حامد احمدی -  وقتی رمان «در خرابات مغان» نوشته داریوش مهرجویی را می‌خوانید، از هر در و دریچه‌ای که وارد بشوید، آخرش به بن‌بست و ناامیدی می‌رسید. این ناامیدی البته از کیفیت این رمان ناشی می‌شود نه از حال و هوای داستان که اتفاقاً پر از امید و معجزه‌ و اتفاقات واهی و اعجاب‌انگیز است. درونمایه اثر، نثر نویسنده، شیوه داستان‌پردازی او و در یک نگاه هر آنچه که می‌تواند از یک نوشته‌ ادبی اثری قابل طرح  بسازد، در رمان مهرجویی روی نقطه‌ صفر ایستاده است.