نسخه قابل چاپ

سهیل اطهری ـ خیلی از بچه‌های امروزی تلفن همراه دارند. «بچه» که می‌گوییم منظورمان دانش‌آموزهای سال‌های آخر دبستان و راهنمایی است. خیلی از آن‌ها به دلیل مشغله‌ی کاری والدین‌شان مجبور شده‌اند که همیشه در دسترس باشند و تحت کنترل مجازی والدین. بعضی‌ها هم برای عقب نیافتن از مد روز والدین‌شان را مجبور کرده‌اند که برای‌شان تلفن همراه بخرند.

خیلی از بچه‌ها دوست ندارند که «مامانی» به نظر برسند و مورد تمسخر دوستان‌شان قرار بگیرند؛ پس یکی از بهترین راه‌ها این است که فرزند کوچک شما هر وقت به کمک شما نیاز داشت بتواند از طریق تلفن همراه به شما دسترسی پیدا کند و شما راهنمایی‌اش کنید.

اما خیلی از بچه‌ها علاقه‌ی عجیبی به ارسال پیامک دارند؛ آن‌ها به جای صحبت‌کردن با تلفن ترجیح می‌دهند پیامک بفرستند. ارسال پیامک (text messaging) بچه‌ها نباید چیز بدی باشد. اگر بچه‌ها از پیامک فرستادن درست استفاده کنند، این فن‌آوری می‌تواند مزایای دیگری هم برای آن‌ها داشته باشد.
درست است که مادران و پدران ما با چنین مشکلی هرگز روبه‌رو نبوده‌اند، اما امروزه که فن‌آوری تلفن همراه و آی‌فون و آی‌پاد و ... در دسترس بچه‌ها قرار گرفته، خطرات و نگرانی‌های جدیدی هم برای والدین ایجاد کرده است.

بعضی از والدین نگران این هستند که بچه‌های‌شان با تلفن همراه به دوستان و افراد غریبه پیامک بفرستند و برای‌شان دردسری ایجاد شود یا چیزهای غیراخلاقی یاد بگیرند.

اگرچه ارسال پیامک فوایدی نظیر آشنایی با واژه‌ها و املای درست واژه‌ها و جمله‌سازی و ... برای بچه‌ها دارد اما خطراتی نیز در کمین آن‌ها نشسته است. یکی از این خطرات می‌تواند مکاتبات جنسی (sexting) بچه‌ها از طریق این رسانه‌ها باشد.

اما آیا راهی برای از بین بردن این خطر یا کم‌کردن میزان آن وجود دارد؟ این مسئله آن‌قدرها که به نظر می‌رسد ترسناک نیست؛ امیدهایی در این زمینه وجود دارد.

برنامه‌های رایانه‌ای در این مورد به کمک والدین می‌آید؛ شما با نصب یکی از این برنامه‌ها روی رایانه‌ی شخصی خودتان، می‌توانید از همه‌ی فعالیت‌های تلفن همراه بچه‌های‌تان باخبر شوید؛ می‌توانید پیامک‌هایی که می‌فرستند یا دریافت می‌کنند را مطالعه کنید؛ می‌توانید عکس‌هایی که گرفته‌اند یا در حافظه‌ی تلفن‌شان بارگذاری کرده‌اند را ببینید؛ می‌توانید شماره‌های ثبت‌شده یا تماس‌گرفته‌شده را ببینید و حتی می‌توانید بدانید که بچه‌تان الان در کدام قسمت از شهر است.

آیا این جاسوسی است؟ آیا این شکستن حریم شخصی بچه‌هاست؟ فرقی نمی‌کند که طرف مقابل شما چند سال داشته باشد یا چه نسبتی با شما دارد، فضولی کردن در کار او عین فضولی و شکستن حریم آن‌هاست؛ اما اگر به بچه‌های‌مان نشان دهیم که هوای‌شان را داریم و مثل پلیس‌ها نمی‌‌خواهیم از رازهای آن‌ها سر درآوریم، آن‌ها قطعاً به ما اعتماد خواهند کرد.

نقش آموزش و آگاهی‌دادن به بچه‌ها را دست کم نگیرید؛ اگر بچه‌ها را از خطراتی که در کمین آن‌ها نشسته آگاه کنید آن‌ها هم با شما همراه می‌شوند و از خودشان مراقبت می‌کنند. مثلا اگر به آن‌ها بگویید که کسی که با شماره‌ی ناشناس به شما زنگ می‌زند می‌تواند هرکسی باشد؛ از یک مجرم گرفته تا کسی که قصد آزار جنسی آن‌ها را دارد.

راه‌های زیادی وجود دارد که بتوان بچه‌ها را اقناع کرد که مراقب فعالیت تلفنی خودشان باشند، اما کارشناس‌ها سه جمله‌ی ساده و منطقی را به والدین سفارش می‌کنند که اگر به بچه‌ها گفته شود تاثیر بسیار زیادی از نظر امنیتی خواهد داشت. این سه‌فرمان عبارتند از:

یک: «چیزی رو ننویس که نخوایی دیگرون بخونن‌اش.»

دو: «به پیامک غریبه‌ها جواب نده.»

سه: «اگه کسی برات پیامک جنسی فرستاد حتماً بدون که طرف یه تبهکاره و می‌خواد اذیتت کنه.»