نسخه قابل چاپ

بهار عرب بزرگ‌ترین رویداد سال ۲۰۱۱ در جهان بود. با شکفتن خروش‌های مردمی و انقلاب‌های آزادیبخش در تونس، مصر و باقی کشورهای عرب، امید تازه‌ای در چشم‌انداز برابری‌خواهان جنسیتی جوانه زده است.

درحقیقت زنان در سال‌های مقاومت و مبارزه علیه دیکتاتوری، نقش‌های رهبری نیز ایفا کرده بودند و این جنبش‌های مردمی با شکستن پیشفرض‌های جنسیتی این نقش‌ها را آشکار و نمایان کرد. تصاویری چون زنان جوان تونسی در حالیکه پارچه‌نویس "بن علی گمشو" را در دست دارند، تصویر زن عرب را در دیدگان جهانیان تغییر داد

 

خطر همیشه در کمین حقوق زنان است و تاریخ یادآور درس‌های عبرت‌آموزی است. ممکن است حقوق برابر جنسیتی که در گذشته به سختی به دست آمده‌اند مورد مخالفت قرار گیرند و به راحتی از دست بروند. تاریخ الجزیره و یمن تراژدی زنان منطقه در انقلاب هاست

کنشگران زن، بلاگر‌ها و خبرنگاران به جوش و خروش افتادند تا جهان را از آنچه در کشورشان رخ می‌داد آگاه کنند. همه این انقلاب‌های مردمی با طرح مطالبات‌شان بر جهانی بودن حقوق بشر مهر تاییدی دوباره زدند. زنان برخلاف محدودیت‌های کم و زیاد موجود، فضاهای عمومی را ترک نکردند و نه پشت سر مردان که دوشادوش مردان و حتی پیشاپیش آن‌ها در اعتراض‌ها شرکت کردند. در تونس، مراکش، مصر، لیبی، بحرین، سوریه و یمن زنان سازمان‌دهندگان و رهبران راهپیمایی‌ها و گردهمایی‌های مختلف بودند. در همه کشور‌های یادشده، زنان نه تنها همچون مردان توسط حکومت‌های زورگو دستگیر، زندانی، شکنجه و کشته شدند، بلکه قربانی خشونت‌های جنسیتی‌ای نظیر تجاوز جنسی و معاینه بکارت هم بودند.

مطالبات برابری‌خواهان کشورهای عرب توسط فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر  تصویری از شرایط امروز حقوق زنان در جهان عرب به دست می‌دهد. این پنج دسته عبارتند از: شراکت زنان در فعایت‌های سیاسی و اجتماعی، اصلاحات قوانین و قانون اساسی، خشونت علیه زنان، آموزش، اشتغال و سلامت و تحقق و اجرای مواد معاهده‌های بین‌المللی حمایت از حقوق زنان

۱- امکان دسترسی زنان به تمامی جایگاه‌‌های سیاسی را تضمین کنند.

۸- قوانینی تصویب و اجرا کنند که تمامی انواع خشونت علیه زنان، ازجمله خشونت‌های خانگی، خشونت‌های جنسی و آزار و اذیت‌های جنسی را ممنوع کنند.

منبع: