نسخه قابل چاپ

دبیر محترم سازمان ملل

جناب آقای بان کی مون

از آنجایی که نهادهای حقوق بشری سازمان ملل از جمله کمیته و شورای حقوق بشر و نیز شورای امنیت، تحت نظارت حضرت‌عالی مشغول به فعالیت هستند و اینکه در هزاره سوم، موضوع حفظ ، احترام و ارتقاء حقوق بشر از جمله اولویت‌های سازمان ملل و بسیاری از کشورهای جهان بوده و نقض حقوق بشر، توسط هر شخص حقیقی و حقوقی، غیر قابل پذیرش است به وکالت از آقای حشمت الله طبرزدی و خانم هنگامه شهیدی که در حال حاضر در بدترین شرایط ممکن به صورت کاملا غیر قانونی و خودسرانه در بازداشتگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی ایران به مدت طولانی محبوس هستند مراتب اعتراض و شکایت موکلین را علیه ناقضان حقوق بشر در جمهوری اسلامی از جمله سید علی خامنه‌ای، محمود احمدی‌نژاد، سید صادق و جواد لاریجانی، محسنی اژه‌ای، جعفری دولت‌آبادی و دیگر مسئولین جمهوری اسلامی به شرح ذیل اعلام می‌نمایم.

امیدوارم با دلایل و مدارک موجود به دقت به شکایت اینجانب رسیدگی نموده و با ارجاع موضوع به مراجع ذیصلاح حقوق موکلین اینجانب را احقاق فرمایید:

گناه موکلین اینجانب تنها و تنها این است که تحمل ظلم و ستم‌های ناشی از سیاست‌های غلط و غیرمنطقی مسئولین جمهوری اسلامی که بر مردمان کشور ایران تحمیل شده را نداشته و لب به اعتراض و شکایت گشوده‌اند. متاسفانه نبود آزادی بیان و عقیده در جمهوری اسلامی ایران باعث شده است تا هر کس که به انحاء مختلف لب به انتقاد یا اعتراض نسبت به قوانین یا سیاست‌های خرد و کلان مقامات رسمی جمهوری اسلامی بگشاید توسط مامورین امنیت در وزارت اطلاعات و سپاه بازداشت و سرکوب گردد.

احد از موکلینم به نام حشمت‌الله طبرزدی ۱۶ سال است که تحت فشار نیروهای امنیتی و وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. وی بارها به صورت غیر قانونی و خودسرانه بازداشت و ماه‌های طولانی در سلول انفرادی برخی از زندان‌های ایران از جمله زندان اوین و رجایی‌شهر محبوس بوده است. موکلم دوازده سال از دوران زندگی خود را در زندان به سر برده و مدت ۳۳ ماه را در بازداشتگاه‌های انفرادی گذرانده است.

اخیرا نیز توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام واهی اقدام علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به ۹ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است.

موکلم در طول ۱۶ سال فعالیت مدنی خود توسط مسئولین جمهوری اسلامی – چه در دستگاه‌های اجرایی و امنیتی و چه در دستگاه قضایی – مورد تفتیش عقیده قرار گرفته و نشریات وی به ناحق توقیف شده است، ایشان بارها مورد ضرب و شتم و بازداشت خودسرانه و شکنجه قرار گرفته‌اند و خانواده وی نیز بارها تهدید شده و از حق ملاقات با موکلم برخوردار نیستند.

دیگر موکل اینجانب خانم هنگامه شهیدی، از جولای سال ۲۰۰۹ در بازداشت به سر می‌برد. او مشاور ارشد امور زنان آقای مهدی کروبی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری بوده است. در دوران بازداشت ماه‌ها در انفرادی بوده و فشارهای وارده به ایشان در زندان اوین توسط مامورین امنیت وزارت اطلاعات و سپاه به گونه‌ای بود که بارها وی را راهی بیمارستان نموده و هم اکنون نیز از وضعیت جسمانی خوبی برخوردار نیست.

مامورین وزارت اطلاعات وی را تهدید به اعدام نموده و در بازجویی‌های خود طناب دار را به گردن موکلم انداخته‌اند تا از وی اقرار به ارتکاب جرم و مصاحبه به زیان دیگری گیرند. ایشان نیز توسط قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به شش سال حبس محکوم شده‌اند. محکومیت ایشان و آقای طبرزدی در حالی است که کوچک‌ترین دلیل و اماره‌ای بر انتساب اتهامات سیاسی و امنیتی علیه آنان وجود ندارد.

علی‌رغم اینکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مقرر شده است که متهمین سیاسی می‌بایست در حضور هیات منصفه و به صورت علنی محاکمه شوند؛ مسئولین جمهوری اسلامی برای لاپوشانی اقدامات برخلاف قانون و حقوق بشر خود و شکنجه‌هایی که بر موکلین و دیگر کسانی که در بازداشت هستند، تمام دادگاه‌ها را به صورت فرمایشی و غیر علنی برگزار کرده و بدون وجود هیات منصفه با نظر ماموران امنیتی که تحت نظر مستقیم رهبر جمهوری اسلامی مشغول به فعالیت هستند؛ دست به ارتکاب اعمال برخلاف قانون زنده و موکلین را به حبس‌های طویل المدت محکوم نموده‌اند.

حال با توجه به اینکه در حال حاضر وضعیت روحی و روانی و جسمانی موکلین اینجانب به شدت وخیم بوده و از تمام حقوقی که یک متهم و محکوم می‌بایست طبق قوانین داخلی و بین‌المللی و منشور حقوق بشر از آن برخودار باشند محروم هستند؛ با بیان برخی از تخلفات مقامات جمهوری اسلامی در ذیل، تقاضای رسیدگی به موارد مطرح شده را تا آزادی آنان داشته و استدعا دارد در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران با تسامح و تساهل برخورد نکرده و دولت جمهوری اسلامی را وادار نمایید تا به اصول بدیهی و اولیه حقوق بشر احترام گذارند. آنچه در ذیل مطرح می‌گردد تنها مشمول موکلین نبوده و مصادیق، شامل دیگر زندانیان نیز می‌گردد.

۱- کشف و تعقیب جرم در خصوص پرونده موکلین و اجرای تحقیقات و صدور قرار بازداشت موقت برای آنها مبتنی بر قوانین داخلی و بین‌المللی نبوده و دستور قضایی مشخص و شفافی در پرونده موکلین وجود نداشته است.

۲- مراجع امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی ایران، سلایق شخصی خود را در اعمال حبس برای موکلین به کار برده و از قدرت خود سوءاستفاده نموده و با موکلین با خشونت برخورد نموده‌اند.

۳- آرای صادر شده علیه موکلین مستند و مستدل نبوده و اصل برائت نسبت به آنها رعایت نشده است و از امنیت قضایی لازم برخوردار نبوده‌اند.

۴- فرصت استفاده از وکیل دادگستری و کارشناس به موکلین داده نشده و محروم از حق دفاع بوده‌اند.

۵- مامورین امنیتی و قضایی در جریان دستگیری و بازجویی و تحقیق، موکلین را مورد آزار و اذیت قرار داده و از اعمالی نظیر بستن چشم موکلین و تحقیر آنان و شکنجه استفاده می‌نموده‌اند. اقاریری که جنبه مجرمانه نیز نداشته است به زیان موکلین مورد استناد قرار گرفته است. پرسش‌های مطرح‌شده تلقینی و القاءکننده بوده و رفتار بازجویان با موکلین برخلاف قانون صورت گرفته است.

موکلین اینجانب بی‌گناه بوده و مرتکب هیچ‌گونه تخلف و جرمی نشده‌اند. اما مقامات جمهوری اسلامی ایران با سوءاستفاده از قدرت خود، آنان را در حبس نگه داشته‌اند. در این موارد حمایت‌های بین‌المللی و رسیدگی به شکایت اینجانب در احقاق حقوق موکلین لازم است.

با تقدیم احترام

محمد مصطفایی وکیل هنگامه شهیدی و حشمت‌الله طبرزدی