در این زمینه، با سولماز ایگدر، روزنامه نگار مستقلی که صبح روز یکشنبه برای کمک‌رسانی به شهرستان اهر رفته است، گفت‌وگویی کوتاه انجام داده‌ایم که می‌خوانید.

 

سولماز ایگدر- من الان چند کیلومتری هست که از مرکز شهر اهر فاصله گرفته‌ام. البته کانون اصلی زلزله شهرستان برزگان از توابع اهر بوده است، ولی ما فاصله چندانی هنوز با مرکز اصلی زلزله نداریم.

 

• در همین زمینه:

گزارش رادیویی لیدا حسینی‌نژاد

درباره کمک‌رسانی به زلزله‌زدگان آذربایجان شرقی

 

ایرانیان خارج از کشور نیز به تکاپوی جمع‌آوری کمک و راهی برای رساندن کمک‌ها به ایران افتاده‌اند. سایت‌های مختلفی به راه افتاده و صفحات ویژه‌ای در فیس‌بوک راه‌اندازی شده و ایمیل‌های گروهی بین افراد ارسال می‌شود. اما هنوز راه قطعی و رسمی برای ارسال کمک ها معرفی نشده است. علت آن هم اعمال تحریم‌های کشورهای غربی علیه ایران و نبودن امکان انتقال پول از خارج از کشور به داخل ایران است.

 

متاسفانه هیچ آمار دقیقی هنوز داده نشده. چون خیلی از کشته‌شده‌ها را روز اول و بدون مجوز، یعنی قبل از رسیدن کمک‌های دولتی و پس از آواربرداری، دفن کردند، اما آنچه تخمین من پس از دیدن روستاهایی است که دیده‌ام، با توجه به اینکه اعلام شده نزدیک به ۵۷۰ روستا از زلزله آسیب دیده‌اند، قاعدتاً خیلی بیشتر از ۳۰۰ نفری است که مقامات رسمی تأیید می‌کنند. به تخمین من، نزدیک به هزار نفر و حتی بیشتر کشته شده‌اند.

 

 

اهر به دلیل این که یکی از شهرهای بزرگ استان تبریز و شهر ثروتمندی‌ است، ساختمان‌هایی داشته که محکم‌تر بودند و به همین دلیل تعداد کشته‌شده‌ها در آنجا بیشتر از سایر نقاط آذربایجان شرقی نیست. بیشتر تعداد کشته‌شده‌ها در روستاهاست که خانه‌های سنتی و قدیمی داشتند و در نتیجه آسیب بیشتری دیده‌اند.

 

 

نیاز آسیب‌دیدگان خیلی بالاتر از این‌هاست، خیلی بالاتر از کمک‌هایی‌ است که تا به الان شده. به دلیل این که نزدیک ۵۷۰ روستا در زلزله آسیب دیده‌اند. تعدادی از آنها صددرصد از بین رفته‌اند. بنابراین اصلاً نمی‌شود گفت چه میزان کمک کافی است، ولی کمک‌های دولتی رسیده. اگرهم مشکلی وجود دارد، مال عدم مدیریت است. خوشبختانه استان تبریز استان ثروتمندی است و مردم کمک خوبی کرده‌اند. امروز در ترافیک چهارکیلومتری از اتومبیل‌های‌ کمکی که از طرف مردم یا از طرف دولت وارد شهر تبریز می‌شدند گیر کرده بودیم. بنابراین کمک‌ها دارد می‌آید و هرچه بگذرد، میزان آن بیشتر می‌شود.

 

 

بله، تجربه‌های قبلی هم این را نشان داده که مردم ایران وقتی برای هر قسمتی از کشور چنین مشکلی پیش می‌آید، به صورت یکپارچه سعی می‌کنند به هموطنان آسیب‌دیده‌شان کمک کنند.

 

 

مردم هنوز نیازهای ابتدایی‌شان به پتو، غذا و دارو رفع نشده است. خیلی خیلی بهتر است اگر کسی می‌خواهد کمک کند، به‌جای این که به‌عنوان یک امدادگر تصمیم بگیرد و بیاید اینجا، با فرستادن این چیزها، فرستادن غذای خشک، غذای ماندگار و یا کنسرو و پتو و دارو و لباس همراهی خود را نشان بدهد. اگر که این نیازها تأمین شود، احتمالاً زودتر هموطنان‌ ما از این وضعیت خارج خواهند شد.

 

 

من در این مدتی که آنجا بودم، امدادگر خارجی ندیدم و در جریان کمک‌ها هم نیستم. به خاطر این که من چند ساعت بعد از زلزله از تهران خارج شدم و دسترسی به منابع خبری ندارم. نمی‌دانم آیا اصلاً دولت ایران اعلام نیاز کرده، از کشورهای خارجی درخواست کمک کرده یا نه. در جریان آن نیستم، ولی من امدادگر خارجی ندیدم. البته امدادگراهای خودمان نهایت تلاش‌شان را می‌کنند.

 

نه... تبریز در این حد هست که دیواری ترک خورده باشد. فقط در این حد. یعنی خسارت جانی و حتی مجروح نداشته و فقط خسارت مالی وارد کرده است.