احسان سنایی − هفته پیش، یکصد و پنجمین زادروز پروفسور ابوالقاسم غفاری بود، ریاضیدان بزرگی که خاطرات پرافت و خیزش از بالغ بر ۹۰ سال تحصیل و تدریس ریاضیات، انطباق شگفت‌آوری با حافظه تاریخی علم ایران و جهان در طول یکصد سال گذشته دارد. از سابقه تدریس در دانشگاه‌های تهران، لندن، پرینستون و واشنگتن گرفته تا فعالیت پرثمرش در برنامه سفر به ماه (آپولو) و ملاقات‌هایی را نیز که با نام‌آورانی همچون آلبرت اینشتاین، رابرت اوپنهایمر، سیدنی چاپمن، لویی دوبروی، محمد عبدالسلام و آبراهام پایس داشته، همه را با جزئیاتی خیره‌کننده به یاد دارد. در این مقاله، به بازخوانی یک عمر تلاش بی‌شائبه‌ی این دانشمند بزرگ و بی‌حاشیه ایرانی، از زبان خودش خواهیم پرداخت.