نسخه قابل چاپ

حمید رضایی - وقتی صحبت از یارانه‌ها می‌شود معمولاً یا با حجمی از نقل قول‌های مقام‌های دولتی و مجلسی روبه‌رو می‌شویم یا با اعدام و ارقام میلیاردی اقتصاد‌دانان. در اینگونه مطالب همیشه از مردم هم سخن می‌رود، اما مردم درباره طرح هدفمندی یارانه‌های دولت محمود احمدی‌نژاد چه می‌گویند؟

عمده هزینه کرد پول یارانه‌ها برای پرداخت قبوض آب و برق و گاز است و به قول مردم «برای پنج‌ نفر یک شعله بخاری روشن است. برای یک نفر هم یک شعله. تلویزیون وقتی روشن است چه یک‌نفر نگاه کند، چه ده نفر، هزینه برق یکی است»، «کسی که پنج عائله دارد ۲۲۷ هزار و ۵۰۰ می‌گیرد، اما کسی که دو نفر عائله دارد ۹۱هزار تومان می‌گیرد. خوب معلوم است هرچه تعداد خانوار بیشتر باشد به نفع است» و عده‌ای هم با افسوس می‌گویند: «حیف که برای بچه درست کردن دیر شده است. آن‌هایی که دوران ارزانی بچه درست کرده‌اند خیلی سود کردند با این یارانه‌ها».

در حالی که نیروهای سیاسی-اجتماعی چپگرا به سیاست‌های اقتصادی دولت احمدی‌نژاد به عنوان «برنامه‌های تعدیل ساختاری» و «تلاش این دولت برای اجرای اصلاحات مورد نظر صندوق بین‌المللی پول» حمله و اعلام می‌کنند که در نهایت قربانی بزرگ آن مردم طبقات پایین جامعه و تا حدودی طبقه متوسط خواهند بود، نیروهای سیاسی راستگرا سعی در چسباندن محمود احمدی‌نژاد و سیاست‌های اقتصادی او به گرایش‌های سوسیالیستی دارند.

نیروهای سیاسی راستگرا، اعم از خدمتگزار دولت تا مخالف دولت می‌گویند: «اقتصاد دولتی سرچشمه مافیای قدرت است»، «نتایج مطالعات علمی و كارشناسانه اقتصاددانان معتبر جهان نشان می‌دهد اقتصاد دولتی یكی از عوامل و زمینه‌های فساد اقتصادی است» و از آن گذشته «نمی‌توان در یك جامعه ثروت را به طور مساوی بین تمامی اقشار تقسیم كرد» و دلیل آن هم این است كه نه در قانون اساسی ایران چنین چیزی آمده است و «نه در خط مشی‌های رهبری جامعه دیده می‌شود».