نام این را بی گمان نمی توان پژوهش نامید. شکل دست انسان نه آنگونه که گفته شده «در جریان جنگ‌های تن‌به‌تن» که در جریان هزاره ها ابزارسازی به شکل کنونی آن درآمده است. از همین رو، آدمی را جانوری ابزارساز نیز می نامند.

ابزارسازی آدمی به نوبه ی خود سبب رشد مغز (منظور حجم و کمیت نیست!) و شکل گیری و پیچیده تر و تو در تو شدن غشاء خاکستری بویژه رشد آن در بخش جلویی (پیشانی) شده و جدا شدن گام به گام آن از جهان جانوران را فراهم آورده است.

برای من خاستگاه اینگونه نظریات شبه علمی روشن است! درست بسان دوره ی نازی ها و آن هنگام که سرمایه داری امپریالیستی بیش ترین فشار را برای خرد نمودن نیروهای صلح و سوسیالیسم وارد می آورد نیز گونه های فراوانی از اینگونه به اصطلاح پژوهش های علمی شکل گرفت تا ثابت کند «نژاد آریایی»، برتر از دیگر نژادهاست! سخنی بیمایه و از بنیاد تادرست!

همین چند سال پیش در یکی از گفتگوهای به اصطلاح علمی تلویزیونی در کشوری که به مرکز دوزخ بسیار نزدیک است و من و آقای احسان سنایی هم در آن به سر می بریم، یکی از "کارشناسان" ادعا نمود که در ساختمان ژنتیکی آدم ها، ژنی ویژه ی تبهکاری را یافته اند! یکی از آماج های عمده ی بسیاری از اینگونه "پژوهش" ها که از سوی بنگاه های امپریالیستی پشتیبانی همه سویه (مالی، تبلیغاتی، ...) می شوند، از میان برداشتن مرزهای میان قوانین فرمانروا بر «جهان جانوران» و «جهان آدمیان» است. نمی خواهم بگویم که آدمیان با یکدیگر جنگ تن به تن نمی کرده اند؛ بیگمان چنین جنگ و ستیزهایی که بیش تر حالت تصادفی داشته است، در آن هنگام نیز روی می داده است؛ ولی جنگ و ستیز منظم، کم و بیش پیوسته و همه گیر از هنگامی در جهان آدمیان فرمانروا شد که فرآورده های آدمی در پی بالارفتن فن آوریش (پیدایش کشاورزی و کشف فلزات و ...) بیش از آنچه نیاز داشت، افزایش یافت (ارزش اضافی یا ارزش افزوده). تا پیش از آن آدمی از ریزه چینی و شکار زندگی را می گذراند و گونه ای «سوسیالیسم نخستین» بر هماوندی (رابطه) آدمیان فرمانروا بود؛ در این دوره و پیش از آن، جنگ تن به تنی بگونه ای عمده بر هماوندی میان آدمیان فرمانروا نبود. «جنگ تن به تن» و بگونه ای کلی جنگ از هنگامی پدید آمد که در پی پدید آمدن «ارزش افزوده»، تبارهای نخستین آدمیان که برپایه ی گونه ای سوسیالیسم بنیاد نهاده شده بود، گام به گام از هم پاشید و رهبران تبار بخش عمده ای از آن ارزش افزوده را به چنگ آوردند. نطفه های دولت های برده داری اینگونه نهاده شد. از آن پس، جنگ ها (بگونه ای عمده دربرگیرنده ی جنگ تن به تن) حالتی منظم تر و هدفمندتر به خود گرفت و آدم هایی که اسیر می شدند به بردگی گرفته می شدند (آمیخته واژه ی پارسی «برده» ـ «بر» + «ده» بخوبی ماهیت کار را نشان می دهد!)

این به اصطلاح پژوهش فرمایشی را نیز باید در ردیف همان "پژوهش" ها بشمار آورد و بس! بی هیچگونه ارزشی علمی و برای پیشبرد آماج هایی تبهکارانه و بیگمان پوشیده تر از دوره ی نازیسم؛ زیرا آدمی گام هایی بس بزرگ در راه پیشرفت و ساختمان جامعه ای آدموار برداشته است؛ جامعه ای که در آن هیچ آدمی «گرگ» دیگری نباشد!

ما در آستانه ی چنین جامعه ای که آن را دهکده ای جهانی با مهر و نشان آدمی می توان نامید، قرار داریم!

ب. الف. بزرگمهر سوم دی ماه 1391

طبیعتا شکل زندگی انسان و نیازش به مبارزه برای تنازع بقا بی تاثیر در چگونگی فرم یافتن اندام ها نیست و نخواهد بود . اما این که این نتیجه گرفته شود که جنگیدن تن به تن منجر به تغییر و تکامل متا کارپال فالانژ ها شده بسیار غیر علمی و سخیف است اگر جه از طرف چند آکادمیست و محقق پزشکی عنوان شود . این شکل از تحقیقات علمی که به متد ردکسیونسم مشهور است ساده کردن مطالب پیچیده به چند جز کلی و تعمیم آن در کل میباشد . این روش راهنمای خوبی را در ابتدای تحقیقات در اختیار محققان قرار می دهد ولی چگونگی و شدن پدیده ها بسیار پیچیده تر از اینهاست . چیزی که ما انسانها را از دنیای میمونها و مخصوصا شامپانزها جدا می کند فعال شدن برخی ژنها ست که در میمونها و از طریق ژن باز دارنده غیر فعال نگاه داشته می شود .

مبحثی هست در بیولوژی با عنوان تاثیر پذیری سلول ها از محیط - شاید بتوان ارتباطی بین این دو مطلب یافت

باز هم از اقای شنایی متشکرم که به خود زحمت دادند و جواب همه شاکیان را یکچانوشتند. یک مساله ای که در مورد اتنخاب طبیعی و قانون داروین بایستی به دوستان متذکر شد اینست که وقتی یک حصوصیت طبیعی (جهش) در زنتیک برخی افراد گونه ای پیدا میشود ان خصوصیت یا مفید است یا مضر است یا معادل همان خصوصیت قبلی است. در صورتیکه مضر باشد ان خصوصیت میتواند به شکل ژن و خصوصیت مغلوب در جمعیت ان گونه به میزان معینی بماند. در صورتیکه ان ژن مفید باشد ممکن است به یک رجحان ظبیعی تبدیل شود که طبیعتاٌ انتخاب میشود و باقی میماند و دارندگان ان خصوصیت به تدریج بر دیگر همنوعان خود چیره میشوند و در رقابت های طبیعی گوی سبقت را از انها میبرند. و پس از مدتی ان گونه به اصطلاح به سمت گونه ای جدید تکامل می یابد. اگر هم ان جهش طبیعی معادل خصوصیت قبلی باشد بر گوناگونی ان خصوصیت می افزاید. وقتی به شکل دست انسان نگاه میکنیم از نظر ارجحیت تنها داشتن انگشت شصت متقابل (نه مجاور) انگشتهای دیگر است که به انسان و دست انسان یک ارجحیت داده است. شما اگر بخواهید یک حسم وزینی را بدون کمک انگشت شصت بردارید کاری بس دشوار است. اما با قفل کردن انگشت شصت و 4 انگشت دیگر بر اطراف ان جسم میتوانید به راحتی انرا بردارید و بلند کنید. نزدیکترین حیوانات به انسان از این جهت میمونهای بی دم هستند که به انها 4 دستان هم میگویند چه تا حدودی میتوانند با پاهای خود هم اشیاء را بگیرند یا بردارند. این انگشتان شصت متقابل به انسان خصوصیت ابزار سازی را اهدا کرده که به کمک نیکره های مخ بزرگتر توانسته ابزار سازی کند.

اینکه بگوییم مشت گره کرده انسان در جنگ های تن به تن به تدریج شکل گرفته است تا به او رجحانی طبیعی بدهد شاید کمی اغراق امیز باشد و یک توضیح سطحی است که نویسنده اصلی مقاله، به قول اقای سنایی، انرا مطرح کرده و راستی ان ممکن است در اینده توسط دیگران راست ازمایی شود و قبول یا رد شود.

خیلی ممنون
ابراهیمیان