نسخه قابل چاپ

 شهزاده سمرقندی ـ با این که تقریباً هر ‌روز در رسانه‌ها می‌خوانیم و می‌شنویم و می‌بینیم که در اروپا جریان نژادپرستی روبه افزایش است و گروهی از مردم این قاره از همزیستی با مردم فرهنگ‌های مختلف و ادیان و مذاهب دیگر خسته شده‌اند، اما گزارش‌های زیادی هم در اروپا منتشر می‌شود که نشان می‌دهد شهروندان اروپایی در حال تلاش و کمک به آن دسته از دوستان و همسایگان خارجی و پناهجوی خود هستند که در آستانه تبعید یا اخراج قرار دارند.

برای مثال خانواده قادری ده سال است با وضعیت ناروشن در هلند بهسر می‌برند. آن‌ها وضعیت پیچیده‌ای دارند. شهرداری منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنند به آن‌ها می‌گوید: بروید! مردم اما می‌گویند: بمانید! این خانواده اما نمی‌دانند به کجا باید برگردند و کجا باید بمانند. به کشور مادری یا به کشور پدری که هر دو نیز برای‌شان ناخوشایند است؟

بسیاری از پناهجویان هم هستند که اختیار در دست آن‌ها نیست. آن‌ها به اجبار کشور خود را ترک یا فرار کرده‌اند و حالا که پا به کشور امنی گذاشته‌اند، می‌خواهند آن‌ها را دوباره و به اجبار به کشورهای خودشان و کنار همان مشکلاتی برگردانند که از آن‌‌ها فرار کرده‌اند.

این وضعیت شامل حال بسیاری از پناهجویان در بیشتر کشورهای دنیا می‌شود؛ پناهجویانی که صدای اعتراض آن‌ها نیز تاحدی در رسانه‌ها انعکاس یافته است.

در هلند وضعیت خانواده قادری تاحدی شناخته شده است، اما حتماً هستند کسانی که از این خانواده چیزی نشنیده‌اند.

اعضای این خانواده تاجیک- افغان حدود ده سال است در هلند به سر می‌برند و رسانه‌های این کشور تقریباً ماهی یک گزارش درباره وضعیت آن‌ها منتشر می‌کنند.

هفته پیش «داج نیوز»، وب‌سایت خبری هلند خبر صدور حکم اخراج برای این خانواده ‌را منتشر کرد و دیگر رسانه‌های هلندی نیز درباره وضعیت آن‌ها نوشتند و حالا چند روزی است که تاریخچه مشکلات این خانواده دوباره سر زبان‌ها افتاده است.

به احتمال زیاد وقتی قادری‌ها وارد خاک هلند می‌شدند، احساس می‌‌کردند پا به یک خاک امن گذاشته‌اند؛ احساسی که چندان دوام نمی‌آورد: پرونده پناهندگی آن‌ها تا امروز که حدود ده سال از آن روز می‌گذرد هنوز به نتیجه نرسیده است.

در این مدت آن‌ها صاحب دختری شده‌اند به نام امینه؛ دختر نه ساله‌ای که مادرش از مسیحیان تاجیکستان است و پدرش از مسلمانان افغانستان. پیچیدگی پرونده آن‌ها در این‌جاست که پدر این خانواده حق ورود به تاجیکستان را ندارد و مادر به خاطر این‌که مسیحی است نمی‌تواند به افغانستان سرزمین پدری‌اش برگردد.

امینه نه ساله و داوود یازده‌ساله، چندین سال است که در مدرسه هلندی و با زبان هلندی مشغول تحصیل هستند و نمی‌دانند آیا سال دیگر در کنار همین دوستان و همکلاسی‌ها خواهند نشست یا در کشوری دیگر و با دوستان و شرایط جدیدی ادامه تحصیل خواهند داد؟

نگرانی این دو به همین‌جا ختم نمی‌شود. یکی از آن مسایلی که پرونده آن‌ها را پیچیده کرده این است که این دو کودک اگر به افغانستان بروند باید تنها با پدر باشند و اگر به تاجیکستان بروند باید تنها با مادر خود زندگی کنند.

پرسشی که استاد مدرسه آن‌ها و هم‌محله‌ای‌‌های این خانواده مطرح می‌کنند این است که چرا نباید این خانواده مثل صدها هزار مهاجر دیگر در خاک هلند باقی بمانند؟

شهرداری منطقه «کوواردن» که اعضای این خانواده در آنجا زندگی می‌کنند، پیش از این قراری بدبن شکل صادر کرده بود که باید آن‌ها به افغانستان یا به تاجیکستان بازگردانده شوند، اما روز چهارشنبه روزنامه «تلاخراف» نوشته که شهرداری قرار خود را لغو کرده است و حال برت بومستر، رئیس پلیس منطقه مورد نظر معتقد است که قرار صادر شده باید اجرا شود.

در این ویدئو گزارشی را می‌بینیم که شبکه تلویزیونی ان.او.اس (NOS) هلند تهیه کرده است. در این ویدئو دوستان و هم‌کلاسی‌های این دو نوجوان مهاجر در حال جمع‌آوری امضا در پای نامه‌ای هستند که در آن از شهرداری منطقه «کوواردن» خواسته شده است که زمینه ادامه زندگی امینه و برادر او داوود در هلند را فراهم کنند تا این کودکان نیز بتوانند برای خود آینده‌ای بهتر بسازند.

داوود و امینه با این که کاملاً با فرهنگ و قوانین هلند بزرگ شده‌اند هنوز نمی‌دانند آینده آن‌ها در کجا شکل خواهد گرفت.

چند روز پیش داوود و امینه در یک برنامه تلویزیونی شرکت کردند و با زبانی کودکانه از خودشان و وضعیتی که دارند برای مردم گفتند. در این برنامه، گروهی از شهروندان معمولی هلند نیز نظر خود درباره وضعیت این خانواده پناهجو را با دیگر بینندگان برنامه درمیان گذاشتند. امینه و داوود در این گزارش تلویزیونی تاکید کردند که نه فارسی بلدند و نه از افغانستان چیزی زیادی می‌دانند. داوود که برخلاف خواهر کوچک خود در افغانستان به دنیا آمده به خبرنگاری که از او پرسیده است: «راجع به تصمیم اخراج خود و خانواده‌ات از هلند چه فکر می‌کنی؟»، بی‌تردید می‌گوید: «این تصمیم کاملاً احمقانه است».

با این که وضعیت پرونده پناهجویی خانواده قادری، یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌های موجود در این زمینه در کشور هلند است، اما آن‌ها حداقل این شانس را دارند که پای پرونده‌شان به رسانه‌ها کشیده شده است و از حمایت مردم محلی برخوردارند. چه بسا هستند پناهجویانی که در سکوت و انزوا ناچار به بازگشت به جایی می‌شوند که از آن گریخته‌اند.

... با این همه پشتیبانی، خانواده قادری هنوز نمی‌دانند ادامه زندگی‌شان در کدامیک از این سه کشور خواهد بود.