حمید مافی - یکم؛ آخرین کوشش جمعی ایرانیان برای گذار به دموکراسی، پس از انتخابات سال ۸۸ به سرنوشت دیگر جنبش‌های آزادی‌خواهانه ایران دچار شده است. "بی‌عملی و انفعال" بارز‌ترین ویژگی معترضان پس از گذشت نزدیک به سه سال از آخرین انتخابات ریاست جمهوری در ایران است. درباره علل و چرایی این وضعیت می‌توان "سرکوب گسترده حاکمیت" و "ناتوانی معترضان" در مقابله با این مساله را اصلی‌ترین عوامل برشمرد. اما سوال این است که چرا معترضان علی‌رغم گسترده‌گی‌شان توان مقابله با سرکوب‌های حکومتی را نداشته و ندارند؟ چه عاملی سبب زمین‌گیر شدن جنبش در پشت سد سرکوب حکومت شده است؟

 

دوم؛ هر جنبش اجتماعی و سیاسی نیاز به "حامل" و "عامل" دارد که بتوانند آن را راهبری کرده و به پیش ببرند. اگر فرض اصلی را بر این بگذاریم که جنبش سبز ایران متکی به "طبقه متوسط" و "جامعه مدنی" ایران بوده است، باید به سراغ این دو عامل و حامل در جامعه رفت و "اندازه" و "عمق" آن‌ها را سنجید.