فوتبال ایران، بی‌برنامه‌گی و مربی‌های گران‌قیمت

دوشنبه, 1391-03-29 17:06

گفت‌وگو با فریدون شیبانی، مفسر ورزشی ساکن هلند

ایرج ادیب‌زاده

ایرج ادیب‌زاده - بازی تیم ملی فوتبال ایران در برابر صدهزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی با تیم فوتبال قطر به نتیجه مساوی و بدون گل ختم شد؛ یک بازی ناامیدکننده. از دست دادن دو امتیاز باارزش در راه رفتن به جام جهانی ۲۰۱۲، کار تیم ملی ایران را دشوار کرد.

شاگردان کی‌روش پرتغالی که از بازی نخست در ازبکستان سه امتیاز به دست آورده بودند، در صورت پیروزی خانگی بر قطر شش امتیازی می‌شدند و راه همواری برای انتخاب به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل داشتند. در گروه ایران کره جنوبی با دو پیروزی برابر قطر و لبنان با شش امتیاز در صدر است. قطر و ایران چهار امتیازی هستند. دو تیم نخست هر گروه به جام جهانی ۲۰۱۴ راه می‌یابند. تیم‌های سوم هر گروه در برابر هم بازی می‌کنند و تیم پیروز باید با نماینده‌ای از آمریکای جنوبی دیدار داشته باشد. در این زمینه با فریدون شیبانی، مفسر فوتبال در هلند، گفت‌وگویی کرده‌ایم.

امتیاز مساوی بدون گل برابر قطر برای ایران راضی‌کننده و خوب نبود. مشکل تیم ملی فوتبال ایران در کجاست؟

فریدون شیبانی: برنامه‌ریزی ما غلط است. ما می‌رویم مربی گران قیمت می‌آوریم، اما این مربی گران قیمت همیشه بالای سر تیم‌اش نیست و یک مربی پروازی است. بازیکنانی که انتخاب می‌شوند، با دید او نیستند و متأسفانه اینجا کی روش از یک اسلحه‌ای استفاده می‌کند که شاید لغت بدش نوعی شارلاتانیسم در مربیگری باشد. ما در وضعیت این تیم در قیاس با روز اولش و با چهارسال پیش آن تفاوتی نمی‌بینیم، مگر در چند مورد تغییر کرده باشد.

فریدون شیبانی - مشکل تیم ملی در درجه‌ اول، بی‌برنامه‌گی و آن اصولی است که باید اجرا شود و در تیم ملی ما و در فوتبال ما اصلاً اجرا نمی‌شود؛ شما مروری کنید به قبل از مسابقه با قطر. ما از نظر شانس در ردیف اول بودیم. یعنی بسیار موقعیت خوبی داشتیم. در یک هفته و ۱۰ روز در واقع سه بازی انجام شد. ما در بازی وسط یعنی بازی دوم استراحت داشتیم. در بازی اول یک بازی را که باید در ازبکستان می‌باختیم، با بخت بلند یا به قولی با اشتباه داور توانستیم در آخرین لحظه به بُرد تبدیل کنیم و بعد آمدیم بعد از هشت روز با تیمی بازی کردیم که سه‌‌، چهار روز قبل از آن چهارـ یک در زمین خودش به کره جنوبی باخته بود. متاسفانه این یک افت ناگهانی نبود. این داستانی است که ما الان به طور مرتب داریم می‌بینیم و حتی شاهد ناکامی تیم ملی برای رسیدن به مقام سوم و مسابقه‌ پلی آف در بخش مقدماتی جام جهانی گذشته بودیم. تا آنجا که کره شمالی مستقیم رفت و تیم بحرین در پلی آف باخت، ولی ما به آن مرحله هم نرسیدیم.

این نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی ما غلط است. ما می‌رویم مربی گران قیمت می‌آوریم، اما این مربی گران قیمت همیشه بالای سر تیم‌اش نیست و یک مربی پروازی است. بازیکنانی که انتخاب می‌شوند، با دید او نیستند و متأسفانه اینجا کی روش از یک اسلحه‌ای استفاده می‌کند که شاید لغت بدش نوعی شارلاتانیسم در مربیگری باشد. ما در وضعیت این تیم در قیاس با روز اولش و با چهارسال پیش آن تفاوتی نمی‌بینیم، مگر در چند مورد تغییر کرده باشد.

این نوع مربیگری نمی‌تواند ضامن موفقیت یک تیم باشد حتی در برابر تیم‌های درجه دو و سه آسیا. ما مسابقه‌ای داریم با تیم قطر، مسابقه داریم با تیم ازبکستان و می‌بینیم که حریف‌های آماده‌سازی ما از موریتانی می‌آید که در رده‌ آخر رده‌بندی فیفا است. یا تیم موزامبیکی می‌آید که در میان آفریقایی‌ها کمترین رده‌ای ندارد و خلاصه مسابقه‌های بی‌هویتی انجام می‌دهیم. درد تیم ملی در این ناکامی که اولی هم نبوده است و متأسفانه آخری هم نخواهد بود، در یک روز و دو روز نیست. در کل برنامه‌ریزی‌‌ای است که الان حاکم بر فوتبال ما و حاکم بر تیم ملی ما است.

با این وضعیت آشفته‌ فوتبال که بی‌ربط به وضعیت آشفته‌ کشور هم نیست، چشم‌انداز تیم ملی فوتبال و موفقیت در این گروه را که از پیش آسان توصیف شده بود چگونه می‌بینید و آن را تحلیل می‌کنید؟

ما باید قبول کنیم که واقعاً از نظر شانس این‌‌بار هیچ چیز کم نیاوردیم. ما در یک گروهی قرار گرفتیم که الان باید متأسفانه بگویم بی‌برو و برگرد کره جنوبی با آن برنامه‌ای که دارد، با آن چهره‌ای که می‌آید در زمین، چهار یک بر قطر می‌برد. بازی دیروزش را من از طریق تلویزیون نگاه کردم. لبنان واقعاً زنگ تفریح بود برای کره جنوبی و خیلی راحت سه هیچ آن را زد. در یک گروهی که چهارتا تیم فقط به غیر از کره جنوبی هستند که سه تیم حریف ما می‌شوند برای رفتن به جام جهانی، ما متأسفانه با نمایش‌هایی که جلو تیم‌های ازبکستان و تیم قطر دادیم و یا قبلاً در برابر قطر و تیم‌های دیگر آسیایی دادیم، نمی‌توانیم امیدی داشته باشیم.

ما الان مرتب می‌گوییم یک بازی جلو بحرین را شش بر صفر برده‌ایم. خب شش بر صفر بردن در آن بازی تحت یک شرایط ویژه‌ای بود و در اوضاعی بود که آنها هم درگیرش بودند. این نمی‌تواند برای ما امیدبخش باشد. با اینکه فوتبال جذابیت‌اش به این است که یک بازی قابل پیش‌بینی نیست و می‌تواند نتایجی در آن اتفاق بیفتد و شگفتی‌هایی ایجاد شود. ولی ما چرا دیگر شگفتی در این رقابت ها نمی‌بینیم؟ ما الان مدت‌هاست یک بازی خوب از تیم ملی‌مان ندیده‌ایم. ممکن است بگوییم این یا آن عاملش بوده است، ولی وقتی در هیچ بازی‌ای تیم ملی ما خوب بازی نمی‌کند و بهترین تیم باشگاهی‌مان در برابر هواداران‌شان می‌بازد یا در نهایت مساوی می‌کند و تیم ملی‌مان از عربستان سعودی می‌بازد که به جام جهانی نرود و این بار می‌‌آید با قطر مساوی می‌کند و در طول مسابقه هم حالت و ظاهری تهاجمی دارد، اما فقط یک توپ آن، یعنی تیم ملی ما توسط نکونام می‌خورد به تیر دروازه.

در مورد این توپی که می‌خورد به تیم دروازه، نمی‌توانیم بگوییم ما بدشانس بودیم که این توپ توی دروازه نرفت. پس آن تک حمله‌هایی که قطری‌ها خیلی با برنامه انجام می‌دادند و چندجا واقعاً دل هر ایرانی را لرزاندند که مبادا دروازه‌ ایران باز شود، چه می‌شود؟ ما برابر قطر می‌توانستیم حتی بازنده‌ بازی هم باشیم. متأسفانه در این شرایط نمی‌توانیم امید داشته باشیم که بازی بعدی را می‌توانیم بر لبنان پیروز شویم یا می‌توانیم نتایج خوب دیگری در خانه‌‌مان مثلاً در مقابل ازبکستان بگیریم. تیم باشگاهی ما در ازبکستان برنده می‌شود. در زمین خودمان اما به سختی مساوی می‌کند. اگر اینجور باشد که ما ناامید باشیم از اینکه بازی برده در ازبکستان را در تهران هم تکرار کنیم، دیگر چگونه می‌توان پیش رفت؟ آن وقت یک یا دو باخت دیگر کار تیم ما را بدتر از چهارسال پیش می‌کند.

آمادگی ورزشکاران ایران در راه المپیک لندن

ورزشکاران ایران تاکنون ۵۱ سهمیه حضور در بازی‌های المپیک لندن را به دست آورده‌اند. هفت نفر آنها را زنان تشکیل می‌دهند

ورزشکاران ایران تاکنون ۵۱ سهمیه حضور در بازی‌های المپیک لندن را به دست آورده‌اند. هفت نفر آنها را زنان تشکیل می‌دهند؛ در رشته‌های تیراندازی، تکواندو، پرتاب وزنه و تنیس روی میز. مردان ورزشکار ایران هم در کشتی آزاد، کشتی فرنگی، بوکس، وزنه‌برداری، تنیس روی میز، تکواندو، جودو، شنا، شمشیربازی، تیراندازی با کمان، دو میدانی و دوچرخه سواری در بازی‌های المپیک لندن تابستان آینده شرکت می‌کنند.

پرچمدار کاروان ورزشی ایران هنوز معرفی نشده است. پیش‌بینی می‌شد در صورت پیروزی تیم ملی والیبال ایران و کسب سهمیه المپیک لندن کاپیتان این تیم پرچمدار ایران باشد.

تیم ملی والیبال در مسابقات هشت تیمی انتخابی المپیک شایستگی خودش را نشان داد. با پنج پیروزی برابر کره‌ جنوبی، چین، ژاپن، پورتوریکو و ونزوئلا و دو شکست برابر استرالیا و صربستان، متأسفانه جواز ورود به المپیک را کسب نکرد. مردان والیبال ایران روز سه‌ شنبه از توکیو به ایران بازگشتند، اما به نوشته‌ اپنا، خبرگزاری ورزش ایران هیچ مقام مسئولی در وزارت ورزش و کمیته‌ ملی المپیک به خودش زحمت نداده بود که برای استقبال والیبالیست‌های ایران که عنوان قهرمانی آسیا را دارند و جزو آینده‌‌سازان والیبال ایران زمین هستند به فرودگاه بیاید.

ورزشکاران ایران در المپیک ۱۹۶۰

وقتی از المپیک روم ۱۹۶۰ حرف می‌زنیم، باید به یک دونده سیاه پابرهنه اشاره کنیم که نخستین مدال طلای المپیک را برای آفریقا کسب کرد. ۶۴ سال پس از برپایی بازی‌های المپیک مدرن در آتن، این‌بار میزبانان رومی چارچوب تاریخی فوق‌العاده‌ای را به این رویداد هدیه دادند. بدین‌ترتیب که ورزشکاران ژیمناستیک در منطقه‌ باستانی کارآکای که دو قرن پیش ساخته شده بود، به رقابت پرداختند. کشتی‌گیران هم در تالار یک کلیسای قرن چهارم باهم مبارزه کردند.

رویداد دیگر ورود ورزشکاران کشورهای تازه استقلال آفریقا بود. کامرون، کنگو، مادگاسکار، داهومی، بنین امروز، سومالی، نیجریه، مالی، ساحل عاج، ولتای آلیا و بورکینافاسوی امروزی، سنگال، گینه و البته غنا که از کشورهای تازه استقلال یافته بودند و ورزشکارشان کلمنت کلونی با کسب یک مدال نقره در دو میدانی، نخستین ورزشکار آفریقای سیاه بود که مدال المپیک را دریافت کرد.

چند روز بعد اما آبب بیکلا اتویپایی با پای برهنه ماراتون المپیک را فتح کرد. یک شبکه‌ تلویزیونی برای نخستین بار بازی‌ها را سیاه و سفید برای بسیاری از کشورهای جهان پخش کرد. با وجود جنگ سرد میان غرب و شرق و گرمای خفه‌کننده‌ی پایتخت ایتالیا، اما مدرنیته و سنت‌گرایی در جریان بازی‌ها به‌خوبی باهم کنار آمدند. کاروان ورزشی ایران در المپیک روم سال ۱۹۶۰ از ۲۵ ورزشکار تشکیل شده بود. کشتی آزاد هشت نفر، کشتی فرنگی چهار نفر، وزنه‌برداری یک نفر، مشت‌زنی چهار نفر.

ایران با یک مدال نقره و سه مدال برنز در رده‌ بیست و هشتم ملت‌های المپیک قرار گرفت. غلامرضا تختی که در المپیک ملبورن چهارسال پیش از آن مدال طلا گرفته بود، این‌بار یک مدال نقره به گردن آویخت. محمد ابراهیم سیف‌پور باز در کشتی آزاد مدال برنز گرفت و محمد پذیرایی در کشتی فرنگی برنز و در وزنه‌برداری هم اسماعیل علم‌خواه برنز گرفت.

خاموشی یک صدای آشنا در ورزش فرانسه

تری رولان

تری رولان، گزارشگر و مفسر ورزشی بسیار شناخته شده در فرانسه و اروپا، پنجشنبه چهاردهم ژوئن در پی یک بیماری درگذشت.

او به دلیل بیماری نتوانسته بود برای گزارش دهمین جام ملت‌های اروپا به اوکراین سفر کند . تری با تهیه گزارش از ۱۳ جام جهانی و ۱۰جام ملت‌های اروپا برای رادیو و تلویزیون فرانسه در این زمینه رکورددار بود . او هنگام خاموشی ۷۴ سال داشت و ۵۷ سال از دوران حرفه‌ای به یاد ماندنی‌اش می‌گذشت.

حرف‌های بدون تفسیر

تیتر روزنامه‌ ابرار ورزشی بعد از تساوی تیم فوتبال ایران برابر قطر، «ایران نه زور داشت، نه شانس» و تیتر روزنامه البرز «با این تیم، بی‌خیال جام جهانی» بود.

مزدک میرزایی، گزارشگر ورزشی سیمای جمهوری اسلامی اینطور می‌گوید: «این باروتلی ملی ‌پوش ایتالیایی دیوانه‌ است». پرویز مظلومی سرمربی پیشین تیم فوتبال استقلال تهران پس از تساوی ایران با قطر: «اگر من مربی تیم ملی بودم، حالا اعدامم می‌کردند.» و حرف آتیلا فرزند ناصر حجازی چنین است: «نمی‌خواهم نام پدرم روی کمپ استقلال باشد. چرا چاقوکشان را به تمرین استقلال راه داده‌اند. در نخستین روز تمرین این تیم چاقوکشی شده و من احساس شرمساری می‌کنم.»