نسخه قابل چاپ

پویان انصاری - نرم نرمک می‌رسد بهار و سرتاسر شهر‌ها و خیابان‌ها و کوچه‌ها "بوی عیدی، بوی توپ، بوی کاغذ" رنگی می‌دهد. مردم ایران با وجود تمامی فشار‌ها و مشکلات گوناگونی که در زندگی روزمره‌شان با آن درگیرند، به استقبال سال نو و ایام عید نوروز رفته‌اند. بوی عیدی و بهار، دیوار نمی‌شناسد. حتی از دیوار‌های بلند زندان هم عبور کرده است.

زندان‌ها هم بوی عید می‌دهند. در پای تپه‌های اوین هم سبزی بهار چشم نواز است. دامنه‌های اوین نیز سبز شده است و این سبزی نشان از بهاری دیگر دارد.

 

خانواده‌های زندانیان سیاسی امیدوارند روزی به جای قاب عکس فرزندان، پدران، مادران و همسران‌شان، خود آنها را در کنار سفره‌های هفت‌سین‌شان داشته باشند. اما سفره‌های خانواده‌های کشته‌شدگان دهه ۱۳۶۰ در خاوران، کمتر نشانی از امید دارد و بیشتر سرخ رنگ است تا سبز.

احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، کیوان صمیمی بهبهانی، رسول بداغی، داود سلیمانی، حشمت الله طبرزدی، جعفر اقدامی، مجید توکلی، مهدی محمودیان، عبدالله مومنی، ابوالفضل قدیانی، ماهان محمدی، اسماعیل صحابه، عمادبهاور، احمدرضا یوسفی، بهمن احمدی امویی، حسن اسدی زیدآبادی، علی ملیحی، محمد داوری، امیر خسرو دلیرثانی،‌ فریدون صیدی‌راد، آرش سقر، مجید دری و ضیا نبوی.

اینها، نام برخی از زندانیان سیاسی است که نوروز امسال را نیز به مانند سال پیش در زندان و بدون برخورداری از مرخصی می‌گذرانند.