در مورد این جمله «یکی از بزرگترین فیلسوفانی است که تاکنون در جهان اسلام ظهور کرده است. مکتب فلسفی او که به «حکمت متعالیه» معروف است، بدیع و ابتکاری است» مناقشه زیاد است. او فیلسوف نبود، بزرگترین هم نبود، چون در بخش غربی کشورهای اسلام او حتی شناخته شده نیست. مکتب او بدیع هم نیست بلکه ترکیبی نا متجانس از آثار گذشتگان است. بررسی کتب ابن عربی نشان میدهد، که این آثار یک کپی و حتی ترجمه ایرانی نارس از ابن عربی است.

الان بسیار خدا را شکر میکنم که ملاصدرا ی شیرازی در حکومت جمهوری اسلامی نمی زید
که بجرم فساد در افکار در خیابان تازیانه اش بزنند
بسیار خوشنودم
که خیام هم نیست
اگر نه بی خدایش میخواندند و تکفیرش میکردند
حافظ هم جان بدر برد که در سال 1390 در خاک خوبرویان در ایران نبود
که شراب و می گلگونش
حد و تعزیر و شلاق داشت
و ای کاش
من
همعصر این بزرگان بودم تا ایران را انچنان که بود
میدیم

به باور من در این نوشته در مورد نقش ملاصدرا مبالغه شده است. اگر چشم یک مسلمان غیر ایرانی به او نگاه میشد، نویسنده متوجه میشد که ملاصدرا شناخته شده نیست. حتی در رفرنسهای افرادی همچون حسن حنفی یا ارکون یا ابوزید هم که به هرحال نویسندگان مطرحی هستند، اثر از ملاصدرا نیست، اما از ابن عربی که ملاصدرا بواقع حاشیه نویس او بسیار نام برده اشده است

ملاصدرا در خارج از ایران هم مشهور بوده است

http://en.wikipedia.org/wiki/Mulla_Sadra

وحید جون یک نگاهی به رفرنس های همان مرجعی که دادی یعنی
http://en.wikipedia.org/wiki/Mulla_Sadra
را نگاهب بکن می بینی جزء چند نفر آدم مشهوری به ملاصدرا اشاره نکرده
یکی حسین نصر است و یکی کربن
اقتضای فرهنگ نامه نویسی MacEoin هم او را ملزم می کرد که از صدرا نامی ببرد. بقیه چند شرقی بی نام و نشان هستند. بنابراین ادعای ابراهیم چندان بی جا نیست. تو یک متکلم نواندیش را به ما نشان بده که هنوز مرجع فکری اش صدرا باشد. مشهورترین های وطنی همین سروش است که به فلسفه تحلیلی گرایش دارد و از صدرا گذر کرده اول انقلاب زیاد به صدرا ارجاع میداد اما دیگر از این ارجاع چیزی نمی بینید. حتی مجتهد شبستری هم. در عرصه کشورهای مسلمان نیز همین طور است. البته رژیم سعی کرد از طریق مصباح و برخی از افراد دیگر مانند برادر خامنه هیاهوئی بر پا کند و خیلی پول هم برای آن خرج کنفرانس و مجله بازی و مجله سازی در لندن کرد اما یخش نگرفت. چون ملاصدرا فلسفه ندارد کلام تلفیقی یا همان التقاطی دارد از همه جا میگیرد و به کسی چیزی نمی دهد و این کلام بی درو پیکر نم هم پس نمی دهد و سترون است. برای همین هم است که رژیم بر کلام صدرا سوار میشود و از آن سر آن نه اندیشه بلکه چماق بیرون میزند. حال آنکه فلسفه اروپا با پرسش آغاز و به پرسش جدیدی می انجامد و از نظر اجتماعی به پیشرفت از نظر سیاسی به تکثر اندیشه و سیاست و از نظر اخلاقی به برابری انسانها و احترام به حقوق آنها میرسد

نمی دانم حضرت صدرا از کجا این همه، و به دقت، تمام ملتها و تاریخ و فرهنگشان را بررسی کرد و دریافت که کرد و ترک و عرب از تمدن و ژرف اندیشی به دورند؟!؛ این مایه احاطه ـ والله ـ که بی نذیر است.