بانوي فاضل و پژوهشگر ارجمند خانم شهرنوش پارسي پور هم در اين جوّي كه هر كسي از يك طرف بام مي افتد، شتاب كرده اند، و از بالاترين نقطه بام فرود آمده اند. باور كنيد قصد كنايه گفتن ندارم، حيرت كردم از اين همه بي دقتي در نگارش، بي انصافي در قضاوت، و شتاب آلودگي در طرح مباحث بي ارتباط و بي مناسبت. گفتم بي دقتي در نگارش، نوشته اند: «یک دختر مصرى که لخت شده بود در میدان تحریر جان خود را از دست داد.» آيا ما اين قدر بدبخت شده ايم، كه نويسندگان ما، آنهم از سايت هاي رسانه اي دنياي آزاد، به راحتي آب خوردن، مي توانند مانند احمدي نژاد، بي دقتي و ... بگذاريد بگويم: دروغ بارمان كنند؟ خانم ماجد عليا دختر مصري است كه به ابتكار خود، با همراهي نامزد چهل و چند ساله اش، برهنه شد، تا دنياي ذهني هم قدمت اهرام ثلاثه در مصر را به چالش بگيرد. حركت او ابتكاري، خوداتكا، خودطراحي، و خود اجراگونه بود. بدون آن كه حمايت نهادهاي تبليغاتي بين المللي چون سزار را پشت سر حس كند و آن طور كه گفته اند شجاعانه وارد ميدان تحرير شد. قصد مقايسه اين حركت با رفتار شخصي گلشيفته در فضاي حريم خصوصي اش را ندارم، اما بر نويسندگان ايراني ساكن دنياي آزاد است كه اين مقايسه را در ذهن و بر زبان خود بياورند. نوشته خانم فارسي پور اين نويسنده و مترجم فاضل و كوشاي فارسي زبان، يكسره آميخته با انواع ناداوري، توهم، ناانديشي در نگارش، و گسيختگي در تركيب مباحث و موضوعات است. اي كاش نويسندگان ما اندكي مسئولانه تر بنويسند، و مردستيزي را بهانه براي تحريف تاريخ نكنند. اگر خانم پارسي‌پور، اين پژوهشگر ارجمند، اندكي با شعر و ادب فارسي آشنايي داشت، مي توانست دريابد كه مردان رفتار جنسي را از زنان ندزيده اند، مگر اين كه منظور ايشان از رفتار جنسي، كنش توليد و تكثير نسل باشد. وگرنه، اگر رفتار جنسي را در اغواگري زنانه تعريف كنيم (كه هرگز باور ندارم خانم گلشيفته به اين قصد پيراهن افشان كرده باشند)، شعر فارسي، از قصيده تغزلي رودكي: مادر مي را بكرد بايد قربان، تا شاملو: آيدا، در آينه: لبانت به ظرافت شعر ...؛ و تا:‌ فروغ فرخزاد: همه هستي من آيه تاريكي است؛ و تا همين امروز، شاهدي بر كنش جنسي زنانه است.
مي دانم خانم پارسي پور، اين نويسنده شايسته، متن بالا را بدون تأمل نوشته اند و تنها آزمندي مردستيزانه را خواسته اند بروز دهند. آخر، نه اين كه، مرد ستيزي، رفتار الگوواره‌ي فمنيست هاي دهه‌ي هشتاد ميلادي بود و زنان جامعه ما هم مانند دگر اقشار، در پيروي از نويسندگان اروپاي غربي، معمولا چند دهه دورند و ديرتر از خواب بر مي خيزند؟!

همین که شما می گویید چون در سن و سال شما بدن زیبا نیست پس لخت نشدید یعنی می دانید که نگاه به زن کاملا جنسی است. چرا هر گز از مردان نمی خواهند لخت شوند؟ غیر از این است که به مرد نگاه کالایی نمی شود؟! نگاه به بدن زن و لختی زن کاملا جنسی ست و چون زنها به شدت از این نگاه جنسی که بهشان میشود ضربه می خورند احمقانه است کسی برای آنچه که به آن مبارزه می گوید لخت شود...حتی هنرمند زن هم باید رو بروی این نگاه بایستد چون اول با کلک عکس هنری لختش می کنند و بعد باید بیافتد به بازی در صحنه های سکسی فیلمهایی که زن در آن یک وسیله خوشگل برای ارضای نیازهای جنسی مرد است.نه یک انسان برابر با مرد.(بسیاری فیلم های تجاری هالیوودی و بعضی فیلمهای غیر تجاری) وقتی هم این هنرمند زن پا به سن بگذارد طرد می شود حتی اگر با انواع جراحی های پلاستیک سعی کند خودش را جوان تر و سر حال تر نشان دهد. ولی هنرمند مرد می تواند با پوست ور آمده و قیافه درب و داغان تا لب گور بازیگری کند و برایش هورا بکشند:مثلا آل پاچینو . الان نگاه کنید به تعداد لایک هایی که پیج آل پاچینو در فیس بوک خورده و مقایسه اش کنید با پیج مریل استریپ.تازه مریل استریپ در بین زن های مسن ااستثناست و واقعا شانس آورده که توانسته جایگاهش را در سینما حفظ کند.و البته تا جایی که من می دانم کمتر حضور تنانه ای در سینما داشته . بقیه زنهای مسن سینما که احتمالا بی پرواتر از مریل استریپ بوده اند اصلا خبری ازشان نیست. به نظرم خود زن ها نباید تن بدهند.وگرنه نباید اعتراضی داشته باشند که چرا از بدن زن ها در تبلیغات تجاری استفاده ابزاری می شود یا چرا در زن ها اولین چیزی که در نظر گرفته می شود بدن شان است. یا چرا پا به سن که بگذارند حذف می شوند یا یا یا...

فکر کنم گلشیفته ادامه فروغ است

من برایم سؤالی پیش آمده که هدف خانم پارسی پور از این نوشته چه بوده؟ اگر تقبیح تعصب و سرکوب زنانگی بوده که پس پاراگراف آخر برای په نوشته شده؟ پاراگراف آخر حس نصیحتهای خاله و عمه ای داشت که خود از جنس روسپی خواندن هر زنی که با اشک در چشم کنار دیوار نمی نشیند است. کلاً فکر کنم من منظور نویسنده را درک نکردم. البته قصدم به هیچ عنوان اهانت نبود، فقط سؤالی بو که برایم پیش آمد.

چه ربطی داشت به همجنس بازی
من فکر کنم نویسنده تنها اطلاعاتی را که نا مربوط بود را به هم چسبانده بود

گفتید دختری که در مصر برهنه شده بود در میدان تحریر جان خود را از دست داد.....اگر منظورتان ماجرای علیا ماجده باشد، گمان نمی کنم ایشان در میدان تحریر کشته شده باشند.

با سلام به خانم پارسی پور

افرین به شما که لب مطلب را چه خوب بیان کردید: "مهم‌ترین چیزى که مردان از آنان دزدیده‌اند رفتار جنسى‌ست. رفتار جنسى را از زنان دزدیده‌اند و انجام آن را به مردان جوان و پسران واگذاشته‌اند. این یک ساختار بسیار قدیمى در ایران است."

البته دلایلی هم ارایه داده اید که ممکن است مبین و مفسر این معضل باشد اما اگر به راستی به دنبال جواب این سوال باشیم جوابش را در مدارس علمیه میتوان یافت و این فقط به مدارس مذهبی ایران هم محدود نیست. در تمام کشورهای مسلمان همین تفکرجنسیتی مستولی است و حتی در میان کاتولیک ها در غرب هم بسیار شایع است. وقتی ایت الشیطانی فتوا میدهد که تجاوز کردن به زندانیان و دستگیر شدگان هم جایز است و هم واجب دیگر جای شکی نیست که این افکار روانپریشانه از کجا منشاء میگیرد. شخصی را میشناسم که خود از این اقا زاده ها بود. وقتی وی را به مدرسه علمیه میبرند تا تحصیل علوم دینی کند وی را با 10-12 نفر در یک حجره میگذارند و در همان لحظات اول متوجه میشود که همزه به کجا بند است. به گقته خودش از ان محل میگریزد و دیگر هم بر نمیگردد. صجت و صقمش را بنده نمیدانم.
اما ما مردم ایران به اختیار و انتخاب خود یک سری ارزش ها و ضد ارزش ها را برگزیده ایم و هر روز انها را به رخ دیگران میکشیم که ما در این زمینه از دیگران بهتریم. سوالی که پیش می اید اینست که منشاء این ارزش ها کجاست؟ آن ایت الشیطانی که فتوا به تجاوز میدهد ایا هرگز فکر کرده یا میکند که با صحه گذاشتن بر این عمل سخیف و شنیع در واقع دارد خویشتن را رسوا میکند. اگر ایشان قبح این عمل را میفهمید و یا برایش اهمیتی داشت که چنین نمیگفت. دیگر اینکه با صدور چنین فتوایی اینان دارند اعلام میکنند که به خوبی واقفند که این عمل بسیار تحقیر کننده است و زندانی رامیشکند. مهمتر اینکه تا کسی خود مورد چنین تجاوزی قرار نگرفته باشد که نمیتواند ازکاربرد ان باخبر باشد. اگر به نوشته های فارسی در سه دهه اخیر توجه کنیم می بینیم که تمام افعال ترکیبی که با کلمه "کردن" ساخته میشوند -مثل تماشاکردن و درست کردن و غیره- به "تماشا نمودن" و "درست نمودن" تبدیل شده اند. این حذف کلمه "کردن" از نوشتار پارسی مبین ترادفی است که کلمه "کردن" با عمل تجاوز پیدا کرده است. دیگر اینکه بسیاری از مردان ایرانی بر این باور غلط هستند که مفعول و فاعل این عمل زشت به گونه ای با هم متفاوت اند. در حالیکه هر دو طرف این معامله زشت مغبون و متظرر هستند.
باری راست گفته اید: "من باور ندارم که جمهورى اسلامى مى‌توانست بدون رضایت مردان این همه بلا به سر زن‌ها بیاورد." این درست است اما تمام این ارزش ها و ضد ارزشها در جامعه ایران توسط اخوندها در اذهان مردم کار گذاشته شده اند. و همه میدانیم که اخوند فقط دنیا را از دوسوراخ میان تنه میبیند و بس. ببخشید اگر کمی بی ادبی کردم.

در ضمن، اگر منظورتان از دختر مصری که برهنه شد، همان علیا ماجده المهدی است، که عرض کنم او نه تنها نمرده که زنده و سالم در حال زندگی و فعالیت است، و ویدئویی که از ضرب و شتم دختری در میدان تحریر منتشر شده بود مربوط به او نبود (هرچند آن دختر هم در انتها زنده ماند ).

جواب نویسنده به در خواست اون نقاش در جریان سفر به آلمان اصلا برای من قابل هضم نیست. هیچ ایرادی نیست که خیلی ها به هر دلیلی حاضر به لخت شدن نیستند ولی چرا فکر میکنید که فقط کسانی که زیبا هستند این ارزش رو دارند که به عنوان مدل نقاشی برهنه ظاهر شوند. این موضوع میتواند در رابطه با مدلهای مجله پلی بوی صدق کند ولی در دنیای نقاشی اصلا!

متاسفانه اکثریت غریب به اتفاق جامعه ما معیار های سنجش را فقط مطابق دید شخصی خود ویا در نهایت طبقه ویا جامعه خود میداند. خیلی ها که حتی به گلشیفته به ظاهر این حق را میدهند که خود تصمیم گیرنده باشد این عمل وی را قلبا درک نکرده و نمی پذیرند. خیلی ها حتی از اصل مطلب و انگیزه ایشون و دیگرانی که در این فیلم شرکت دارند هیچ اطلاعی ندارند و فقط برهنگی را که در فرهنگ ما تابوی بزرگیست در نظر دارند این فیلم نه در جامعه ما ساخته شده و نه ایرانی ها را مخاطب قرار داده و بر خلاف نظری در بالا در ملاء عام هم انجام نگرفته. لااقل اگر از داخل ایران مایل به دیدن این فیلم و یا عکسهایش باشید باید از هفت خوان رستم و با قصد قبلی بگذرید ( شاید هم البته از طریق خبرگزاری فارس و اامثالهم که متولیان فرهنگ اسلام هستند و طبیعتامشغول مبارزه با فرهنگ منحط غرب هستند به آسانی به انان دستیابی داشته باشید!) دقت کنید که مثلا زنانی که در حد قابل قبول از نظر بخشی از طبقه حاکم و تقریبا تمامی طبقه متوسط ایران در شهرهای ایران در معابر عمومی با روسری و حتی چادر ولی با صورت برهنه در معرض دید مردان غریبه گذر می کنند از دید میلیونها مسلمان افراطی در شمال افریقا و کشورهای عربی و افغانستان طالبان مصداق کامل هرزگی و دچار گناه کبیره هستند! حاضرید به دنیا و اعمال انسانها از دریچه دید آنها بنگرید؟!

آفرین به گلشیفته و آفرین به شهرنوش پارسی پور که با تمام اشتباهاتی که این مقاله دارد به آنی اشاره کرده که باید بکند. یعنی آن که باید بفهمد می فهمد حتا اگر این مقاله ناقص باشد یا در آخر دچار تناقض شده باشد. به هرحال شهرنوش پارسی پور هم از همان فرهنگ آمده و می تواند مقدار معینی به خاطر مطالعاتش و دیده هایش و نویسنده بودنش و ... جلوتر از بقیه ی ایرانی ها باشد. همین که همینقدر جلوتر است آفرین دارد. او نویسنده و زن شجاعی ست که با تمام مخاطراتی که پشت سر گذاشته هنوز فکر می کند، تامل می کند، می نویسد، دفاع می کند یا نقد می کند. با هر مشکلی که افکارش یا نوشته هایش داشته باشد از خیلی از مردهایی که از دریچه ی تنگ عقلشان همه ی هنر سینما زا از فیلتر هالیوود می گذرانند و فکر می کنند اگر مریل استریپ لخت نشده دلیلش این است که مثلن نجیب تر بود ه و اگر آن یکی لخت شده فردا که پیر شد می اندازندش بیرون. این ها همان افکار عقب مانده ی ما ایرانی هاست که ظرف صد سال، یک روز هم عوض نمی شود و جلو نمی رود و آخرش هم فسیل و چغر می شود. مثلن هلن میرن یا گلن کلوز که حالا پیر شده اند کنار گذاشته شده اند؟ آن ها هم از زن های بزرگ سینمای امریکا هستند. نه تنها هنوز صحنه های سکسی و عاشقانه و اروتیک و لازم (بخش مهمی از زندگی انسان) را بازی می کنند بلکه هر روز ارزششان بیشتر هم می شود. نگاه کنید به فیلم زندگی "آین رند" که هلن میرن نقش او را بازی می کند. اگر این همه به شهرنوش خرده می گیرید که کار ژورنالیستی نکرده و مثلن ماجده را با آن یکی زن اشتباه گرفته خود شما هم کلی نظر کلی و بی ربط و بدون استناد و کیلویی راجع به سینمای غرب می دهید. گیرم که "سزار" پشت گلشیفته بوده و ماجده کسی پشتش نبوده. خب که چی؟ هر کس در شرایط خاص خودش آن کاری را می کند که می تواند و لازم است. می فرمایید گلشیفته می رفت ایران لخت می شد؟! ببخشیدها, مگر خر است؟ نمی شود هم زندگی کرد هم شجاع بود و نظر داد؟ حتمن اظهار نظری که مرگ به دنبال دارد قابل قبول است؟ و آیا حتا نمی شود شجاعت انسان ها نسبی باشد؟ ما ایرانی ها تا کی می خواهیم همه چیز را سیاه و سفید ببینیم و از سرماخوردگی خاله خانباجی مون سر در بیاوریم تا "سینمای غرب"؟ در ضمن چه کسی گفته که مردها لخت نمی شوند و خود را آبژه نمی کنند؟ همان حرفی را که صدسال پیش شاید درست بوده, پنچاه سال پیش درست بوده، امروز هم می زنید. مگر این همه مرد مدل های کالاهای مختلف از ادلکن و لباس و ماشین و شورت و ... نیستند؟ بازوها و سینه و آن جای چند مرد را هر روز در مجله های مد, روی بیلبردها و تبلیغات حتا روی اتوبوس ها از صبح تا شب ملاحظه نمی می فرمایید؟ بله شاید تعداد زن ها به طور سنتی و تاریخی در این زمینه بیشتر است اما "فقط" نیست و تعداد مردها هر روز بیشتر و بیشتر هم می شود. آیا مردهایی را که در فرودگاه ها تبلیغ لوازم آرایشی مردانه را می کنند ندیده اید؟ اگر هم ندیده اید می توانید از دادن این همه نظر کلی (درد تاریخی!) خودداری کنید.
کار گلشیفته و گل شیفته ها را به خود بگذارید. حتا اگر گلشیفته در راه لخت شدن در فیلم ها هم باشد فقط نشان از هنرمند بودنش دارد. لخت شدن, سکس داشتن, اروتیزم و در صحنه های عاشقانه بازی کردن هم مثل بازی کردن در صحنه های جنگی, گریه کردن, مردن, خوابیدن, خوردن است همه ی خصوصیات واقعی و رئال زندگی انسانی. مگر این که ارزش های پنهان کاری بعضی جامعه ها بخشی از این رفتارهای انسانی را بخواهد در پسله ستایش کند و در "ملاع عام" نکوهش. یادم می آید یک زمانی(همین حالا هم) در ایران زنان قشری از جامعه حق نداشتند در خیابان غذا بخورند یا حتا در رستوران ها لقمه شان را می بردند زیر چادرشان تا بگذارند در دهان. خوردن برای زن ها در "ملاء عام" به همین زشتی لخت شدن گلشیفته بود و هست. بنابراین اگر به دنیا نسبی نگاه نکینم ما انسان ها دائم یا باید خودمان را بر مبنای خواسته ی دیگران تغییر بدهیم یا باید دائم در حال تکلیف روشن کردن برای دیگران باشیم. گلشیفته قبل از این که ایرانی باشد انسان است. شما اگر ایرانی بودن را در لخت نشدن می دانید خب لخت نشوید. بنده نمی توانم تا آخر عمر اسیر جایی باشم که در آن به دنیا آمده ام و ذهنم را نگذارم از مرزهای جغرافیایی ام بلندتر پرواز کند زیرا که ممکن است به مذاق "هم وطنان"م خوش نیاید؟ خلاصه ی کلام برگ برنده ی ما در این است که ایمان بیاوریم: کسانی که بر ما حکومت می کنند از میان خودمان آمده اند. پدر و برادر و خواهر و همسایه هایمان بوده اند!

بسیار جالب و خواندنی نوشتید، ولی در مورد شادی مردان از محدود شدن آزادی زنان، نقش فعالی که بسیاری از زنان در بازتولید و تداوم این محدودیتها داشتند رو نادیده گرفتید. عمیقا باوردارم (و بارها هم دیدم) که زنان - در نقش مادران خانوداده سنتی (یا یه ظاهر مدرن باطنا سنتی) - در اجرا و برقراری قوانین جامعهء مرد/پدرسالار نقش کلیدی داشتند و بسیاری وقتها هم کاتولیک تر از پاپ ظاهر شدند. ضمنا اجازه بدین شیطونی کنم و به دوستانی که در بالا از لخت نشدن شما مایوس شدند بپیوندم و بگم که به نظر حقیر هم هرچند پذیرفتن یا نپذیرفتن این کار یه تصمیم کاملا شخصی بوده و شما کاملا حق داشتید هرطوری که دوست داشتین و صلاح می دونستید تصمیم بگیرید، ولی ایکاش - دقیقا به عنوان یه زن میانسال - می پذیرفتین در نقش تابلویی برهنه - همانطور که همه فارغ از جنس و عقیده و جایگاه و... وارد این دنیا می شیم و از این دنیا هم می رویم - جاودانه بشید. به گفته زیبای خودتون استناد می کنم که ما همه در برابر خداوند همیشه برهنه هستیم...

ولله مساله لخت شدن گلشیفته در قرن بیست و یکم موضوع پیش و پا افتاده ای است و در عجبم از اینهمه ایرانی مقیم خارج از کشور که به این مساله حساسیت نشان میدهند ....گوییا که در جهانی دیگر میزیند و هرگز مثلا به کنار ساحل در کشورهای غربی نرفته ان.....جای درد دارد ؛ ایران هم که جای خود !!! آفرین به گلشیفته که راستش را بخواهید به نظر من شق القمر هم نکرده است.

همه حرفها به کنار شما هم که به نوعی داستان ترانه موسوی را درست کردید. علیا الماجده زنده است جانش را از دست نداده است. خانم پارسی پور عزیز مواظب باشید اخلاق دولت مردان جمهوری اسلامی در شما بروز نکند. پایدار باشید.

خطلب به کاربری که این مطلب زیر را فرستاده اند:

{اگر عریان بودن تمدن است حیوانات متمدن ترند......

ارسال شده توسط کاربر مهمان مهتاب در تاریخ چهارشنبه, 11/26/1390 - 16:23.}

ممکن است رابطه بین شقیقه و ... را روشن بفرمایید.

تمدن یعنی شهرنشینی. لخت شدن یک انسان جلوی دوربین به شهرنشینی چه ربطی دارد؟ بنده این شعار شما را که نیش طعنه اش هم خیلی دراز است روی دیواری در تبریز دیده ام شاید هم عکسی از ان نوشته داشته باشم. نه عزیزم انجا نه صحبت از تمدن است نه از ارتباط ان با این مقاله و محتوای ان.