌کنم کمتر کسی در کشته‌شدن اسامه بن‌لادن- بنیانگذار و رهبر القاعده- تردید داشته باشد؛ حتی اگر عکسی که تلویزیون پاکستان ادعا می‌کرد عکس چهره‌جنازه‌اوست، جعلی باشد و عکسی از جنازه‌اش که به آب سپرده شده نباشد، و اساساً سندی غیر از سخنان رئیس‌جمهور ایالات متحده مبنی بر مرگ او وجود نداشته باشد که این ادعا را ثابت کند که نمونه دی‌ان‌ای جسد بن‌لادن با نمونه‌ی دی‌ان‌ای خواهرش مطابقت داده شده و از این طریق اطمینان حاصل شده که او کشته شده است.

اکنون چند پرسش جای طرح دارند: