رهایی از چهل‌ودوسال زندگی در زیر سایه یک دیکتاتور متلون‌المزاج که هرازگاه برای نوع زندگی مردم کشور خود و حتی مردم جهان دستورالعمل جدیدی صادر می‌کرد و خود را تئوریسین سومین و بهترین ایدئولوژی فراگیر جهانی پس از کاپیتالیسم و مارکسیسم می‌دانست، قطعاً برای مردم لیبی اتفاقی شیرین است اما باقی ماندن شهد این شیرینی به کام مردم لیبی مستلزم طی کردن راهی است که به آزادی و امنیت آنان منتهی شود و پیمودن این راه، خود نیازمند خاتمه جنگ‌های داخلی و حفظ وحدت ملی این کشور است.