برای شما آرزوی موفقیت دارم، امیدوارم که روز های آگاهی تمام جوامع بشری فاصله زیادی با ما نداشته باشد و روزی شاهد ذهن های روشنی باشیم که مبنای تفکرشان، انسانیت، آزادی و برابری باشد.

پریسای عزیز ممنون از این مطلب . موضوع مناسب و مغفولی را مطرح کردی و امیدوارم این کار ادامه پیدا کنه. سالها پیش در دوران دانشجویی با چند تن از دوستان در باب تابو واژن گفتگو کردیم و نکات مبهم زیادی برامون پیش اومد. از جمله وازه های که بار تحقیرامیزی برای وازن دارد. پینشنهاد میکنم از موضع زابانشناختی هم به این موضوع پرداخته بشه. چون این محتوا در قالب زبان خودش رومنعکس میکنه و در نتیجه خودش رو بازتولید میکنه
با مهر

پرداختن و نوشتن درباره‌ی تن و تلاش برای کنار زدن ابرهای ابهام و رازآلودگی از تن خویش، دست‌مریزاد و سپاس دارد.
حس مالکیت مرد بر این پاره‌ی تن زن در ذهن سنتی چنان بدیهی است، که مرد سنتی‌ذهن در میانه‌ی دعوا برای حمله بردن به مرد دشمن، به این ملک طلق مرد رویاروی‌اش حمله می‌برد و اقسام فحش و فضیحت‌های‌اش ترکیبی می‌شود حاوی نام "شرمگاه (!)" زن. (در نوشتن همین کامنت هم من مرد نمی‌دانم این پاره‌ی تن زن را چه بنامم و کمابیش شرمی فرامی‌گیردم! این شرم تاریخی انگار دست برنمی‌دارد از سرمان)
عدم شناخت این پاره‌ی تن، عدم حس مالکیت بر آن، احساس شرم و حتا احساس گناه نسبت به تن خویش برای زن، و از سویی نادانی و ادعای غیرت و مالکیت بر تن دیگری از سوی مرد، رنج و آزارهای روانی برای زن و مرد هر دو به ارمغان می‌آورد (و رنج‌های جسمی هم). گذشتن از این رنج‌ها تنها با گفتن و آگاه شدن ممکن است.
ممنون از شما

مطلب بسیار خوبی است. موضوع امانت‌دار و صاحب را بسیار جالب مطرح کردید.

از ابتدای خلقت و تا آنجا که بشر به خاطر دارد , نوع بشر و نه حیوان از در معرض قرار دادن وبه نمایش گذاشتن اعضای

تناسلی خود ممانعت بعمل می آورده است و این یکی از مهمترین تفاوتهایی است که انسان را از دیگران جانداران متمایز

برتر می نماید , و این فطرت انسان است که نمی توان در آن دخل وتصرف نمود و این معقوله در تمامی جوامع متمدن و

غیر متمدن بشری و بر اساس نوع فرهنگ جامعه مد نظر بوده است و خواهد بود .

یادتان باشد که این موضوع در مورد سینه ها هم صادق است ولی با شدت کمتر .

در ضمن اینجانب جراح کلیه و مجاری ادرار و تناسلی هستم و بیماران آنقدر هم که می فرمایید محدودیتی در بیان

مشکلاتشان ندارند .

و باید در نهایت بیان کنم که بحث در این مورد نه دلیل بر روشنفکریست و نه دیدگاه بشر را تغییر خواهد داد و اگر هم تغییر

کند نه تنها عامل پیشرفت نیست که نزدیک شدن به جوامع غیر انسانیست . با تشکر دکتر جوزانی

ممنون پریسا که بحثی را شروع کردی که قرن هاست یک درد جانکاه برای زنان ایجاد کرده و وقاحت را برای مردان . جایگاه این عضو شریف در دشنام ها و فحش ها که جای خود را دارد . سه کاف محترم همیشه حواله یکدیگر شده اند . این کاف من به کاف مادر تو . کاف من تو کاف خواهر تو . اما آیا زنی توانسته کاف خود را حواله کاف مردی دهد؟ مگر در واقع زنان فاعل نیستند ؟ مرد با ذلت تن به لاس زدن باید ناز زن را بخرد و کافش را به دست اورد . اما در فحش و دشنام و ظاهر داستان همیشه کاف مرد فاعل است و کاف زن مفعول . مردی که با تحریک پروستاتش در کاف عقبش ذلیل تر از فواحش به خودر ارضایی و جلق دست میازد به چه حق همیشه کاف زنان و خواهران و مادران را به تملک قدرت عقب افتاه خود میگیرد؟
ضعف مرد در فیزیولوژی کافش نیز بسیار ضعیف تر از زن است . مرد بدون هزار تا کوفت و مرض و اسپری و کاندوم آب انار و شیره تریاک و آب یخ و تمرین های جیکل نمیتواند آب خود را بیش از 5 دقیه حفظ کند و این زن است که چونان مادر طبیعت با نوازش و نرمی به دقایق متمادی نیاز دارد تا ارضا شود . کدامین ضعیف تراست . روزی زنی کولی را در خیابان دیدم که برای فرار از آزار یک مرد کاف مردانه نداشته خود را حواله خواهر و مادر مرد میکرد و مرد میخندید و میگفت تو که کاف نداری از کاف خودت مایه بزار . زنی کولی در لحظه گفت :با این سر گنده چطور از کاف مادرت عبور کردی ؟ و مرد جری شد . چون کاف مادرش در خیابان افتاده بود و داشت مردانگی اش که وابسته به کاف مادرش بود له میشد و با لگد به جان زن کولی افتاد تا مردانگی اش را ثابت کند !!

آنقدر قضاوت منفی در مورد مقاله نوشته اند که بهتر است من فقط مثبت بگویم و تنها به این پیشنهاد بسنده کنم که مستندتر بنویسید تا افراد ناآگاه با احتیاط بیشتری انتقاد خود را بنویسند، و در نهایت انتقادها برای شما نیز سازنده تر از این باشد.

در ایران صحبت کردن از کُس آنقدر غریب هست که شما از دیدن این کلمه در جمله جاری جا خوردید. پس نوشتن این مقاله بر خلاف نظر دوستان کار عبثی نیست.
تغییر دادن این احساس شرم در اجتماع (و نه در مطب دکتر) چقدر می تواند مخرب باشد؟ اول باید خراب و مخرب را تعریف کرد. آنها که از تفاوت زندگی حیوانی و انسانی یا حیا بین پدر و فرزند یا عدم موفقیت در ازدواج سخن گفته اند بدون شک تعریف دیگری برای جامعه سالم دارند. در کنار آنها افرادی هم هستند که از آزادی فردی صحبت می کنند که قطعا تعریفی متفاوت برای این عبارت خواهند داشت.

در نهایت جامعه از اقشار متفاوتی ترکیب شده است. از بسیار سنتی تا بسیار آوانگارد. و همه این ها هم به طور مساوی حق زندگی سالم دارند. و حق دارند تعاریف خود را داشته باشند.

من نیز به عنوان یکی از همین اجتماع فکر می کنم آزادی فردی و آگاهی منجر به رشد جامعه میشود. فکر می کنم که اگر کلمه ای مثل واژن را بتوانم جلوی پدر و مادرم به کار ببرم بسیار زندگی سالم تری خواهم داشت. و به عنوان یک مرد امیدوارم خانمها و به خصوص خواهر و مادر و به طور کلی «نوامیس» من زود تر واژنشان را پس بگیرند، چون واقعا مسئولیت نگهداری آن بسیار برای ما مردها دشوار است و در بعضی شرایط منجر به مرگ ما، یا تحمل قتل عزیزانمان شده است.

به شخصه حاضرم با زنی ازدواج کنم که به باور عمومی ایران «باکره» نیست، و به او بسیار احترام بگذارم، به شرطی که او و خانواده اش حاضر باشند به مردی زن بدهند که به باور عمومی ایران «بی عیرت» است.

امیدوارم در مقاله بعدیتان قضایا را از دید ما مردها هم ببینید. به هر حال بعضی از ما شوهرها، دوست پسرها، برادرها و پدرها هم از اینکه شخصیتمان به خاطر "خطا"های همسر، دوست دختر، خواهر، ... هایمان زیر سوال میرود و مجبوریم با حرکتی خشمگین (و نا محربان در حق عزیزمان) این آبرو و شخصیت را دوباره احیا کنیم واقعا به ستوه آمده ایم.
ما هم دلمان میخواهد شخصیتمان تنها بر اساس کارهای خودمان سنجیده شود، نه کارهای خواهر و همسر و...

در یک کلام آبرویمان را پس بدهید، ما هم واژن های شما را پس بدهیم!
یک طرفه نمیشود.

منتظر مقاله بعدیتان هستیم.

چه دوستان بخواهند چه نخواهند تابوی شرم آلت تناسلی در حال شکستن است . و بقول شاملو حجابی که ستر عورت است جلپاره ای بیش نیست ، چرا که تاثیری دو گانه دارد و آثار زیانبارش بسیار بیشتر از فوایدش است . از طرفی وعده عافیت و سلامت میدهد در حالی که خود باعث مریضی روحما ن است " مانند تمدن" پس آن به که به دور افکنیمش و صد البته هزینه هایی نیز دارد اما هیچ کاری نتوان کرد جز در توهم .

واقعا از نظرات مطرح شده در این مقاله متعجبم. ضمن تشکر از دکتر جوزانی، منطورم نویسنده محترم مقاله نیست اما باید بگویم برخی از فمینیست های سال های اخیر ما از مرحله بسیار سنتی سرکوب شده به یکباره به سوپرفمینیست جهش کرده اند و همه پدیده ها را از دیدگاه جنسیت نگاه می کنند و در چارچوب محدودیت های شخصی عجیب و غریبشان. من یک زن ایرانی ام و همه محدودیت هایی را که زن ایرانی در جامعه ای مردسالار تجربه کرده، درک می کنم اما این یک رقم که عضو تناسلی زن را امانت مردان نزد زن دانسته ایم یا دانسته اند، عجبا که نکته ای بسیار جدید است که ایشان مطرح می کند. این را هم می پذیرم که حتی این طرز فکر در میان زنان جامعه مردسالار حتی بطور ناخودآگاه وجود دارد که فرزند خودشان را امانت همسرشان نزد خود می دانند اما در مورد اینکه نسبت به واژن یا هر کلمه دیگری که بنامید چنین احساسی را دارند، کاملا غلط است. دو مبحث متفاوت بکارت، و شرم در مورد اشاره به آلت تناسلی را بسیار به غلط با هم درآمیخته اید و شعاری و احساساتی نتیجه می گیرید

. بحث بکارت بحثی سواست. بحث ساده شرمساری از نام بردن یک عضو بدن بحثی کاملا متفاوت است. در همه جای دنیا چه مرد و چه زن، مردم اکثرا راحت نیستند که عضو تناسلی شان را در بوق فریاد کنند. من در کشورهای مختلف غربی زندگی کرده و می کنم و این را ناشی از سرکوب و غیره نمی بینم تنها به این دلیل ساده که در خیابان هیچ مرد یا زنی بدون شورت مشاهده نمی کنید، نشان می دهد که بشر ملبس، عورت یا واژن یا ماتحت خود را می پوشاند. شمارا بخدا دست از فمینیستی کردن هر نکته کوچک بردارید و به بدبختی های دیگر زنان فکر کنید.

من خیلی سعی میکنم دیدگاههای مردسالار را دور بیاندازم. ولی موضوعی که شما مطرح کردید خداییش خیلی بیربط بود. آیا نام بردن از شرمگاه مردان آزاد بوده و مردان براحتی درباره آن با دکترشان صحبت میکنند؟
یک نکته طریف را به عنوان یک مرد به شما بگویم. از روابط آزاد جنسی مردان بیشتر سود میبرند اما زنان بیشتر زیان میبینند. باور نمیکنید؟ به آمار طلاق وتعداد روزافزون سینگل مام ها در کشورهای غربی مراجعه کنید.

تمام داستانها و افسانه های که وجود دارد .وقتی وارد دنیای زنانه می شوی .وقتی درها راباز می کنی و با ترس و لرز خودت را پرتاب می کنی .بعد از پشت سر گذاشتن . ....می فهمی توسط مردان ابدا ع شده سات .مردانی که می خواسته اند فتح بکارت به دست خودشان باشد و ..
اما وقتی عبور کردی .می فهمی هیچ اتفاقی نیفتاده . از دست رفتن بکارت .پا گذاشتن به زنانگی .بقدر ی بزرگ شده که انتظار داری بعد از پایان یافتن . روی سرت شاخی ببینی .یا ناگهان یک جفت بال روی شانه هایت بروید
اما در اخر می فهیم تمام این ایینها چه مسخره هستند .همه مسخره هستند و تو همانی هستی که قبلا بودی
و هر چی شنیده بودی .حر ف حرف و حرف بوده است

من زنان جوان بسیاری را دیده ام که با وجود داشتن روابط جنسی متعدد، انگار هنوز بار آن تابوی بکارت را در ذهن به دوش می کشند. صحبت از موقعیت هاییست بیشتر ذهنی تا فیزیکی در جامعه ای با طیف وسیعی از ملغمه سنت و مذهب با مدرنیته و نمودهایش که بومی نیست.
موضوع جالب و مناسبی را مطرح کرده اید منتها به نظرم قدری کلیست و شاید به همین جهت برای بعضی سطحی و برای بعضی دیگر کهنه می نماید. پیشنهاد می کنم کمی جزیی تر به جوانب مختلف مسئله بکارت و حق زن بر بدنش مثل آگاهی های جنسی و رابطه اش با همین در دسترس بودن فیلمهای پرن، به قول یکی از خونندگان، رواج ادبیات عامیانه ای که تابوی نام برن از عضو جنسی را میان طبقه ای از زنان جوان ظاهرا از بین برده، و تفاوت دیدگاه دو .. سه نسل فرهنگی زنانی، که همه موضوع مقاله شما بودند، بپردازید.

بسیاری از خوانندگان عکسهائی از پسران در کودکی دیده اند که همه اندامها لخت هستند و خانواده براحتی آنرا به دو ستان نشان میدهنداما هرگز در ایران آلبومی دیده نشده که عکس دختر بچه ای را لخت مادر زاد در آلبوم خانوادگی بگزارند ....چرا .....این تعصب از کجا آمده .....

با سلام

مطلبی به ذهنم رسید من دقیقا هدف پریسا خانم رو نگرفتم اما آیا مشکل خانمها تو این دنیای امروز با راحت نام بردن از اندام جنسیشون حل می‌شه ؟

میپذیرم که در طول تاریخ بشر در بعضی‌ جاها به خانمها ظلم شده اما اگر ملاحظه بکنید در خیلی‌ از جوامع هم ما زنسالاری داشتیم

فکر می‌کنم باید خانوما از زاویه دیگی‌ به مساله نگاه کنن. الان چندین ساله که تو آمریکا زندگی‌ می‌کنم سینگل مادر زیاد دیدم چرا ؟.

چندسالی هم تو کشورهای لاتین بودم، خانمهای لاتین به راحتی‌ در این مورد صحبت می‌کنن، از اندام جنسی‌ و ........ آیا مشکلشون حل شده جایگاهشون بهتر شده؟

آیا تو کشورهای اسکاندیناوی که خانمها همه کار هستن، و کشورهای آزادی هستن خانمهشن مشکل ندارن؟

معتقدم مردان و زنان باید هردو پایبند باشند هردو حقوق برابر داشته باشند اما الزاماً نه حقوق یک شکل.

چرا طمع مالی‌ باید خانمها رو وادار کنه که برن تو فیلمهای پورنو بازی کنن یا مدل لباس بشن

کارهای دیگه‌ای هست که می‌تونن تو جامعه انجام بدن

من فکر می‌کنم با پرداختن به این مشکلات خانوما به جایگاه واقعی‌ خودشون بهتر میرسن تا با راحت نام بردن اندام جنسیشون

خیلی‌ خوبه اگه تو کارهای بعدیتون یکم به این سمت حرکت کنید

از مقالتون هم تشکر می‌کنم زحمت کشیدید

پریسا خانم با احترام به نظرتون باید عرض کنم که مقاله تان را نپسندیدم. عزیز من پوشاندن آلت تناسلی چه از طریق مرد یا زن عمل بجائی است. این موضوع نه خود سانسوری است و نه نقض آزادی و نه نقض حقوق بشر. با این نوشته تان دارید ازادی و فمینسیت و حقوق برحق زنان را لوث می کنید.زندگی که تنها در آلت جنسی و س ک س و آزادی بی بند و بار خلاصه نمی شود. تو رو خدا با این نوشته هایتان شرم و عرف و سنت و آداب و رسوم درست را نیز لوث نکنید.
تیتر مقاله تان نیز جالب نبود. واژن خود را پس بگیریم. مگر واژن ما دست یکی دیگر است که پس بگیریم؟ مگر داشتن عفت زنانه و مردانه عیب است که چنین تیتری می نویسید؟ تابو شکنی پس گرفتن واژن نیست. بلکه دادن آگاهی و اطلاعات لازم در مورد آلت جنسی چه مرد و چه زن و رعایت بهداشت و سلامتی اش مهم است و در مدارس و مراکز بهداشتی در هر جای دنیا نیز آموزش می دهند و احتیاجی به این مقاله هم نیست.