ایرج ادیب‌زاده - اعتراض‌های گسترده‌ کارگران، ابعاد تازه‌ای در داخل و خارج از ایران پیدا کرده است که از جمله‌ می‌توان به تحصن اعتراضی نمایندگان کارگران شرکت واحد در برابر مجلس، نوشتن چندین طومار اعتراضی با هزاران امضا و اعتراض نسبت به عقب افتادن حقوق‌ آنها نام برد.

سراج‌الدین میردامادی - مجمع عمومی سازمان ملل، پيش‌نويس قطعنامه‌ای را که کمیته «امور اجتماعی، بشردوستانه و فرهنگی» سازمان ملل، در روز هفتم آذرماه سال ۱۳۹۱ خورشیدی در محکومیت نقض فاحش حقوق بشر در ایران به تصویب رسانیده بود با اکثریت قاطع مورد تایید قرار داد.

محسن کاکارش - صدا و سیمای جمهوری اسلامی، در سال‌های اخیر، به دلیل پخش اعتراف‌های اجباری روزنامه‌ نگاران، زندانیان سیاسی و نوع برخورد با اقلیت‌های دینی، به طور مکرر مورد انتقاد نهادهای مختلف داخلی و بین‌المللی قرار گرفته است.

زهرا باقری شاد - بر اساس آمار ارائه شده از سوی سازمان ثبت اسناد و احوال ایران، در شش ماه نخست سال جاری ۷۰ هزار و ۸۴۱ طلاق در کشور ثبت شده است که این تعداد در مقایسه با سال پیش، شش درصد افزایش یافته است.

علی طایفی - طلاق پدیده‌ای است که امروزه در جامعه ایران به یکی از مهم‌ترین چالش‌های اجتماعی دولت و ملت مبدل شده است.

احمد علوی - اگر ایران را جامعه‌ای سانحه‌زده بنامیم، توصیفی مبالغه‌آمیز نخواهد بود. سوانح به یک معنا به حادثه‌های تکرارپذیر در زندگی روزمره ایرانیان تبدیل شده است.

شاخص‌هایی همچون شاخص تصادف‌های جاده‌ای در ایران- که یکی از بالا‌ترین شاخص‌ها در سطح بین‌المللی است و تازه‌ترین نمونه آن واژگونی اتوبوس حامل دانش‌آموزان بروجنی و تصادف مرگبار مینی‌بوس حامل معلمان زن است- دلیل این ادعا به شمار می‌رود.

بهنام دارایی‌زاده - منیژه نجم‌عراقی نویسنده، مترجم، فعال زنان و عضو کانون نویسندگان ایران است. او در خردادماه سال جاری (۱۳۹۱) از سوی شعبه‌ ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی پیرعباسی به اتهام تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون نویسندگان و نیز شرکت‌ در مراسم‌ سالانه‌ محمدجعفر پوینده و محمد مختاری، دو نویسنده‌ای که در جریان «قتل‌های زنجیره‌ای» سال ۷۷ خورشیدی کشته‌ شدند، به یک سال حبس محکوم شد. این حکم سرانجام از سوی دادگاه تجدید نظر استان تهران تأئید و او روانه‌ زندان اوین شد.

بابک مینا ـ اغلب گفته می‌شود جامعه ایران در سرآغاز یک «انقلاب جنسی» قرار دارد. این نظر آنقدر محبوب شده است که می‌توانیم بگوییم حتی توافقی نانوشته و تقریبی میان دولت و اپوزیسیون در این زمینه وجود دارد با این تفاوت که دولت نگران این «انقلاب پرآشوب» است و اپوزیسیون با ژستی آزادیخواهانه، کم و بیش از آن خوشحال به نظر می رسد.