بخش دگرباش رادیو زمانه بنا دارد که از امروز روایت‌هایی از زندگی روزمره‌ی جامعه‌ی دگرباشِ ایرانی را منتشر کند. این روایت‌ها تصویرهایی بریده‌شده از متن زندگی اقلیت‌های جنسی در ایران و به‌نوعی دریچه‌هایی به زندگیِ کمتر دیده‌شده‌ی آنان است. این پاره‌متن‌ها از دل مصاحبه‌های بسیاری بیرون آمده که علی عبدی تابستان امسال با ده‌ها تن از همجنسگرایان، دوجنسگرایان و ترنسجندرهای ایرانی انجام داده است.

شادی امین-نخستین نشست سراسری زنان لزبین ایرانی بین روزهای ۱۹تا ۲۱نوامبر ۲۰۱۰، در حوالی شهر فرانکفورت، با حضور ۱۷زن لزبین ایرانی از کشورهای آلمان، هلند، سوئد، فرانسه، انگلستان و ایران برگزار شد.آن‌چه می‌خوانید، گزارشی است از مشاهدات و یادداشت‌های شخصی من به عنوان یکی از برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان. به دلیل خواست شخصی، اسامی برخی از شرکت‌کنندگان به صورت مستعار ذکر شده است.

بهنام دارایی‌‌زاده ـ عبدالکریم سروش نماد مسلم «روشنفکری دینی» در ایران است. آرای او در دهه‌ی ۱۳۷۰ با اقبال گسترده‌ای رو‌به‌رو بود و خوانندگان بسیاری داشت.کتاب‌ها و نوارهایی که «موسسه‌ صراط» از او منتشر می‌کرد معمولاً تیراژهای بالایی داشتند و تنها دینداران نیز مخاطبان او نبودند. در آن سال‌ها مجله‌ی «کیان» یکی از پرخواننده‌ترین نشریات جدی در کشور به شمار می‌آمد و یادداشت‌های سروش نیز در آن میان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود.

ج.م - نخست به نگر مانی پاسخ می‌دهم که زیر بخش نخست آمده. از آغاز هم هدف این چند یادداشت واکافت نگرهای یکدیگر بود تا بر شناخت‌مان از فارسی بیافزاییم.

ج.م- در این بخش به تشنیک‌واژه‌ی «به حاشیه کشیده شدگان جنسی» می‌پردازم، اما پیش از واوشتن {توضیح دادن} چند- و- چون تشنیک‌واژه و چرایی‌اش باید پرسید «شده» چرا و از کجا آمده؟ مگر «کشیده» خود-اش دیس مفعولی مصدر «کشیدن» نیست؟ از سویی «کشانده» را هم می‌توان به کار برد که بر بار مفعولی بیشتر پا می‌فشارد.

به نگر-ام «به حاشیه‌کشاندگان جنسی» درست‌تر و کمی هم کوتاه‌تر است.

ج.م: گفت- و- شنید در باره‌ی واژه‌ها به خودی خود سودمند است چرا که ذهن را وامی‌دارد با زبان بیشتر ور برود. ذهن آموخته به زبان تواناتر است در فهمیدن و همچنین ساختن و پرداختن واژه برای مفهوم‌های نوساخته‌ی برآمده از زبان‌های مدرن. و شاید مهم‌تر از آن، پاگذاشتن به زایندگی ذهنی و زبانی باشد و ساختن مفهوم‌های نو در زبان خود-مان.