شکی نیست که انسان در محیط اطرافش تعریف می‌شود و این خاصیت اجتماعی بودن هویتی مستقل از هویت فردی به او می‌دهد. حال آن‌که برای کسی که احساس تنهایی می‌کند این هویت درونی و بیرونی به دلیل تضادش با هویت بیرونی اطرافیان‌اش تداخل‌هایی به وجود می‌آورد که موجب سردرگمی و احساس یاس می‌شود، اما این سردرگمی ناشی از تداخل گاهی می‌تواند خطرناک هم باشد.

 

شکی نیست که دوران نوجوانی برای یک هم‌جنسگرا دوران سختی است. دورانی که شما به عنوان یک نوجوان متوجه می‌شوید به هم‌جنس خود علاقه دارید و فکر می‌کنید این تفاوت ترجیح شما را آزار می‌دهد و سعی می‌کنید آن را از دیگران پنهان کنید. گاهی هم زخم زبان دیگران شما را رنج می‌دهد، اما مطمئن باشید این وضعیت دائمی نیست. قرار بر این نیست که شما به خاطر گرایش جنسی‌تان که صد البته طبیعی است تا پایان عمر رنج بکشید. خیلی از هم‌جنس‌گرایان در دوران نوجوانی به خصوص در دوران مدرسه از طرف هم‌کلاسی‌ها و حتی آموزگاران تحقیر و حتی تهدید شده‌اند. باید این اطمینان را داشته باشید که تقریباً همه هم‌جنس‌گرایان و به طور کلی دگرباشان در دوران مدرسه این شرایط را تجربه کرده‌اند. نباید خود را ببازید. به آینده‌ امیدوار باشید هرچند سختی این دوران غیر قابل انکار است.

 

مدتی پیش "بیلی لوکاس" یک دانش‌آموز هم‌جنس‌گرای آمریکایی به خاطر زخم زبان هم‌کلاسی‌هایش خودکشی کرد. شاید "بیلی" احساس می‌کرد تفاوت او با هم‌کلاسی‌هایش خیلی زیاد است و برای همین احساس تنهایی می‌کرد. "بیلی" نتوانست بیشتر از این زخم زبان نزدیکان را تحمل کند و به زندگی خود خاتمه داد. مرگ بیل تاثیر عمیقی بر مردم آمریکا گذاشت تا خود را یک‌بار دیگر فارغ از این‌که هم‌جنس‌گرا ستیز هستند یا خیر، مرور کنند. "دن سوج" فعال حقوق هم‌جنس‌گرایان کمپینی به راه انداخت به اسم "اوضاع بهتر می‌شود" تا به بیلی و هم‌احساس‌های او بگوید تنها نیستند و اوضاع بهتر می‌شود. تا به حال نزدیک به بیست و پنج هزار ویدیو در این سایت بارگزاری شده تا به هم‌جنس‌گرایان نوجوانی که مثل "بیلی" احساس می‌کنند تنها هستند یادآوری کند که تنها نیستند و خیلی چیزها امروز تغییر کرده است. شما به این مشکلات فایق خواهید آمد. هزاران هزار انسان با گرایش‌های جنسی متفاوت، شغل‌های متفاوت، رنگ‌های گوناگون و آیین‌های مختلف به این کارزار پیوسته‌اند. رهبران سیاسی چون باراک اوباما و هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه ایالات متحده یا حتی لیدی گاگا هم در این ویدئوها یادآور شده‌اند که هم‌جنسگرایان تنها نیستند و دید جامعه به آن‌ها تغییر کرده است. هم‌جنس‌گرای نوجوانی که با کوله‌باری از سئوال مواجه است و فکر می‌کند در برابر همه این سئوال‌ها و احساس‌ها تنهاست با چند دقیقه تماشای تعدادی از ویدیوها به این نتیجه خواهد رسید که تنها نیست.

 

شما هم‌جنسگرا باشید یا دوجنس‌گرا و یا تراجنسی در این ویدئوها کسانی را خواهید دید که می‌شناسید و به شما می‌گویند که شما تنها نیستید و تفکر جهانیان درباره دگرباشان جنسی در حال تغییر است. رهبران سیاسی و مذهبی فعالان حقوق بشر و هنرمندان بسیاری که شما می‌شناسید به شما می‌گویند که شما به خاطر گرایش جنسی‌تان نباید خود را سرزنش کنید. به آینده امیدوار باشید زیرا اوضاع در حال بهتر شدن است.

خیلی از هم‌جنسگرایانی را خواهید دید که شرایط شما را داشته‌اند و دوران سخت مدرسه را پشت سر گذاشته‌اند و حالا کسی آن‌ها را مسخره نمی‌کند. اگر شما خودتان را بپذیرید، خواهید دید که هم احساس‌ها و نوع‌ دوستانی دارید که شما را درک می‌کنند و به شما نوید آینده‌ بهتری را می‌دهند.

"دیوید کامرون"، نخست وزیر بریتانیا که در این کمپین اینترنتی شرکت کرده است در ویدئوی خود می‌گوید: "به تمام [نوجوانانی] که به خاطر گرایش جنسی‌شان تحقیر شده‌اند باید یاد‌آور بشوم که راجع به این مسئله با کسی حرف بزنید. شما نمی‌بایست برای رو‌به‌رو شدن با گرایش جنسی‌تان تمام مدت خودتان را به تنهایی زیر فشار بگذارید. افراد بسیار زیادی اطراف شما وجود دارند. کسانی همچون پدر و مادر و آموزگاران‌تان، دوستان خانوادگی‌تان و نزدیکان شما که برای‌شان مهم هستید. کسانی از نزدیکان شما که واقعاً می‌خواهند به شما کمک کنند. با آن‌ها صحبت کنید و خواهید دید که چه مقدار حال شما بهتر خواهد شد."

 

این خیلی مهم است که بدانید تا وقتی که شما خودتان را تنها بدانید اطرافیانی که می‌توانند به شما کمک کنند به این پی نخواهند برد که شما به کمک آن‌ها احتیاج دارید. در انتخاب این‌که با چه کسانی می‌توانید راجع به گرایش جنسی‌تان صحبت کنید فرمول خاصی وجود ندارد. نمی‌توان گفت مثلا از خانواده خود شروع کنید یا دایره‌ی دوستان یا همکاران و هم‌کلاسی‌هایتان. باید شرایط را بسنجید و مخاطب درست را انتخاب کنید. بهترین انتخاب را هم خود شما تشخیص می‌دهید.

 

این را باید همیشه به یاد داشته باشیم که زندگی بهتر از آن گروه خاصی نیست و حق زندگی تنها برای اکثریت جامعه نیست. این مسئله را باید مدام به خود یادآور شویم که متفاوت بودن‌مان حقوق اجتماعی را از ما سلب نمی‌کند. دگرباشی که به خاطر گرایش جنسی‌اش خود را گناهکار بداند سرنوشتی جز تنهایی و احساس ضعف نخواهد داشت. تا زمانی که برای خودمان، در درون خودمان به این باور نرسیم که حق زندگی‌مان با همه تفاوت‌هایمان مانند همه است نمی‌توانیم یک پله بالاتر برویم و برای بهبود وضعیت زندگی از دیگرانی که می‌توانند کمک بطلبیم.

 

تا شما از دخمه‌ای که برای خود ساخته‌اید تصمیم به بیرون رفتن نکنید کسی از حضور شما آگاه نخواهد شد. پنجره درون‌تان را باز کنید و با خود روراست باشید و بدانید که نه گناهکار هستید و نه تنها. نه بیمار هستید و نه عضو زاید. شما می‌توانید برای جامعه اطراف‌تان مفید باشید. می‌توانید در ساختار جامعه نقش ایفا کنید. می‌توانید موثر باشید. می‌توانید یکی از موفق‌ترین‌ها در جامعه‌تان باشید و به نقطه‌ای برسید که هم شما و هم اطرافیان‌تان به حضور شما نیاز داشته باشند. می‌توانید برای دگرباشانی که احساس تنهایی می‌کنند موثر باشید و زندگی آن‌ها را دگرگون سازید. از هر نقطه‌ای می‌توان آغاز کرد. زمان و بهانه خاصی هم نمی‌خواهد. وقتی بخواهید وضعیت را دگرگون کنید می‌توانید. شاید زمان آن فرارسیده است که ایمان بیاورید که خواستن، توانستن است.

 

هر انسانی در هر جایگاهی که هست مرتکب اشتباه می‌شود. اگر در را باز کردید و در رسیدن به اهداف‌تان قدم برداشتید بدانید که اشتباه کردن ممکن است، اما اشتباهات به این معنی نیست که شما از ابتدا اشتباه کردید و باید خود را سرزنش کنید. اشتباهات به شما نشان می‌دهند که راه درست کدام است. باید خودتان را برای راهی پر از آزمون و خطا آماده کنید و برای به چالش کشیده شدن آن آماده باشید. همه در ابتدا خام هستند وهیچکسی در خط آغاز پخته نبوده است. اگر کسی را برای صحبت کردن و درد دل کردن انتخاب کردید که شما را به خاطر گرایش جنسی‌تان سرزنش کرد، اگر در اجتماع تحقیر شدید و در زندگی روزمره و مدرسه به خاطر گرایش جنسی به موفقیت بالا نرسیدید بدانید این‌ها چالش‌هایی هستند که زندگی حال وآینده شما را می‌سازند و نباید به راحتی در برابر این مشکلات تسلیم شد. همیشه می‌توان دوباره شروع کرد و از خطاها درس گرفت. برای همین هم گفته‌اند که ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.

 

 

همیشه هم به یاد داشته باشیم افرادی در بیرون هستند که به خاطر جایگاهی که دارند از هر موقعیتی استفاده می‌کنند تا حقوق اقلیت‌ها را انکار کنند. آن‌ها را به سخره بگیرند و آن‌ها را سربار اجتماع و زاید معرفی کنند. همه این‌ تلاش آن‌ها برای این است که حقوق به حق اقلیت‌ها را نادیده بگیرند، اما در این میان پیروز کسی است که بایستد و تلاش کند و هیچ‌گاه ناامید نشود. کاش "بیلی" و امثال او و نوجوان‌های همجنسگرا و تراجنسی ایران، که به خاطر تنهایی و متفاوت بودن از میان ما رفتند حضور داشتند تا ببینند که اوضاع بهتر شده است.