من تصور می کنم فمینیست هایی که با شدت یک فرد مذهبی مخالف کارگران جنسی هستند از نظر سطح فکری چندان فرقی با همه دیکتاتورها و خود محورهای دنیا ندارند . یعنی کسانی که فکر و روش خود را حقیقت مطلق می پندارند و همه را ملزم به اطاعت از آن می دانند . حال این که قدرت را در دست دارند که بتوانند به خواسته خود جامه عمل بپوشانند یا نه بحث دیگری ست .
هر انسانی عضوی از اعضای بدن خود را به کار می گیرد ، تا درآمدی کسب کند و زندگی نماید . تمامی کارگران " یدی " نیز از وضعیت خود راضی نیستند و مایل به ماندن در شغلشان نیستند . دلیل بر این می شود که بر علیه مثلا کارگران ساختمانی و . . . موضع گیری کنیم ؟
این که نتوانیم امنیت شغلی برای هر دسته ای از جامعه فراهم کنیم اشکال کار حکومت و جامعه است . با حذف صورت مسئله که نمی توان مسئله را حل نمود ! و اتفاقا جالب است که بدانیم این شغل یکی از قدیمی ترین شغل های دنیا ست . با نفی آن تنها با بی مسئولیتی چشمگیری نسبت به آینده قشری که حذف شدنی نیست برخورد کرده ایم .
باید برای کارگران جنسی نیز اتحادیه های کارگری تشکیل داد . باید سعی در امن کردن شغل آن ها نمود . باید زندگی این بخش از کارگران جامعه را نیز تامین کرد .

بعید نمیدانم بزودی بگویند، یعنی روشن و واضح، که روسپیگری بهترین شغل جهان است و فقط عقب مانده های مذهبی با آن مخالفند و هر کس در دلش هم با آن مخالف بود ولی صدایش را در نیآورد بترسد که مبادا بفهمند و به حسابش برسند

در این مقاله در مورد دلایل مخالفت نوشته. من چند نکته را در همینجا می نویسم. اولا بعضی از موضوعات از نظر فرهنگ مسلط موضوعات شنیع و پستی است و سیاستمداران و منتقدان سعی می کنند خود را وارد بحثهای "سخیف" نکنند. مثلا ساخت فاضلاب و دفع پس ماند شهری در بسیاری از کشورهای در حال توسعه از اولویت برخوردار است ولی سیاستمداران تبلیغ انتخاباتی خود را بر سر موضوعات با پرستیژ چون آزادی و .. می گذارند. بنظرم کمتر کسی است که بخواهد تا در موضع دفاع روسپیگری بنویسد و خود را در معرض اتهام "فساد اخلاقی" قرار دهد. در مخالفت با مجازات خریداران خدمات جنسی باید بگویم اولا بسیاری از مردان جوان ممکن است در سنین نوجوانی و جوانی مشتری این خدمات باشند. درصورتیکه توسط پلیس بازداشت شوند در پرونده آنها جرم ثبت می شود و تا آخر عمر بسیاری از فرصتهای شغلی را از دست می دهند. (این جرم را من آنقدر بزرگ نمی دانم که زندگی یک فرد را بخاطر آن تباه کرد). دوم این ممنوعیت مخالف آزادی و اراده افراد است. سوم تن فروشی راهی برای انتقال ثروت از فرادست (مرد) به بخشی از طبقه فرودست (زن فقیر) است. زنان تن فروش در یک وضعیت بسامان به استقلال مالی دست پیدا می کنند و عاملیت می یابند. سایر استدلالها نیز بنظرم قوی نیست. اگر این کار برای کارگر خطرناک است. کار در معدن هم خطرناک است. با قانونی کردن می توان بر سلامت و بهداشت کارکنان و مشتریها نظارت کرد نه با غیر قانونی کردن. روسپیهای قانونی کارت سلامت دارند.

آقای صیامی، نظر شما در باره محترم شمردن این قشر از جامعه و پرهیز از بکارگیری واژه‌های خفت‌بار بر علیه آن‌ها در کل صحیح است. ولی دو مطلب در بطن گفته‌تان با واقعیت نمی‌خواند. اولا تن‌فروشی که در مجموع بدلیل نیاز مالی است، با نفی عاطفه همراه است. همچنان‌که کارگر ساختمانی با سنگ و آجر و گِل رابطه عاطفی برقرار نمی‌کند، این شغل هم ارائه خدمتی است بدون لذت در مقابل پول. فروش تن است و بس. به‌همین دلیل خود را از تن خود جدا می‌کند. در واقع اگر این جدایی نباشد و عاطفه را با کارش در‌آمیزد، خود را در معرض روان‌پریشی‌های خطرناک قرار می‌دهد. ثانیا باید از نگاه خود تن فروش به فردیت‌اش نگریست. آیا او هویت فردی‌اش را در خدمت دهنده‌گی می‌بیند؟ لازم است در این باره تحقیق شود. اما بنظر می‌رسد چه عضو سندیکا و سازمانی باشد و چه اسیرسیستمی غارتگر، در ابتدا خود را تن‌فروش بشناسد. تن، در مقابل پول.

کاربر مهمان برایم نوشته و از من پرسیده: (باید از نگاه خود تن فروش به فردیت‌اش نگریست. آیا او هویت فردی‌اش را در خدمت دهنده‌گی می‌بیند؟ لازم است در این باره تحقیق شود.).
١- فکر می‌کنم خلط مبحث شده. اگر واژه‌ی "تن فروش" را برای کسی بکارببریم که به اجبارِ مالی و با اکراه و یا حتا به تهدید و زورِ فرد و یا سازمانی اجزای بدنش (دست، اندام تناسلی، لب، کون، دهان و...) را تک‌تک و یا در اجماعش به عنوان کالا عرضه‌ی بازار کند، مخالفتی با نویسنده‌ی کامنت ندارم که او "در معرض روان‌پریشی‌های خطرناک" قرارمی گیرد. اما در این قشر اجتماعی، کسانی هم هستند که به اختیار و آگاهی این شغل را برای کسب درآمد بیشتر از نرخ مزد رایج ، برای مدت محدود و یا طولانی انتخاب می‌کنند. اینان زیرمجموعه‌ دارند. به دو گروه از این زیرمجموعه اشاره می‌کنم. گروهی از پلی‌گام‌ها (یعنی کسانی که نیاز جنسی‌شان با یک نفر ارضا نمی‌شود و در عین حال از این راه کسب درآمد هم می‌کنند.). یا فردی که توان مالیِ رسیدن به آرزویش را ندارد، به مثل جوانی که می‌خواهد درس دانشگاهی بخواند، اما نه تنها توان مالی هزینه‌ی دانشگاه را ندارد، بلکه فکر می‌کند با انتخاب کارِ معمولی، وقتش را برای درس خواند از دست می‌دهد. اگر جامعه به آن حد از رشد اجتماعی در احترام به آزادی‌های فردیِ آحاد اجتماعی‌اش رسیده باشد، یعنی به انتخاب شغلِ فرد احترام بگذارد، چنین شخصی "در معرض روان‌پریشی‌های خطرناک" قرار نمی‌گیرد. در حال حاضر در آلمان و هلند ارائه‌ی خدمات جنسی از نظر قانونی به عنوان شغل خدماتی شناخته شده و شاغلان در این شغل از مزایای بیمه‌ی درمانی و بیکاری و بازنشستگی هم بهره می‌برند.
٢ – به، هنوز هم " لازم است در این باره تحقیق شود." اما گویا دوست کامنت‌نویسِ ما از تحقیقات گسترده‌ای که در این زمینه شده بی‌خبر است. کافی است اشاره کنم که شناسایی شغل خدمات جنسی در آلمان و هلند بر پایه‌ی همین تحقیق‌ها و بحث‌های اجتماعی و پارلمانی در طولِ ده‌ها سال عملی شده است.
٣- ادعا شده: " کارگر ساختمانی با سنگ و آجر و گِل رابطه عاطفی برقرار نمی‌کند." این ادعا از کجا بر می‌آید؟ اولن شغل کارگر ساختمانی، شغلی خدماتی نیست، چنانچه نویسنده‌ی کامنت نوشته است. شغلی تخصصی و بدنی ا‌ست. دومن، اگر این شغل از طرف انجام دهنده‌اش انتخاب شده باشد، آن کارگر با میل تن به آن کار می‌دهد و می‌تواند با آن رابطه‌ی عاطفی هم برقرار کند. مگر نویسنده‌ی کامنت، منظورش از کارگر ساختمانی، کارِ غیرقانونیِ و به شکل بیگاری باشد. به مثل به کارگیریِ غیرقانونی با مزد ارزانِ کارگران خارجی و بدون خدمان بیمه‌ای در کشوری مفروض.(بیگاری از کارگران افغانی در ایران و یا کارگران خارجی در اروپا)
٤- من اینجوری فکر می‌کنم که تهیه‌ی گزارشی از موضوعی اجتماعی، نیاز به دوری جستن از پیشداوری‌های اخلاقی، عرفی، اجتماعی و حتا قانون رایج دارد، و در عین حال محتاج مطالعه و پژوهشِ کافی است، که متاسفانه این گزارش را فاقد این مختصات یافته‌ام. شاید هم دریافت من اشتباه باشد!
علی صیامی/هامبورگ

در مورد اینکه تن فروشی عوارض روحی و روانی دارد حرفی نیست اما این تنها حرفه ای نیست که این عوارض را دارد. من هم هر روز سر کار از دیدن رییسم که یک پشمالوی بد ترکیب کثیف و چاق که کوچکترین لیاقتی برای اشغال ان پست ندارد سر و کله بزنم عذاب می کشم. از اینکه این اقا به اندازه جلبک هم دانش ندارد و فقط به خاطر سپاهی بودن این پست را گرفته و با دیگران مانند برده رفتار می کند دچار فشار خون و ضعف اعصاب شده ام. انتخاب و ماندن در این شغل برایم یک اجبار است. هر روز فکر می کنم دارم روح و روانم را به یک ادم پست که فقط به خاطر ذوب در ولایت جهل و جور پیشرفت کرده میفروشم. حقوق و درامد چندین میلیونی مال ایشان و خر حمالی مال من و همکارام. پس این عوارضی که گفتید تنها مرتبط با تن فروشی نیست.

دوستان با نظرات منصور موافق هستم شما خواننده محترم هم اندکی انسانی تر و عاقلانه تر به موضوع نگاه کن وخودت را بجای ان بگذار خواهی دید که درست ومنطقی است

اقاان و خانمهائی که خواهان آزادی تن فروشی هستد و مخصوصا اقای علی صیامی مقیم هامبرگ آلمان! دوستان هیچ میدانید که تن فروشان زن و مرد جمله قربانیان جامعه بشری هستند؟آیا میدانید که اکثر قریب به اتفاق انان از خانواده های فقیر و استمارشده در کره زمین می باشند؟ ایا میدانید که اکثریت قریب به اتفاق این تن فروشان به اجبار چنین اقدام دور از شأن خود را انجام میدهند؟ اگر میدانید و باز هم چنین می اندیشید و تمایل دارید که از زیر بار مسئولیت اجتماعی و انسانی خود شانه خالی کنید؟برایتان متاسفم. اقای صارمی شما مثالی ناقص از تن فروشی در آلمان و هلند زده اید و تا جائی که من میدانم تن فروشی در آلمان فقط توسط شخص تن فروش مجاز است و داشتن باج گیر و یا اجبار کردن زن به این کار جرم است و مجازات آن هم چندین سال زندانی می باشد.دوم اینکه اکثر زنان تن فروش حتی در همان هامبرگ شما اجبارا به تن فروشی دست زده اند و بیشتر آنان هم از کشورهای فقیر هالمان امده و یاآورده شده اند.لذا اگر زحت شیده و به سائو پاولی همبورگ تشریف ببرد و از یک یک فاحشه ها سئوال کنید که اگر انان قبل از فاحشه شدن امکانات رفاهی و شغلی دیگری داشتید،آیا باز هم خود فروشی میکردید؛مطمئنا پاسخ نه را دریافت خواهید نمود. متاسفانه اکثر موافقین تن فروشی زنان ،مردان هستند و این هم به خاطر نیاز جنسی خودشان است و نه حمایت از زنان و یا حمایت از حقوق احتماعی و بهداشتی فاحشه ها است.داشتن چنین تفکری و قبول آن به عنوان رفع مشکلات مردان در جامعه هم یکسو نگری و سوء استفاده از زنان است و بدتر اینکه مشکل جامعه را هم حل نمی کند ،بلکه نیاز مردان را پاسخگو می باشد.ضمنا این تبعیض طبقاتی و ستم مضاعف بر زنان فرودست جامعه، ناشی از وجود یک سیستم اقتصادی غلط و فرهنگ استثماری در جوامع است. برسی گذشته زنان تن فروش در تمام کشور ها نشان از حد اقل ٦ علت برای ورود این زنان به فاحشه خانه و یا گوشه خیابانها میباشد:اول عدم وجود عدالت اجتماعی - سیاسی و اقتصادی-دوم فقر فرهنگی-سوم فقر مالی فرد تن فروش- چهارم نادانی فرد - پنجم نبود سازمانهای کمک رسانی مالی و روان درمانی .

ای بابا!  خوب است مهشید راستی از تجربه ی سوئد به روشنی حرف زد. موافقم با تو علی صارمی! درود بر تو!